W pracach na temat Mongołów najwięcej się mówi o podbojach oraz związanych z nimi okrucieństwach. Kałużyński próbuje w tej książce skupić się jednak na innych sprawach: warunkach życia i organizacji społeczeństwa mongolskiego przed epoką imperialną, tzn. przed okresem wielkich triumfów Czyngis Chana i jego następców. Nie jest to zadanie łatwe, ponieważ większość źródeł, jakimi dysponujemy, powstała już w epoce imperialnej, często zresztą ich autorzy nie byli Mongołami i ich wiedza na temat dawniejszych dziejów tego ludu była niewielka. Wiele rzeczy da się jednak zrekonstruować i Kałużyński bardzo sprawnie odtwarza realia, w jakich żyli Mongołowie i inne sąsiednie ludy koczownicze (i leśne, nie wszyscy bowiem koczowali). Książka dobrze zbiera materiał historyczny i językoznawczy, w mniejszym stopniu także archeologiczny. Doceniona została rola ludów turkijskich w tworzeniu oraz konsolidacji państwa Czyngisydów. Jest to zatem publikacja bardzo pożyteczna i dobrze ukazująca polskiemu czytelnikowi świat mongolskich koczowników.

Tomasz Babnis

W pracach na temat Mongołów najwięcej się mówi o podbojach oraz związanych z nimi okrucieństwach. Kałużyński próbuje w tej książce skupić się jednak na innych sprawach: warunkach życia i organizacji społeczeństwa mongolskiego przed epoką imperialną, tzn. przed okresem wielkich triumfów Czyngis Chana i jego następców. Nie jest to zadanie łatwe, ponieważ większość źródeł,...

Autor przedstawia Mongołów jako ludzi bardzo walecznych,wytrzymałych na głód,i niesprzyjające warunki klimatyczne.Byli ludem przesądnym wierzącym aż nadto szamanom.Jak przepowiednia się spełniała to szaman zyskiwał w hierarchii,jak nie trafił to często kończył swój żywot.Ważna cyfra dla Mongołów to 9,a kolor biały.Panicznie bali się burzy i piorunów-myśleli że to jest wielki,zły smok.Ograniczały ich idiotyczne zakazy jak np: zakaz zanurzania dłoni w wodzie.Mogli umyć dłonie w ten sposób że nabierali wodę do ust,a następnie otwierali usta,woda oblewała dłonie i w ten sposób się myli.Pili mleko klaczy które nazywa się kumys.Choć to nie jest biografia Czyngis-Chana;autor poświęca tej postaci dużo uwagi,oczywiście z racji tego że stworzył Imperium Mongolskie i podbił znaczne obszary ziemskie.Miał tysiące kochanek,każdą utrzymywał i zapewniał osobno gospodarstwo.Sama jego straż przyboczna liczyła 10 tyś ludzi.Zmarł na polowaniu spadając z konia.Po śmierci Czyngis-Chana(1227r) Imperium Mongolskie w roku 1279 osiągnęło szczyt podbijając połowę świata.Polecam.

Autor przedstawia Mongołów jako ludzi bardzo walecznych,wytrzymałych na głód,i niesprzyjające warunki klimatyczne.Byli ludem przesądnym wierzącym aż nadto szamanom.Jak przepowiednia się spełniała to szaman zyskiwał w hierarchii,jak nie trafił to często kończył swój żywot.Ważna cyfra dla Mongołów to 9,a kolor biały.Panicznie bali się burzy i piorunów-myśleli że to jest...