Już dawno udowodniono, że Tadeusz Dołęga-Mostowicz nie miał z tą książką najpewniej nic wspólnego a faktycznym autorem był polityk endecki Jerzy Zdziechowski, który napisał ją pod pseudonimem W.M Dęboróg stylizując na prozę Dołęgi-Mostowicza. Obaj panowie krytykowali rządy sanacji, a Dołęga-Mostowicz stawał w obronie pobitego przez "nieznanych sprawców" polityka, być może się nawet znali osobiście ale "Czeki..." nie są powieścią autorstwa Tadeusza Dołęgi-Mostowicza.

Już dawno udowodniono, że Tadeusz Dołęga-Mostowicz nie miał z tą książką najpewniej nic wspólnego a faktycznym autorem był polityk endecki Jerzy Zdziechowski, który napisał ją pod pseudonimem W.M Dęboróg stylizując na prozę Dołęgi-Mostowicza. Obaj panowie krytykowali rządy sanacji, a Dołęga-Mostowicz stawał w obronie pobitego przez "nieznanych sprawców" polityka, być...

Pierwsza moja książka Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Początek powieści nie był zachwycający. Taki romans osadzony w przedwojennej Polsce, którego głównymi bohaterami są: piękna kobieta skrzywdzona przez los i lowelas-dandys dobrze brylujący w wyższych sferach polityczno - arystokratycznych, uwodziciel kobiet dla rozrywki, pewny siebie karierowicz. Taka krzyżówka "Anny Kareniny" i "Granicy". Chociaż bohaterowie denerwują, facet za tupet i bezczelność, a kobieta za naiwność, to książka wraz z kolejnymi stronami nabiera kolorytu. Coraz wyraźniej rysuje się wysublimowany cynizm i ironia autora. Dołęga-Mostowicz pokazuje z bliska scenę polityczną polskiego międzywojnia z jego otoczką salonową.

Pierwsza moja książka Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Początek powieści nie był zachwycający. Taki romans osadzony w przedwojennej Polsce, którego głównymi bohaterami są: piękna kobieta skrzywdzona przez los i lowelas-dandys dobrze brylujący w wyższych sferach polityczno - arystokratycznych, uwodziciel kobiet dla rozrywki, pewny siebie karierowicz. Taka krzyżówka "Anny...

Bardzo dobra powieść polecam.

Bardzo dobra powieść polecam.

Czy istnieje ksiazka tego autora, ktorej nie czyta sie dobrze i lekko? Chyba nie. Tu tez bylo fajnie i milo, atmosfera czasow miedzywojennych byla pieknie nakreslona, przeciwnika sanacji tez mozna bylo zidentyfikowac, jednakze cos sie to cale nie kleilo..zawodu nie bylo, ale zachwytu tez nie.

Czy istnieje ksiazka tego autora, ktorej nie czyta sie dobrze i lekko? Chyba nie. Tu tez bylo fajnie i milo, atmosfera czasow miedzywojennych byla pieknie nakreslona, przeciwnika sanacji tez mozna bylo zidentyfikowac, jednakze cos sie to cale nie kleilo..zawodu nie bylo, ale zachwytu tez nie.

Świetna,przyjemna z klimatem książka.
Porusza bardzo za serce.
Przeczytałam z przyjemnością po prostu klasyka.

Świetna,przyjemna z klimatem książka.
Porusza bardzo za serce.
Przeczytałam z przyjemnością po prostu klasyka.

Lekka, przyjemna lekturka do pociągu, czy autobusu. Nic nazbyt głębokiego (choć ciekawe tło polityczno- historyczne),ale lektura cieszy i daje rozrywkę.

Lekka, przyjemna lekturka do pociągu, czy autobusu. Nic nazbyt głębokiego (choć ciekawe tło polityczno- historyczne),ale lektura cieszy i daje rozrywkę.

Z przykrością muszę nazwać ,,Czeki bez pokrycia” produkcyjniakiem, czyli powieścią bez polotu kopiującą poprzednie powieści autora i wywołujące emocje bazując na stereotypowym przedstawieniu społeczeństwa. Ze względu na warsztat pisarski czyta się ją szybko, ale bez przerwy odczuwałem obcowanie z drugorzędną literaturą.
Arystokracja i politycy to warstwy, w które łatwo strzelać kierując się popularnymi stereotypami (takich jest większość bohaterów). Polityk musi pod dobrymi manierami skrywać brak kręgosłupa moralnego a arystokrata gotowy poświęcić wszystko dla życia w luksusie. Taka satyra jest niewiele warta, bo nie stara pogłębić spojrzenia na opisywanych ludzi. Opis książki obiecuje nam obcowanie z ,,wielkim światem” i właśnie obserwacje zwyczajów są dla mnie największą wartością, bo sam przestawiłem się w trakcie czytania na tryb życia głównego bohatera tak odległy od codzienności. Podobał mi się też opis zwyczajów w pałacu hrabiego, który nie chce się dostosować do nowych czasów.
O ile w tematyce politycznej zawartych jest trochę topornych, ale jednak wartościowych refleksji to wątek romansowy jest banalny, a w dodatku fatalnie opisany. Opisy stanu emocjonalnego wrażliwej kochanki są tak tandetne, że wywołały we mnie śmiech połączony z zażenowaniem. Na podstawie kilku fragmentów o cierpiącej Ewelinie można byłoby pomyśleć, że czytamy romansidło. I to napisał człowiek, który stworzył niezapomniane kreacje Niny Kunickiej czy Hanki. Znowu broni się najbardziej wątek ciężkiego życia i desperacji w walce o lepsze jutro.
Podejrzewam, że autor pisał powieść na szybko w okresie braku natchnienia i dlatego jest taka toporna oraz niedopracowana fabularnie (bo sporo wątków dałoby się wydłużyć).

Z przykrością muszę nazwać ,,Czeki bez pokrycia” produkcyjniakiem, czyli powieścią bez polotu kopiującą poprzednie powieści autora i wywołujące emocje bazując na stereotypowym przedstawieniu społeczeństwa. Ze względu na warsztat pisarski czyta się ją szybko, ale bez przerwy odczuwałem obcowanie z drugorzędną literaturą.
Arystokracja i politycy to warstwy, w które łatwo...

Bardzo dobra powieść obyczajowa, ze słabo zakreślonym początkiem, praktycznie bez końca... Wycinek życia, któremu się można z zainteresowaniem przyjrzeć, co też uczyniłam.
Żaden z bohaterów nie porwał mnie przesadnie, żaden nie jest tym głównym, wokół którego się wszystko obraca, wszyscy są tylko pretekstami do pokazania scenek rodzajowych - a to Dołędze-Mostowiczowi wychodzi świetnie.

Bardzo dobra powieść obyczajowa, ze słabo zakreślonym początkiem, praktycznie bez końca... Wycinek życia, któremu się można z zainteresowaniem przyjrzeć, co też uczyniłam.
Żaden z bohaterów nie porwał mnie przesadnie, żaden nie jest tym głównym, wokół którego się wszystko obraca, wszyscy są tylko pretekstami do pokazania scenek rodzajowych - a to Dołędze-Mostowiczowi...

Bardzo wciągająca w klimat przedwojennej Polski, ukazuje zepsucie i wyrachowanie arystokracji, akcja w świetnym tempie, ciekawi aż do ostatniej strony.

Bardzo wciągająca w klimat przedwojennej Polski, ukazuje zepsucie i wyrachowanie arystokracji, akcja w świetnym tempie, ciekawi aż do ostatniej strony.

Niestety z przykrością muszę stwierdzić, że tym razem Mostowicz nie oczarował mnie swoją powieścią...
Książka iście polityczna, jednak przekaz (jakkolwiek by go nie odebrać)całkiem do mnie nie trafił...
Bohatera żadnego nie polubiłam i przyznaję, że z ulgą rozstaję się z Janem Nawreckim, Eweliną Nikolską, Nelly Ozierowską i innymi.
Po raz kolejny miraż księżnej Nelly i jej męża Juliusza przedstawiony jest jako mezalians. Niedoszłe małżeństwo Cissy i Mikołaja nie zapowiadał się na inny.
Poza tym liczne francuskie zwroty, nietłumaczone sprawiały, że strasznie ciężko było przebrnąć przez tę powieść.
Plusem dla mnie jest zamieszczony fragment innej powieści Dołęgi- Mostowicza za którą niedługo się zabiorę.

Niestety z przykrością muszę stwierdzić, że tym razem Mostowicz nie oczarował mnie swoją powieścią...
Książka iście polityczna, jednak przekaz (jakkolwiek by go nie odebrać)całkiem do mnie nie trafił...
Bohatera żadnego nie polubiłam i przyznaję, że z ulgą rozstaję się z Janem Nawreckim, Eweliną Nikolską, Nelly Ozierowską i innymi.
Po raz kolejny miraż księżnej Nelly i jej...