Północ i Południe

Czułam, że pokocham tę książkę, ale nie sądziłam, że aż tak bardzo. Muszę przyznać, że początek mi się nieco dłużył, ale im dalej tym lepiej. Chociaż zakończenie mogłoby być nieco bardziej rozwinięte…

Czułam, że pokocham tę książkę, ale nie sądziłam, że aż tak bardzo. Muszę przyznać, że początek mi się nieco dłużył, ale im dalej tym lepiej. Chociaż zakończenie mogłoby być nieco bardziej rozwinięte…

Książkę czytałam w oryginale "North and South", w pięknym wydaniu Penguin classics. Obszerna historia, długo się ją trawi, klimat jest miejscami dość męczący, ale nie nudzi, charaktery głównych postaci są złożone. Czasami zaglądam do ulubionych rozdziałów.
Pamiętam że czytając po raz pierwszy zakończenie wydawało mi się urwane, za raptownie ucięte.

Książkę czytałam w oryginale "North and South", w pięknym wydaniu Penguin classics. Obszerna historia, długo się ją trawi, klimat jest miejscami dość męczący, ale nie nudzi, charaktery głównych postaci są złożone. Czasami zaglądam do ulubionych rozdziałów.
Pamiętam że czytając po raz pierwszy zakończenie wydawało mi się urwane, za raptownie ucięte.

Akcja w książce toczy się bardzo sennie i powoli, do mniej więcej połowy, kiedy czytelnik wreszcie zaczyna odczuwać jakieś większe zainteresowanie losami głównych bohaterów, w napięciu przewraca kolejne strony, w nadziei, na jakiś zwrot, punkt kulminacyjny, coś niespodziewanego... Niestety, mimo wszystko książka pozostaje bardziej monotonna niż emocjonująca, co nie czyni jej drugorzędną, niewartą uwagi powieścią, jednak, jestem prawie pewna, że nie spełnia ona oczekiwań miłośników sióstr Brontë, a promowana jest jako taka właśnie.

Książka Gaskell napisana jest niewątpliwie pięknym językiem, zawiera mnóstwo inspirujących opisów przyrody, wnętrz, życia w fabrycznym mieście. Wszystko to sprawia, że nie bez powodu nazywana jest czasem angielskim odpowiednikiem "Ziemi obiecanej" Reymonta. Mimo całego bogactwa językowego i barwnego odmalowania miejsca akcji, książkowego Milton wzorowanego na Manchesterze, powieść Elizabeth nie porywa. Zakończenie to wybuch tłumionych emocji, zbyt długo "przetrzymywanych", z racji niedopowiedzeń, sztucznej dumy Margaret, jej braku komunikacji i szczerej, pozbawionej niepotrzebnych konwenansów, rozmowy ze zgnębionym własnymi myślami i lękiem przed skrywanym uczuciem panem Thorntonem.


Tak czy inaczej, po "Żonach i córkach" i tak twierdzę, że "Północ i południe" to dobra powieść, porusza temat XIX-wiecznych strajków robotniczych, życia prostego angielskiego ludu, przepełnionego cierpieniem, chorobami, walką o godność i szacunek. Warto, ale bez robienia sobie dużych oczekiwań.

Akcja w książce toczy się bardzo sennie i powoli, do mniej więcej połowy, kiedy czytelnik wreszcie zaczyna odczuwać jakieś większe zainteresowanie losami głównych bohaterów, w napięciu przewraca kolejne strony, w nadziei, na jakiś zwrot, punkt kulminacyjny, coś niespodziewanego... Niestety, mimo wszystko książka pozostaje bardziej monotonna niż emocjonująca, co nie czyni...

Nie jest to Bronte ani Austen ale przedstawienie ciekawy obraz epoki.

Nie jest to Bronte ani Austen ale przedstawienie ciekawy obraz epoki.

Trochę mnie wymęczyła ta książka. Zaczyna się dosyć męcząco, jest dużo opisów przyrody, wszystkiego co wokół, nawet tych jak najmniej istotnych rzeczy. Przyjemniejsza w czytaniu staje się dopiero w drugiej jej połowie. Wtedy mam wrażenie, że autorka trochę odpuściła sobie te poetyckie opisy. Niestety, nie polubiłam się z żadnym z bohaterów. Margaret to królowa "nie wiem, nie znam się, ale się wypowiem". Na wszystkie tematy ma swoje opinie, oparte na jej przekonaniach, że "tak być powinno, albo tak jest, bo ja tak myślę". Jest w swoim zachowaniu wyniosła i obojętna na wszystko, co według niej nie pasuje do życia, które do tej pory wiodła. Pogardza ludźmi i ich własnymi sposobami na życie. Matka i ojciec, to trochę szkoda wspominać. Postaci tak nijakie, że ciężko się czyta cokolwiek ich dotyczące. Ciotka i kuzynka to samo. Chociaż matka Thorntona ma mój szacunek. Ale przyznam, że nie jest to książka zła, albo odpychająca.

Trochę mnie wymęczyła ta książka. Zaczyna się dosyć męcząco, jest dużo opisów przyrody, wszystkiego co wokół, nawet tych jak najmniej istotnych rzeczy. Przyjemniejsza w czytaniu staje się dopiero w drugiej jej połowie. Wtedy mam wrażenie, że autorka trochę odpuściła sobie te poetyckie opisy. Niestety, nie polubiłam się z żadnym z bohaterów. Margaret to królowa "nie...

Świetna! Malutki minus, że religijne wątpliwości oraz choroby nie zostały dokładniej opisane. Poza tym, coś pieknego. Jakbym czytała Dumę i uprzedzenie po raz kolejny (uwielbiam!) lub jakby była osadzona w późniejszych czasach. Świetnie pokazana przemiana, rozterki bohaterów, co nimi kierowało. Klasyka, którą każdy powinien przeczytać.

Świetna! Malutki minus, że religijne wątpliwości oraz choroby nie zostały dokładniej opisane. Poza tym, coś pieknego. Jakbym czytała Dumę i uprzedzenie po raz kolejny (uwielbiam!) lub jakby była osadzona w późniejszych czasach. Świetnie pokazana przemiana, rozterki bohaterów, co nimi kierowało. Klasyka, którą każdy powinien przeczytać.

Znam tą historię, jednak trzymała mnie w niepewności i napięciu do ostatnich stron. Piękna powieść.

Znam tą historię, jednak trzymała mnie w niepewności i napięciu do ostatnich stron. Piękna powieść.

Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam w ostatnich latach. Świetnie oddane różnice w społeczeństwie angielskim w XIX w. Dużym atutem była też narracja z perspektywy dwóch bohaterów. W fabule nie brakuje problemów natury filozoficznej, odrzuconych awansów, biedy, agresji czy urażonej dumy i ludzkiej niegodziwości. Powieść jest dopracowana w każdym szczególe, a bohaterowie są wykreowani tak, że nie sposób ich nie lubić.

Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam w ostatnich latach. Świetnie oddane różnice w społeczeństwie angielskim w XIX w. Dużym atutem była też narracja z perspektywy dwóch bohaterów. W fabule nie brakuje problemów natury filozoficznej, odrzuconych awansów, biedy, agresji czy urażonej dumy i ludzkiej niegodziwości. Powieść jest dopracowana w każdym szczególe, a...

Przepięknie napisana, cudowna powieść dla wszystkich kochających XIX- wieczną klasykę społeczno-obyczajową z romantyczną nutą, a raczej całą gamą subtelnych, a zarazem głębokich uczuć. Plus wspaniałe poczucie humoru autorki, któremu daje upust rzadko, ale z wyrafinowaniem. Polecam gorąco.

Przepięknie napisana, cudowna powieść dla wszystkich kochających XIX- wieczną klasykę społeczno-obyczajową z romantyczną nutą, a raczej całą gamą subtelnych, a zarazem głębokich uczuć. Plus wspaniałe poczucie humoru autorki, któremu daje upust rzadko, ale z wyrafinowaniem. Polecam gorąco.

To był przepiękny slow burn ❤️

To był przepiękny slow burn ❤️