Obrazowe ukazanie przejęcia władzy w Polsce przez komunistów z perspektywy dziecka i nastolatka. Reforma rolna i kolektywizacja, walka z kułakami, żołnierzami AK, przesłuchania w katowniach UB, represje za byle krytykę jedynie słusznego ustroju to tylko wybrane zagadnienia historyczne, które pojawiły się w powieści Andrzeja Kalinina. Śmiało można tę powieść podsunąć młodym ludziom jako lekcję historii.

Obrazowe ukazanie przejęcia władzy w Polsce przez komunistów z perspektywy dziecka i nastolatka. Reforma rolna i kolektywizacja, walka z kułakami, żołnierzami AK, przesłuchania w katowniach UB, represje za byle krytykę jedynie słusznego ustroju to tylko wybrane zagadnienia historyczne, które pojawiły się w powieści Andrzeja Kalinina. Śmiało można tę powieść podsunąć młodym...

Nie daję 10/10 ze względu na wszędobylską pochwałę "Solidarności". Na szczęście ten wątek nie jest nadmiernie rozwijany, ale wspominany przy wielu okazjach. Poza tym książka genialna.

Nie daję 10/10 ze względu na wszędobylską pochwałę "Solidarności". Na szczęście ten wątek nie jest nadmiernie rozwijany, ale wspominany przy wielu okazjach. Poza tym książka genialna.

„W cieniu złych drzew” Andrzeja Kalinina to książka, która uświadomiła mi, że o ile wśród moich lektur pojawia się literatura wojenna i obozowa, o tyle opowieści o czasach tuż po zakończeniu wojny są tylko marginalnym dodatkiem do dramatycznych, wojennych wydarzeń. A przecież ten wysiłek powrotu do normalności, to powstawanie z kolan i odgruzowanie rzeczywistości jest kolejnym świadectwem ludzkiej niezłomności i siły. W Polsce niestety czasy te naznaczone były nowymi represjami i niektórym ludziom nowy porządek zamiast pozwolić oddychać czystym powietrzem, wyciskał ostatnie tchnienie z piersi.

Książka „W cieniu złych drzew” jest tak napisana, że byłam przekonana, że mam do czynienia z utworem autobiograficznym. Nie chodzi tylko o narrację pierwszoosobową – jest w tej opwieści coś nieokreślonego, jakaś głęboka prawda, która chwyta czytelnika za serce i nie pozwala wątpić, że to tylko pisarska kreacja. Jednak autor mówi wprost, że to nie jego własne doświadczenia, choć opisani ludzie i ich losy są autentyczni.

Kalinin ma bardzo specyficzny sposób pisania – porusza naprawdę ciężkie tematy w sposób bardzo wyważony, delikatny, momentami nawet liryczny, choć nie brak tu i komizmu sytuacyjnego. Pisarz pisze po prostu o życiu, które nawet w najtrudniejszej rzeczywistości domaga się swoich praw. Opisuje sytuacje bez wyjścia, w których pęka serce, portretuje ludzi bez sumienia i tych, których tylko pozornie można było złamać. Zmusza do myślenia i rozbudza czujność. Bo w końcu to skurwysyństwo krwią broczące, które swoim rodakom zgotowali wyznawcy nowego porządku, woła o pomstę do nieba. Jak żałosnym karłem z pretensjami do wielkości trzeba być, by niszczyć ludzi w imię idei?! Co to za idea, że słowami i praworządnością bronić się nie może, tylko musi zlikwidować potencjalnych oponentów? Czym jest ten niewidoczny dla mnie czynnik, który sprawiał, że różni psychopaci zlatywali się do wszelkiego rodzaju służb „bezpieczeństwa”, by wysługiwać się wrogom i brać krwawy odwet za krzywdy urojone? Jak sprawić, by już nigdy nie było powtórki tej przerażającej rozgrywki, skoro wciąż pojawiają się na politycznej scenie ludzie chorzy z nienawiści i plują jadem na wszystkich, którzy nie myślą tak, jak oni? W dodatku ze świętości tworzą sztandary, które maja przykryć ich podłość, niekompetencje i kłamstwa. Jak bardzo trzeba samego siebie nienawidzić i jak bardzo trzeba być skrzywdzonym, by nie drgnęła uniesiona do ciosu katowska ręka? I dlaczego tak wiele osób uległo i ulega ideologicznemu zaczadzeniu? Dlaczego pozwalają sobie odebrać zdolność krytycznego myślenia? Nie wiem, nie rozumiem…

„W cieniu złych drzew” to przejmująca lektura o złych czasach, o ludzkiej podłości, ale też i cichym bohaterstwie. Warto po nią sięgnąć.

„W cieniu złych drzew” Andrzeja Kalinina to książka, która uświadomiła mi, że o ile wśród moich lektur pojawia się literatura wojenna i obozowa, o tyle opowieści o czasach tuż po zakończeniu wojny są tylko marginalnym dodatkiem do dramatycznych, wojennych wydarzeń. A przecież ten wysiłek powrotu do normalności, to powstawanie z kolan i odgruzowanie rzeczywistości jest...

Końcówka II wojny światowej i pierwsze lata powojenne do śmierci Stalina to trudny czas w historii Polski. Zagmatwane losy ludzkie - z jednej strony byli partyzanci AK traktowani jako wrogowie ludu, więzieni, torturowani, odzierani z człowieczeństwa, z drugiej strony wywodzacy się z tych samych szeregów partyzantki karierowicze, którzy w nowych realiach znaleźli swoje miejsce i dorwali się do władzy.
Książka Kalinina to pasjonująca opowieść o tych trudnych czasach, ludziach i ich wyborach, którą czyta się jednym tchem.

Końcówka II wojny światowej i pierwsze lata powojenne do śmierci Stalina to trudny czas w historii Polski. Zagmatwane losy ludzkie - z jednej strony byli partyzanci AK traktowani jako wrogowie ludu, więzieni, torturowani, odzierani z człowieczeństwa, z drugiej strony wywodzacy się z tych samych szeregów partyzantki karierowicze, którzy w nowych realiach znaleźli swoje...

Pochłonąłem tę książkę w dwa popołudnia. W czasie lektury czułem się jakby słuchał czyjejś opowieści, a czas strzelał jak z bicza. Są w niej ludzkie nieszczęścia, dramaty i drobne radości w niełatwych powojennych czasach, opowiedziane bez patosu i zacietrzewienia. To jakby pamiątką po dawnej Polsce, która niestety odchodzi w przeszłość wraz z bohaterami powieści. Zapamiętam z niej szlachetność tych ludzi i godność, z jaką znosili wszelkie cierpienia.

Pochłonąłem tę książkę w dwa popołudnia. W czasie lektury czułem się jakby słuchał czyjejś opowieści, a czas strzelał jak z bicza. Są w niej ludzkie nieszczęścia, dramaty i drobne radości w niełatwych powojennych czasach, opowiedziane bez patosu i zacietrzewienia. To jakby pamiątką po dawnej Polsce, która niestety odchodzi w przeszłość wraz z bohaterami powieści....

"W cieniu złych drzew" to zbeletryzowana opowieść o końcówce drugiej wojny światowej i latach powojennych, sięgających czasów Gomułki. Często jednak autor nawiązuje i do późniejszego okresu, pokazując, jak potoczyły się losy poszczególnych bohaterów.
W posłowiu Andrzej Kalinin podkreśla, że książka nie jest jego autobiografią, zaznacza jednak również, iż opisane wydarzenia i postacie są autentyczne. Można zatem całość potraktować jako dokument o trudnych powojennych czasach, które dla wielu Polaków okazały się równie, a czasem nawet bardziej dramatyczne niż okres niemieckiej okupacji.

Autor skupia się przede wszystkim na losach swoich bliskich, rodziny, sąsiadów, szkolnych przyjaciół. Opisuje dramat żołnierzy AK, którzy po "wyzwoleniu" trafiali w ręce ubeckich oprawców. Do tych ofiar należał stryj Andrzeja Kalinina, który walczył w akowskiej partyzantce jako dowódca jednego z oddziałów.
Niezwykle bolesny i poruszający jest opis łamania tego człowieka i jego rodziny, syna oraz żony, którzy także stali się ofiarami tragedii. Losy "Gajowego" i jego bliskich poznajemy stopniowo, narrator nie od razu odsłania wszystkie tajemnice związane z tym dramatem - na finał trzeba poczekać niemal do ostatnich stron.

Przez całą opowieść przewija się pytanie: jak to możliwe, że ludzie, którzy przez sześć lat walczyli o wolność, po wojnie trafiali do więzień we własnej ojczyźnie, byli katowani i mordowani przez własnych rodaków i sowieckich "sojuszników"?
To pytanie zadają sobie i ofiary, i świadkowie ich dramatu. Nurtuje ono również autora.

Dużo miejsca pisarz poświęca swojemu dzieciństwu, zwłaszcza dorastaniu w czasach stalinizmu. W oczach pełnych energii chłopaków, którzy nie pojmują jeszcze grozy nowego systemu, nie wszystkie wydarzenia są zrozumiałe, co rodzi sporo sytuacji zabarwionych czarnym humorem. Przykładem tego może być suto zakrapiana prywatka, podczas której młodzież parodiowała agitatorskie hasła i piosenki. Pozornie niewinna zabawa zakończyła się wielką aferą, aresztowaniami, przesłuchaniami i traumą, która pozostała na całe życie.

Całość czyta się szybko i z emocjami, gdyż intrygują i ciekawią losy poszczególnych postaci. Poza tym autor opisuje rzeczywistość z gawędziarskim zacięciem, dużo miejsca poświęcając charakterystykom najbardziej interesujących bohaterów i różnym anegdotom.
Mimo humorystycznych fragmentów, książka pozostaje przejmującą i wstrząsającą opowieścią o czasach, które przez niemal pół wieku były zafałszowywane.

"W cieniu złych drzew" to zbeletryzowana opowieść o końcówce drugiej wojny światowej i latach powojennych, sięgających czasów Gomułki. Często jednak autor nawiązuje i do późniejszego okresu, pokazując, jak potoczyły się losy poszczególnych bohaterów.
W posłowiu Andrzej Kalinin podkreśla, że książka nie jest jego autobiografią, zaznacza jednak również, iż opisane wydarzenia...

Rewelacyjne literackie uzupełnienie rozpraw historycznych i socjologicznych o polskiej historii. Opowieść skupia się na czasach stalinowskich i znakomicie przedstawia nie tylko fakty, ale i ludzkie postawy oraz mechanizmy ubezwłasnowolnienia. Żywy język i wielki talent autora sprawia, że człowiek całkowicie zanurza się w tych strasznych, nieludzkich czasach.
Takich książek nigdy dość.

Rewelacyjne literackie uzupełnienie rozpraw historycznych i socjologicznych o polskiej historii. Opowieść skupia się na czasach stalinowskich i znakomicie przedstawia nie tylko fakty, ale i ludzkie postawy oraz mechanizmy ubezwłasnowolnienia. Żywy język i wielki talent autora sprawia, że człowiek całkowicie zanurza się w tych strasznych, nieludzkich czasach.
Takich...

Bardzo ciekawa książka.

Bardzo ciekawa książka.