Uwielbiam te książeczki z serii "Biały Kruk". Pozwalają poznać twórczość słynnych pisarzy przy pomocy krótkiej, zwięzłej przyswajalnej formy; wystarczającej jednak, by zauważyć ich indywidualny sznyt. Ciepłe opowiadania Flannery O'Connor, dotykające także poważniejszych spraw, jak np. społeczność klasowa amerykańskiego Południa, świetnie czyta się w tramwaju i do poduszki. Przy ostatnim można się nieźle wzruszyć, a i problem osamotnionego dziecka jak najbardziej aktualny. Warto zajrzeć.

Uwielbiam te książeczki z serii "Biały Kruk". Pozwalają poznać twórczość słynnych pisarzy przy pomocy krótkiej, zwięzłej przyswajalnej formy; wystarczającej jednak, by zauważyć ich indywidualny sznyt. Ciepłe opowiadania Flannery O'Connor, dotykające także poważniejszych spraw, jak np. społeczność klasowa amerykańskiego Południa, świetnie czyta się w tramwaju i do poduszki....

Każde z trzech opowiadań ma inny klimat i inną tematykę. Łączy je jednak motyw wyobcowania głównych bohaterów, pragnienie akceptacji ze strony starszych członków rodziny i tęsknota za lepszym jutrem. Dwa pierwsze utwory wyraźnie nawiązują do problemów Południa (rasizmu i wojny secesyjnej); trzecie opowiadanie pokazuje w uniwersalny sposób problem samotności małego dziecka.

Akcja płynie tu powoli, a czytelnik ma okazję smakować i treść, i formę, i język. W każdym z utworów znaleźć można ciekawe, niemal poetyckie fragmenty, chociaż opowiadania mają charakter realistyczny. Dominuje w nich smutek, melancholia, zaduma... Czyta się jednak w napięciu, czekając niecierpliwie na koniec. A ten za każdym razem okazuje się zaskakujący.

Każde z trzech opowiadań ma inny klimat i inną tematykę. Łączy je jednak motyw wyobcowania głównych bohaterów, pragnienie akceptacji ze strony starszych członków rodziny i tęsknota za lepszym jutrem. Dwa pierwsze utwory wyraźnie nawiązują do problemów Południa (rasizmu i wojny secesyjnej); trzecie opowiadanie pokazuje w uniwersalny sposób problem samotności małego dziecka....