Czytałam z przyjemnością siedzenia w ciepłym domu gdzie niebezpieczeństwo nie czycha na zewnątrz jak na autora, misjonarza. Trochę się dowiedziałam o Republice Środkowoafrykańskiej , o tym jak wygląda praca misjonarza od kuchni a wszystko pisane bardzo po polsku ( w sensie sposobu myślenia ).

Czytałam z przyjemnością siedzenia w ciepłym domu gdzie niebezpieczeństwo nie czycha na zewnątrz jak na autora, misjonarza. Trochę się dowiedziałam o Republice Środkowoafrykańskiej , o tym jak wygląda praca misjonarza od kuchni a wszystko pisane bardzo po polsku ( w sensie sposobu myślenia ).

Solidny reportaż o Republice Środkowej Afryki widziany oczyma brata Roberta, prowadzącego misję katolicką na zapomnianych przez cywilizację rubieżach środka Czarnego Lądu. To opowieść o wojnie , chaosie, niesprawiedliwości i beznadziei losu, ale także o determinacji, etosie pracy i wierze w człowieka oraz w uniwersalne wartości. Przed lekturą myślałem, że będzie sporo wątków religijnych wplatanych w afrykańskie historie. Pozory często mylą. Książkę czyta się szybko, autor w niezwykle obrazowy sposób ukazuje trudy życia w Afryce oraz opisuje sytuacje, które często kończą się tragicznie. Widać , że miał dużo szczęścia podczas pełnienia swojej posługi. Świetnie poznał zwyczaje, mentalność Afrykańczyków, ale także niuanse religijne między afrykańskim islamem oraz afrykańskim chrześcijaństwem. Całość tworzy logiczną i nader ciekawą historię.

Solidny reportaż o Republice Środkowej Afryki widziany oczyma brata Roberta, prowadzącego misję katolicką na zapomnianych przez cywilizację rubieżach środka Czarnego Lądu. To opowieść o wojnie , chaosie, niesprawiedliwości i beznadziei losu, ale także o determinacji, etosie pracy i wierze w człowieka oraz w uniwersalne wartości. Przed lekturą myślałem, że będzie sporo...

Brat Robert, kapucyn, zjadł zęby na Afryce. Kawał życia spędził w Republice Środkowej Afryki, gdzie, poza duszpasterskimi obowiązkami misjonarza, m.in. budował i remontował szkoły. Jak pisze o Afryce, to całym sercem. Nie wstydzi się swoich emocji, niecierpliwości, impulsywności i tych wszystkich bardzo ludzkich reakcji na zło, które się dzieje obok. Był w kraju, ogarniętym rebelią. Książka to wspomnienia z tego okresu, gdy brat posługiwał na pograniczu z Czadem i Kamerunem, czyli na ziemi niczyjej, gdzie Boga nie ma.

Cała recenzja dostępna tutaj:
http://kawalekafryki.pl/kanapki-z-dzemem-i-majonezem/

Brat Robert, kapucyn, zjadł zęby na Afryce. Kawał życia spędził w Republice Środkowej Afryki, gdzie, poza duszpasterskimi obowiązkami misjonarza, m.in. budował i remontował szkoły. Jak pisze o Afryce, to całym sercem. Nie wstydzi się swoich emocji, niecierpliwości, impulsywności i tych wszystkich bardzo ludzkich reakcji na zło, które się dzieje obok. Był w kraju, ogarniętym...

Smutny ale prawdziwy obraz Afryki.

Smutny ale prawdziwy obraz Afryki.