Fałszywa nuta

"W jednej chwili jesteś sierotą, a w drugiej dowiadujesz się, że należysz do najpotężniejszego rodu w dziejach ludzkości". – ta myśl nie dawała głównej bohaterce, czternastoletniej Amy, spokoju. Spadło to na nią i jej młodszego brata Dana jakiś czas temu i mimo że upłynęło sporo dni od tych wydarzeń opisanych w pierwszej części cyklu, to nadal miała żal do ukochanej, ale nieżyjącej niestety babci Grace, że nie wtajemniczyła jej w historię rodziny, nie uprzedziła za życia, podstępem wymuszając udział w poszukiwaniu trzydziestu dziewięciu wskazówek rozrzuconych po całym świecie, będących kluczem do sekretu długowiecznej potęgi Cahillów i ostatecznie zwycięstwa w wyścigu do niego. Pozornie byli na straconej pozycji, bez szans na wygraną, bo nie mieli pieniędzy, którymi dysponowali inni, możni członkowie rodziny. Nie posiadali koneksji ani wpływów otwierających im drzwi do trudno dostępnych miejsc. Niepełnoletność utrudniała im poruszanie się po świecie, a na dodatek ścigała ich opieka społeczna stanu Massachusetts.
Ale, ale!
Posiadali siebie i przyjaźń trudną, lecz wierną i lojalną. Oprócz tego nianię Nellie żądną przygody tak, jak oni, niezastąpioną w trudnych momentach i tam, gdzie wymagana była obecność osoby dorosłej oraz w sumie trzy inteligentne głowy, dla których nie było przeszkody nie do pokonania, zagadki do rozwiązania i tajemnicy nie do odkrycia. Tym razem ich przewodnikiem do następnej wskazówki był kolejny wielki z rodu Cahillów, sam Wolfgang Amadeusz Mozart. Podążając śladami jego życia i jednego, tajemniczego utworu muzycznego napisanego tuż przed śmiercią kompozytora (stąd muzyczny tytuł tej części) trafili do dwóch kolejnych miast skrywających w swoich podziemiach (były znowu katakumby i podziemne labirynty!) kolejne podpowiedzi do następnej wskazówki wyznaczającej kierunek dalszych poszukiwań. Nie zdradzę, które miasta tym razem odwiedziłam razem z odważnym rodzeństwem i nie wypowiem kolejnego odnalezionego słowa pięknie komponującego się ze zdobytą wskazówką z pierwszej części, ale uchylę rąbka tajemnicy, że robi się coraz ciekawiej i wbrew pozorom coraz bardziej tajemniczo, a całość zaczyna nabierać konkretnego kształtu rzeczy (a może myśli, idei, przedmiotu?) poszukiwanej.
Trochę obawiałam się, czy inny autor kontynuujący cykl zapoczątkowany przez Ricka Riordana, podoła wyznaczonemu poziomowi, wysoko postawionemu przez poprzednika, ale niepotrzebnie.
W pełni mu się to udało!
Właściwie nie odczułam zmiany pisarza i stylu tworzenia fabuły i formy. Było tylko mniej łamigłówek i ilustracji do nich niż w pierwszej części. Autor skupił się przede wszystkim na bezwzględnej rywalizacji i pościgu pełnym zaskoczeń, niebezpieczeństw, zagrożeń, wykorzystując do tego naturalne warunki topograficzne odwiedzanych miast, a moje zaangażowanie w przygodę rozpoczęło się, zanim dotarłam do treści, bo już na wyklejce książki z wydrukiem Memorandum, skierowanym do czytelnika. Apelującym o udział w drugim etapie misji. Pierwszy zakończył się nie tylko znalezieniem wskazówki, ale i rozdaniem nagród wśród interaktywnie biorących udział dzieciaków na stronie internetowej w grze odpowiadającej tej książkowej. Część druga jest szansą dla kolejnych detektywów. Wystarczy tylko czytać i grać.
A na końcu książki wydawca umieścił zachęcający fragment trzeciej części cyklu.
Dzięki temu dowiedziałam się, że następnym autorem będzie Peter Lerangis, a przygoda zawiedzie tym razem daleko poza Europę, w bardzo ciekawe i egzotyczne miejsce.
naostrzuksiazki.pl

"W jednej chwili jesteś sierotą, a w drugiej dowiadujesz się, że należysz do najpotężniejszego rodu w dziejach ludzkości". – ta myśl nie dawała głównej bohaterce, czternastoletniej Amy, spokoju. Spadło to na nią i jej młodszego brata Dana jakiś czas temu i mimo że upłynęło sporo dni od tych wydarzeń opisanych w pierwszej części cyklu, to nadal miała żal do ukochanej, ale...

Jedyną wadą tej ksiązki jest to, że jest za krótka.

Jedyną wadą tej ksiązki jest to, że jest za krótka.

Nie wiem czemu, jednak w tej książce (tomie drugim serii 39 wskazówek) nic mi nie brakuje. Ta książka jest niesamowita.

Nie wiem czemu, jednak w tej książce (tomie drugim serii 39 wskazówek) nic mi nie brakuje. Ta książka jest niesamowita.

Kocham tę serię. Moja ulubiona seria a czytałem ich sporo. Na ten moment na Mikołajki dostanę 8 tom po angielsku, gdyż 6 i 7 po angielsku juz przeczytałem. Planuje przeczytać tak wszystkie serie 39 clues - 25 tomów.

Kocham tę serię. Moja ulubiona seria a czytałem ich sporo. Na ten moment na Mikołajki dostanę 8 tom po angielsku, gdyż 6 i 7 po angielsku juz przeczytałem. Planuje przeczytać tak wszystkie serie 39 clues - 25 tomów.

Na początku myślałam, że pomysł, by każdą kolejną część pisał inny człowiek, nie wypali. A jednak! Nie powiem, czuć lekką zmianę, ale nie jest ona aż tak widoczna.
Druga część serii jest tak samo wciągająca jak pierwsza. W zasadzie cały czas zastanawiam się, jak szybką tę książkę przeczytałam. Jednym słowem: polecam!

Na początku myślałam, że pomysł, by każdą kolejną część pisał inny człowiek, nie wypali. A jednak! Nie powiem, czuć lekką zmianę, ale nie jest ona aż tak widoczna.
Druga część serii jest tak samo wciągająca jak pierwsza. W zasadzie cały czas zastanawiam się, jak szybką tę książkę przeczytałam. Jednym słowem: polecam!

Ta seria jest taka wciągająca! Można jednak zauważyć, że pisał ją inny autor.

Ta seria jest taka wciągająca! Można jednak zauważyć, że pisał ją inny autor.

Koniec końców, naprawdę dobra książka. Niecałe 200 stron przeczytałam w godzinę, może półtorej. I mimo jej „przeznaczenia” dla dzieci i młodzieży, trochę starsze osoby również mogłyby się zagłębić w lekturze tej serii i ocenić ją bardzo dobrze. :)
Pełna recenzja: http://biblioteczka-blanki.blogspot.com/2014/10/gordon-korman-39-wskazowek-faszywa-nuta.html

Koniec końców, naprawdę dobra książka. Niecałe 200 stron przeczytałam w godzinę, może półtorej. I mimo jej „przeznaczenia” dla dzieci i młodzieży, trochę starsze osoby również mogłyby się zagłębić w lekturze tej serii i ocenić ją bardzo dobrze. :)
Pełna recenzja: http://biblioteczka-blanki.blogspot.com/2014/10/gordon-korman-39-wskazowek-faszywa-nuta.html

Polecam;)

Polecam;)

Książka jest fajna, ale coś mi w niej "nie gra". Język, którym jest napisana jest dobry, lecz (może trochę przesadzam) w książce znajduje się za dużo wiadomości. Po paru tygodniach od przeczytania z głowy wyleciało mi dużo miejsc, nazw miast itp. Pamiętam miejsca akcji, ale miast, w których one były, już nie.

Amy i Dan wpadli na trop wskazówki, to coś związanego z Mozartem!!!

P.S. 39 clues ma bardzo fajną stronę - gdy rozwiąże się dużo zadań można coś wygrać!!! Ja wygrałem lornetkę!!!

Książka jest fajna, ale coś mi w niej "nie gra". Język, którym jest napisana jest dobry, lecz (może trochę przesadzam) w książce znajduje się za dużo wiadomości. Po paru tygodniach od przeczytania z głowy wyleciało mi dużo miejsc, nazw miast itp. Pamiętam miejsca akcji, ale miast, w których one były, już nie.

Amy i Dan wpadli na trop wskazówki, to coś związanego z...

„Fałszywa nuta” Gordona Kormana to drugi tom książek podróżniczo-przygodowych z cyklu „39 wskazówek”. Przypomnijmy, że poprzedni nosił tytuł „Labirynt Kości”, został napisany przez Ricka Riordana,, a jego akcja obracała się wokół osoby słynnego amerykańskiego wynalazcy – Beniamina Franklina. Główni bohaterami serii jest rodzeństwo – czternastoletnia Any oraz jedenastoletni Dan. Dzieci od czasu śmierci rodziców są wychowywani przez bezwzględną ciotkę Beatrice. Los się do nich uśmiecha, kiedy dowiadują się, że zmarła babcia Grace zaproponowała im wyprawę w daleki świat w poszukiwaniu 39 wskazówek, które mogą być kluczem do osiągnięcia władzy nad światem. W niebezpiecznej wyprawie towarzyszy im szalona opiekunka, Nellie oraz nieco humorzastego kota zmarłej – Saladina. Po drodze czeka ich jednak wiele pułapek zastawianych przez innych członków rodziny, którzy też podjęli wyzwanie rzucone przez starą Grace.
W poprzednim tomie dzieci szukają rozwiązania zagadek w rodzinnych Stanach Zjednoczonych(a konkretniej Filadelfii, gdzie działał Beniamin Franklin) oraz europejskim Paryżu. Dzieci korzystają nie tylko z bibliotek i wiadomości wyszukanych w Internecie, ale przede wszystkim własnemu sprytowi. Dzięki bystremu myśleniu wpadają na trop sławnego muzyka, Wolfganga Amadeusza Mozarta. To właśnie wokół jego osoby toczy się akcja drugiego tomy cyklu – „Fałszywej nuty”.
Any, Dan i Nellie docierają do Wiednia. Ich jedynym drogowskazem jest fragment zapisu nutowego, znaleziony jeszcze w Paryżu. Niestety, podróżujący z nimi kot niszczy wskazówkę. Ratuje ich fotograficzna pamięć chłopca, który bez problemu odtwarza pięciolinię z nutami na restauracyjnej serwetce. Postanawiają dowiedzieć się czegoś więcej. W jednym z wiedeńskich muzeów znajdują pamiętnik siostry Mozarta. Niestety, wkrótce zostaje on im odebrany przez gwiazdę hip-hopu, Jonasa, który też podąża śladami 39 wskazówek. Ryzykując życie zakradają się do jego pokoju w hotelu i wykradają dokument. Szybko odkrywają, że brakuje w nim trzech stron. Mimo to postanawiają zagrać melodię z nut. Pewna kobieta rozpoznała w nich fragment ludowej piosenki „Miejsce, w którym się urodziłem”. Wiedząc, że muzyk przyszedł na świat w Salzburgu, dzieci postanawiają się tam udać. Na miejscu udają się do miejscowych katakumb, które doprowadzają ich do… opactwa Benedyktynów, z którego wykradają przepis na nalewkę. Any wpada na pomysł, że równie dobrze może to być przepis na coś innego. Siedząc na ławce w parku otrzymują od Nallie chip, który schowany był w obroży Saladina. Dzieci domyślają się, że ktoś je śledzi. Sprytnie podrzucają go innemu członkowi zabawy, a w zamian znajdują w jego lasce kolejną wskazówkę, która doprowadza ich do… Wenecji. Docierając do miasta położonego na wyspach, zauważają Jonasa. Rodzeństwo śledzi kuzyna. W końcu trafiają do sklepu muzycznego, pod którym znajduje się tajemne muzeum rodziny Janusów(jednego z odłamów klanu Cahill). Oglądając eksponaty natrafiają na wycięte kartki z pamiętnika. Szybko zostają jednak przyłapani przez kuzyna. Znowu muszą uciekać. Po drodze udaje im się znaleźć motorówkę, która ułatwia im drogę. Niestety, wkrótce rozbijają się o jacht swoich konkurentów, którzy za wszelką cenę chcą odzyskać kartki. Nie wiedzą, że Dan ukrył je na jednym z wycieczkowych promów. Wściekli wyrzucają Ane i Dana za burtę. Dzieciaki dopływają do brzegu, a następnie odnajdują prom. Po namyśle trafiają na kolejną wskazówkę, która prowadzi ich w zupełnie nowe miejsce…
Podobnie jak poprzedni tom, „Fałszywą nutę” przeczytałam jednym tchem. Zaletą książki są informacje uzupełniające wiedzę czytelnika o wiadomości na temat konkretnej osoby, której poświęcona jest dana książka, a także miejsc, z którymi była związana. Uwagę przykuwają również przygody dzieci, które dla wielu z nas mogą uchodzić za wzór odwagi i bohaterstwa.

„Fałszywa nuta” Gordona Kormana to drugi tom książek podróżniczo-przygodowych z cyklu „39 wskazówek”. Przypomnijmy, że poprzedni nosił tytuł „Labirynt Kości”, został napisany przez Ricka Riordana,, a jego akcja obracała się wokół osoby słynnego amerykańskiego wynalazcy – Beniamina Franklina. Główni bohaterami serii jest rodzeństwo – czternastoletnia Any oraz jedenastoletni...