Vivien – szanowany stolarz, mający i żonę i córkę, jak co dzień wychodzi do pracy w swoim warsztacie. Tym razem do domu już nie wraca, a jego ciało odnajduje dzieciak buszujący w kamienicy, która przeznaczona jest do rozbiórki... ponad dwadzieścia lat później. Ktoś trzykrotnie do niego strzelił. Ubiór wskazuje, że został kloszardem choć wyjątkowo zadbanym.
Maigret – jak zawsze w takich sprawach – każe opublikować zdjęcie denata. Wbrew praktyce, informacja w prasie wzbudza zainteresowanie, choć nie takie jakiego Maigret się spodziewał. Rozpoczyna się mozolne śledztwo, z którego wyłania się obraz ofiary i jej burzliwego życia. Kolejna historia, gdzie sama zbrodnia jest jedynie tłem do powieści obyczajowej, której motorem jest miłość nieokiełznana, zazdrość, zdrada i zemsta. Pięć osób dramatu, z których dwie zapłacą za w nim udział najwyższą cenę. Doskonała, spokojna fabuła.

Vivien – szanowany stolarz, mający i żonę i córkę, jak co dzień wychodzi do pracy w swoim warsztacie. Tym razem do domu już nie wraca, a jego ciało odnajduje dzieciak buszujący w kamienicy, która przeznaczona jest do rozbiórki... ponad dwadzieścia lat później. Ktoś trzykrotnie do niego strzelił. Ubiór wskazuje, że został kloszardem choć wyjątkowo zadbanym.
Maigret – jak...

Na letnie wieczory. Paryski kryminał, który rozwiązuje się bez większego udziału policji. Bez skomplikowanych układanek czy szeregu podejrzanych. Oś fabularna skupia się na mężu, co porzucił rodzinę, i jak się okazało - został kloszardem zabitym w jakiejś ruinie. W tle zdrada, bezdomni i tajemnicze telefony. Nie oczekujcie Sherlocka Holmesa i nieprzeciętnej intrygi, to kryminał, który mógłbym obejrzeć w telewizji w niedzielne popołudnie ze znajomymi przy zabawie.

Na letnie wieczory. Paryski kryminał, który rozwiązuje się bez większego udziału policji. Bez skomplikowanych układanek czy szeregu podejrzanych. Oś fabularna skupia się na mężu, co porzucił rodzinę, i jak się okazało - został kloszardem zabitym w jakiejś ruinie. W tle zdrada, bezdomni i tajemnicze telefony. Nie oczekujcie Sherlocka Holmesa i nieprzeciętnej intrygi, to...

Książki z inspektorem Maigretem zaczęłam traktować jako przerywnik między większymi pozycjami. Powieści Simenona stanowią miłą, intelektualna rozrywkę.
Tym razem policja znajduje zwłoki zastrzelonego kloszarda. Inspektor musi najpierw ustalić jego tożsamość, a potem znajduje nierozwiązaną zagadkę sprzed dwudziestu lat.
Jak zwykle powieści o moim ulubionym paryskim inspektorze polecam miłośnikom dobrych kryminałów.

Książki z inspektorem Maigretem zaczęłam traktować jako przerywnik między większymi pozycjami. Powieści Simenona stanowią miłą, intelektualna rozrywkę.
Tym razem policja znajduje zwłoki zastrzelonego kloszarda. Inspektor musi najpierw ustalić jego tożsamość, a potem znajduje nierozwiązaną zagadkę sprzed dwudziestu lat.
Jak zwykle powieści o moim ulubionym paryskim...

Maigret usiłuje rozwikłać zagadkę morderstwa człowieka który przed wielu laty prowadził normalne życie rodzinne, miał dobrą pracę. I nagle zniknął z dnia na dzień, stał się kloszardem, żyjąc tak przez wiele lat.

Mamy tu klasyczną strukturę kryminału: zbrodnia – śledztwo - wykrycie sprawcy. A śledztwo to mozolne dochodzenie do prawdy sprzed 20 lat, odtwarzanie przeszłości, niby dokopywanie się do kolejnych warstw znalezisk przez archeologa. Maigret przepytuje właścicieli hoteli, sklepów, punktów usługowych na Montparnasse, dzielnicy która zachowała swój tradycyjny charakter, wiele biznesów prowadzonych jest przez tą samą osobę od wielu lat.

Muszę powiedzieć, że Simenon mocno ułatwił sobie zadanie, bo przełom we wlokącym się śledztwie następuje w wyniku anonimowego telefonu (nigdy nie odkryto kto był jego autorem). Poza tym kluczowe dla sprawy jest sprawa niewyjaśnionego morderstwa sprzed 20 lat. Maigret wpada na akta sprawy zupełnie przypadkowo, co dziwne w obecnych czasach komputerowych baz danych, ale wtedy wszystko było dużo trudniejsze. A w ostateczności okazuje się, że o wszystkim decydowały wielkie namiętności, takie na całe życie.

Akcja jest prościutka, w porównaniu z kryminałami Rossa MacDonalda czy Mankella, wręcz prymitywna. No ale Simenon pisał kilka powieści rocznie, i widać niestety, że jest to powierzchowne, nie do końca przemyślane i dopracowane. Czyta się szybko, pochłonąłem w godzinkę jadąc pociągiem.

Maigret usiłuje rozwikłać zagadkę morderstwa człowieka który przed wielu laty prowadził normalne życie rodzinne, miał dobrą pracę. I nagle zniknął z dnia na dzień, stał się kloszardem, żyjąc tak przez wiele lat.

Mamy tu klasyczną strukturę kryminału: zbrodnia – śledztwo - wykrycie sprawcy. A śledztwo to mozolne dochodzenie do prawdy sprzed 20 lat, odtwarzanie przeszłości,...

Maigret dostrzega wyrzuconych poza nawias. Jego paryskie śledztwa zazwyczaj toczą się wśród poślednich dzielnic Paryża.

Maigret dostrzega wyrzuconych poza nawias. Jego paryskie śledztwa zazwyczaj toczą się wśród poślednich dzielnic Paryża.