Fałszywa nuta

Jedyną wadą tej ksiązki jest to, że jest za krótka.

Jedyną wadą tej ksiązki jest to, że jest za krótka.

Pokaż mimo to

Nie wiem czemu, jednak w tej książce (tomie drugim serii 39 wskazówek) nic mi nie brakuje. Ta książka jest niesamowita.

Nie wiem czemu, jednak w tej książce (tomie drugim serii 39 wskazówek) nic mi nie brakuje. Ta książka jest niesamowita.

Pokaż mimo to

Kocham tę serię. Moja ulubiona seria a czytałem ich sporo. Na ten moment na Mikołajki dostanę 8 tom po angielsku, gdyż 6 i 7 po angielsku juz przeczytałem. Planuje przeczytać tak wszystkie serie 39 clues - 25 tomów.

Kocham tę serię. Moja ulubiona seria a czytałem ich sporo. Na ten moment na Mikołajki dostanę 8 tom po angielsku, gdyż 6 i 7 po angielsku juz przeczytałem. Planuje przeczytać tak wszystkie serie 39 clues - 25 tomów.

Pokaż mimo to

Na początku myślałam, że pomysł, by każdą kolejną część pisał inny człowiek, nie wypali. A jednak! Nie powiem, czuć lekką zmianę, ale nie jest ona aż tak widoczna.
Druga część serii jest tak samo wciągająca jak pierwsza. W zasadzie cały czas zastanawiam się, jak szybką tę książkę przeczytałam. Jednym słowem: polecam!

Na początku myślałam, że pomysł, by każdą kolejną część pisał inny człowiek, nie wypali. A jednak! Nie powiem, czuć lekką zmianę, ale nie jest ona aż tak widoczna.
Druga część serii jest tak samo wciągająca jak pierwsza. W zasadzie cały czas zastanawiam się, jak szybką tę książkę przeczytałam. Jednym słowem: polecam!

Pokaż mimo to

Ta seria jest taka wciągająca! Można jednak zauważyć, że pisał ją inny autor.

Ta seria jest taka wciągająca! Można jednak zauważyć, że pisał ją inny autor.

Pokaż mimo to

Koniec końców, naprawdę dobra książka. Niecałe 200 stron przeczytałam w godzinę, może półtorej. I mimo jej „przeznaczenia” dla dzieci i młodzieży, trochę starsze osoby również mogłyby się zagłębić w lekturze tej serii i ocenić ją bardzo dobrze. :)
Pełna recenzja: http://biblioteczka-blanki.blogspot.com/2014/10/gordon-korman-39-wskazowek-faszywa-nuta.html

Koniec końców, naprawdę dobra książka. Niecałe 200 stron przeczytałam w godzinę, może półtorej. I mimo jej „przeznaczenia” dla dzieci i młodzieży, trochę starsze osoby również mogłyby się zagłębić w lekturze tej serii i ocenić ją bardzo dobrze. :)
Pełna recenzja: http://biblioteczka-blanki.blogspot.com/2014/10/gordon-korman-39-wskazowek-faszywa-nuta.html

Pokaż mimo to

Polecam;)

Polecam;)

Pokaż mimo to

Książka jest fajna, ale coś mi w niej "nie gra". Język, którym jest napisana jest dobry, lecz (może trochę przesadzam) w książce znajduje się za dużo wiadomości. Po paru tygodniach od przeczytania z głowy wyleciało mi dużo miejsc, nazw miast itp. Pamiętam miejsca akcji, ale miast, w których one były, już nie.

Amy i Dan wpadli na trop wskazówki, to coś związanego z Mozartem!!!

P.S. 39 clues ma bardzo fajną stronę - gdy rozwiąże się dużo zadań można coś wygrać!!! Ja wygrałem lornetkę!!!

Książka jest fajna, ale coś mi w niej "nie gra". Język, którym jest napisana jest dobry, lecz (może trochę przesadzam) w książce znajduje się za dużo wiadomości. Po paru tygodniach od przeczytania z głowy wyleciało mi dużo miejsc, nazw miast itp. Pamiętam miejsca akcji, ale miast, w których one były, już nie.

Amy i Dan wpadli na trop wskazówki, to coś związanego z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Fałszywa nuta” Gordona Kormana to drugi tom książek podróżniczo-przygodowych z cyklu „39 wskazówek”. Przypomnijmy, że poprzedni nosił tytuł „Labirynt Kości”, został napisany przez Ricka Riordana,, a jego akcja obracała się wokół osoby słynnego amerykańskiego wynalazcy – Beniamina Franklina. Główni bohaterami serii jest rodzeństwo – czternastoletnia Any oraz jedenastoletni Dan. Dzieci od czasu śmierci rodziców są wychowywani przez bezwzględną ciotkę Beatrice. Los się do nich uśmiecha, kiedy dowiadują się, że zmarła babcia Grace zaproponowała im wyprawę w daleki świat w poszukiwaniu 39 wskazówek, które mogą być kluczem do osiągnięcia władzy nad światem. W niebezpiecznej wyprawie towarzyszy im szalona opiekunka, Nellie oraz nieco humorzastego kota zmarłej – Saladina. Po drodze czeka ich jednak wiele pułapek zastawianych przez innych członków rodziny, którzy też podjęli wyzwanie rzucone przez starą Grace.
W poprzednim tomie dzieci szukają rozwiązania zagadek w rodzinnych Stanach Zjednoczonych(a konkretniej Filadelfii, gdzie działał Beniamin Franklin) oraz europejskim Paryżu. Dzieci korzystają nie tylko z bibliotek i wiadomości wyszukanych w Internecie, ale przede wszystkim własnemu sprytowi. Dzięki bystremu myśleniu wpadają na trop sławnego muzyka, Wolfganga Amadeusza Mozarta. To właśnie wokół jego osoby toczy się akcja drugiego tomy cyklu – „Fałszywej nuty”.
Any, Dan i Nellie docierają do Wiednia. Ich jedynym drogowskazem jest fragment zapisu nutowego, znaleziony jeszcze w Paryżu. Niestety, podróżujący z nimi kot niszczy wskazówkę. Ratuje ich fotograficzna pamięć chłopca, który bez problemu odtwarza pięciolinię z nutami na restauracyjnej serwetce. Postanawiają dowiedzieć się czegoś więcej. W jednym z wiedeńskich muzeów znajdują pamiętnik siostry Mozarta. Niestety, wkrótce zostaje on im odebrany przez gwiazdę hip-hopu, Jonasa, który też podąża śladami 39 wskazówek. Ryzykując życie zakradają się do jego pokoju w hotelu i wykradają dokument. Szybko odkrywają, że brakuje w nim trzech stron. Mimo to postanawiają zagrać melodię z nut. Pewna kobieta rozpoznała w nich fragment ludowej piosenki „Miejsce, w którym się urodziłem”. Wiedząc, że muzyk przyszedł na świat w Salzburgu, dzieci postanawiają się tam udać. Na miejscu udają się do miejscowych katakumb, które doprowadzają ich do… opactwa Benedyktynów, z którego wykradają przepis na nalewkę. Any wpada na pomysł, że równie dobrze może to być przepis na coś innego. Siedząc na ławce w parku otrzymują od Nallie chip, który schowany był w obroży Saladina. Dzieci domyślają się, że ktoś je śledzi. Sprytnie podrzucają go innemu członkowi zabawy, a w zamian znajdują w jego lasce kolejną wskazówkę, która doprowadza ich do… Wenecji. Docierając do miasta położonego na wyspach, zauważają Jonasa. Rodzeństwo śledzi kuzyna. W końcu trafiają do sklepu muzycznego, pod którym znajduje się tajemne muzeum rodziny Janusów(jednego z odłamów klanu Cahill). Oglądając eksponaty natrafiają na wycięte kartki z pamiętnika. Szybko zostają jednak przyłapani przez kuzyna. Znowu muszą uciekać. Po drodze udaje im się znaleźć motorówkę, która ułatwia im drogę. Niestety, wkrótce rozbijają się o jacht swoich konkurentów, którzy za wszelką cenę chcą odzyskać kartki. Nie wiedzą, że Dan ukrył je na jednym z wycieczkowych promów. Wściekli wyrzucają Ane i Dana za burtę. Dzieciaki dopływają do brzegu, a następnie odnajdują prom. Po namyśle trafiają na kolejną wskazówkę, która prowadzi ich w zupełnie nowe miejsce…
Podobnie jak poprzedni tom, „Fałszywą nutę” przeczytałam jednym tchem. Zaletą książki są informacje uzupełniające wiedzę czytelnika o wiadomości na temat konkretnej osoby, której poświęcona jest dana książka, a także miejsc, z którymi była związana. Uwagę przykuwają również przygody dzieci, które dla wielu z nas mogą uchodzić za wzór odwagi i bohaterstwa.

„Fałszywa nuta” Gordona Kormana to drugi tom książek podróżniczo-przygodowych z cyklu „39 wskazówek”. Przypomnijmy, że poprzedni nosił tytuł „Labirynt Kości”, został napisany przez Ricka Riordana,, a jego akcja obracała się wokół osoby słynnego amerykańskiego wynalazcy – Beniamina Franklina. Główni bohaterami serii jest rodzeństwo – czternastoletnia Any oraz jedenastoletni...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest to drugi tom serii "39 wskazówek". Pierwszą część mam na półce i napisał Rick Riordan. I była świetna. Druga część napisał Korman. Czuć zmianę autora, ale dalej świetnie się czyta. Z tej części można wywnioskować, że opiekunka głównych bohaterów to dziewczyna słuchająca punka, więc plus :D Jak się pozna gust muzyczny jakiegoś bohatera to zupełnie inaczej się go wyobraża :P
A tak poza tym to w książce dzieje się dużo i bardzo szybko się czyta. Książka na jedno popołudnie ;)

Jest to drugi tom serii "39 wskazówek". Pierwszą część mam na półce i napisał Rick Riordan. I była świetna. Druga część napisał Korman. Czuć zmianę autora, ale dalej świetnie się czyta. Z tej części można wywnioskować, że opiekunka głównych bohaterów to dziewczyna słuchająca punka, więc plus :D Jak się pozna gust muzyczny jakiegoś bohatera to zupełnie inaczej się go...

więcej

mniej

Pokaż mimo to