'Opactwo Northanger' to bardzo udana satyra powieści gotyckich, w których tak bardzo zaczytana jest nasza heroina – Katarzyna Morland – gdzie postacie będąc udanym połączeniem ogólnie lubianych schematów mają przy tym swoją duszę, nadającą im indywidualnego czaru. Wszystko to czyni z tej powieści pierwszorzędny romans, który będzie satysfakcjonujący nie tylko dla amatorów tego typu powieści.

Zaczynając od samego początku: Katarzyna, córka pastora, będąc jeszcze dzieckiem była lekko mówiąc brzydkim kaczątkiem, ale z wiekiem nabierając coraz wdzięku wyrosła na piękną, młodą damę. Jej przygoda rozpoczyna się w momencie zaproszenia przez państwo Allenów do Bath, modnego wówczas ośrodka wypoczynkowego. Stanowi ono dla niej szansę do wyrwania się z rodzimego, wiejskigo Fullerton i zaczerpnięcia pełną piersią miejskiego życia.

Przenosząc się do Bath, Panna Morland zawiera nie tylko przyjaźnie, ale również zakochuje się. Jej życie wypełniają odtąd ukochane powieści gotyckie (zwłaszcza te Ann Radcliffe), o których ma teraz sposobność z kimś porozmawiać, ale również często organizowane bale i wystawiane sztuki teatralne.

Punktem zwrotnym w jej życiu okazuje się jednak wypad z zaproszenia rodziny Tilneyów do tytułowego Opactwa Northanger, będącego ich własnością. Dla naszej heroiny okazuje się to nie lada wybawieniem, bo pomimo kończącego się pobytu w Bath ma szanse dalej zbliżyć się do swojego ukochanego, Henry'ego. Dodatkowo opactwo jest wyjątkowe dla Katarzyny, bo stanowiąc miejsce wprost wyjęte z powieści gotyckich szansa na przeżycie w nim wyjętej z marzeń przygody drastycznie rośnie. Od przybycia do opactwa, Katarzyna doszukuje się mrocznej intrygi stoczonej w przeszłości w murach opactwa, którą chce odkryć.

Kończąc, jest to bardzo gustowna napisana i wyważona historia z ciekawym humorem. Dla Katarzyny Morland okazała się ona wciągnięciem na głęboka wodę i spadnięciem na głowę kubła zimnej wody; swoistą lekcją życia. Dowiaduje się, że życie to nie powieść gotycka oraz że ludzie nie zawsze pomimo swej całej uprzejmości mają co do nas równie uprzejme zamiary i możemy być po prostu częścią gry nastawionej na ich interes. Myślę, że chociaż tyle każdy z nas może z niej wynieść. Całość dopełnia słodkie zakończenie, które sprawia, że powieść ta jest tym czym była i jest w moich oczach, czyli bardzo dobrą, homorystyczną powieścią, wyłamującą się z szeregu jej podobnych pozycji. To czy sprawia to, że jest z tego względu lepsza lub gorsza jest już tylko indywidualną oceną.

'Opactwo Northanger' to bardzo udana satyra powieści gotyckich, w których tak bardzo zaczytana jest nasza heroina – Katarzyna Morland – gdzie postacie będąc udanym połączeniem ogólnie lubianych schematów mają przy tym swoją duszę, nadającą im indywidualnego czaru. Wszystko to czyni z tej powieści pierwszorzędny romans, który będzie satysfakcjonujący nie tylko dla amatorów...