Cóż, Pana Szymona Kobylińskiego ceniłem jako rysownika oraz niezwykłego gawędziarza o barwie i broni, twórcy opowieści o herbach szlacheckich. Zdarzało mi się nawet nabywać książki tylko ze względu na osobę tego właśnie ilustratora. Ta książka to nieco inne wcielenie autora, jego osobiste rozważania poświęcone plastyce. Ot, taka wspólna przechadzka przez wieki ze sztuką pod rękę. Próba udzielenia odpowiedzi, czy ludzkość istotnie stanowi cywilizację obrazkową. Ale tej książce brakuje lekkości pióra, jakiej można byłoby się spodziewać. Może wynikało to z okoliczności przymusowej przerwy w działalności telewizyjnej. Myślę, że w dorobku Pana Szymona można znaleźć znacznie bardziej porywające tytuły.

Cóż, Pana Szymona Kobylińskiego ceniłem jako rysownika oraz niezwykłego gawędziarza o barwie i broni, twórcy opowieści o herbach szlacheckich. Zdarzało mi się nawet nabywać książki tylko ze względu na osobę tego właśnie ilustratora. Ta książka to nieco inne wcielenie autora, jego osobiste rozważania poświęcone plastyce. Ot, taka wspólna przechadzka przez wieki ze sztuką pod...