ciekawa, ale dluzaca sie, pokazuje bardzo dobrze sposob w jaki mysla overthinkingowcy, czytalam ja dawno temu i pamietam ze nie doczytalam do konca, zatrzymalam sie na ostatnim rozdziale, napewno jest to ksiazka sklaniajaca do refleksji jednak oczekiwalam czegos nieco innego

ciekawa, ale dluzaca sie, pokazuje bardzo dobrze sposob w jaki mysla overthinkingowcy, czytalam ja dawno temu i pamietam ze nie doczytalam do konca, zatrzymalam sie na ostatnim rozdziale, napewno jest to ksiazka sklaniajaca do refleksji jednak oczekiwalam czegos nieco innego

Niestety nie jestem w stanie przebrnąć przez styl autora, dłuży się w nieskończoność. Męczące opisy z których nic nie wynika… podałam się…

Niestety nie jestem w stanie przebrnąć przez styl autora, dłuży się w nieskończoność. Męczące opisy z których nic nie wynika… podałam się…

Przepełniona niepotrzebnymi oderwanymi od rzeczywistości pseudointeligentnymi rozważaniami głównego bohatera. Akcja idzie jak krew z nosa i czytelnik pozbawiony jest radości słowa - walczy by przebrnąć przez kolejne strony.

Przepełniona niepotrzebnymi oderwanymi od rzeczywistości pseudointeligentnymi rozważaniami głównego bohatera. Akcja idzie jak krew z nosa i czytelnik pozbawiony jest radości słowa - walczy by przebrnąć przez kolejne strony.

Po przeczytaniu opisu na tylnej okładce miałam ogromny entuzjazm do przeczytania jej. Po ,,Tamtych dniach, tamtych nocach'' miałam wysokie oczekiwania. Zawiodłam się. Rozkapryszona kobieta bawiąca się uczuciami głównego bohatera jest wystawiana do rangi ideału. Przy tym ósmej nocy, gdzie powieść powinna dojść do solidnej konkluzji, wszystko się ,,rozlazło''. Momentami skłania do myślenia, jednak nie trzyma poziomu przez wszystkie strony. Niemniej jednak zachęcam do samodzielnej refleksji.

Po przeczytaniu opisu na tylnej okładce miałam ogromny entuzjazm do przeczytania jej. Po ,,Tamtych dniach, tamtych nocach'' miałam wysokie oczekiwania. Zawiodłam się. Rozkapryszona kobieta bawiąca się uczuciami głównego bohatera jest wystawiana do rangi ideału. Przy tym ósmej nocy, gdzie powieść powinna dojść do solidnej konkluzji, wszystko się ,,rozlazło''. Momentami...

Fenomenalna.

Fenomenalna.

Zdanie o książce zmieniało mi się cały czas. Na początku jak zobaczyłam, że będą szczegółowo opisywane przeżycia bohatera, to chciało mi się płakać, że podjęłam się przeczytania tego, haha :) Na szczęście sposób w jaki pisze Aciman tak mnie porwał i przeżycia były tak realistyczne jeśli chodzi na przełożenie na życie, że jestem w szoku. Aż sama się śmiałam kiedy bohater analizował wszystko po kolei, bo sama to robiłam. Taka niepewność w zakochiwaniu się w kimś jest tak cudowna, a tak boląca, że nie wiadomo, czy to dobre uczucie, czy złe.
Zdecydowanie nie jestem rozczarowana książką, a nawet przykro mi, że opisane zostało osiem nocy, a nie piętnaście :)

Zdanie o książce zmieniało mi się cały czas. Na początku jak zobaczyłam, że będą szczegółowo opisywane przeżycia bohatera, to chciało mi się płakać, że podjęłam się przeczytania tego, haha :) Na szczęście sposób w jaki pisze Aciman tak mnie porwał i przeżycia były tak realistyczne jeśli chodzi na przełożenie na życie, że jestem w szoku. Aż sama się śmiałam kiedy bohater...

Jedna z piękniejszych książek o miłości

Jedna z piękniejszych książek o miłości

Po "gejowskich" książkach Acimana ta jest wyjątkowo nieudana. Rozwlekła, nudna, rozważania nie wiadomo o czym. Nie przebrnęłam, a szkoda

Po "gejowskich" książkach Acimana ta jest wyjątkowo nieudana. Rozwlekła, nudna, rozważania nie wiadomo o czym. Nie przebrnęłam, a szkoda

Cóż za męka, oczywiście nie dotarłem do końca

Cóż za męka, oczywiście nie dotarłem do końca

Przeczytałam 50 stron i uznałam ze dalej nie warto. Jak czytałam „tamte dni, tamte noce” to urzekał mnie opis wszystkich uczuć, uważam ze było to piękne i w punkt. Tutaj uważam że autor bardzo zaczął się kierować tym że „tamte dni, tamte noce” tak świetnie się przyjęły. Jest to dla mnie książka która nie mówi o emocjach ale mówi by mówić. Rozkłada każdą sekundę na czynniki pierwsze, tak że zamiast być zauroczoną byłam znudzona i zła że potencjał autora jest tak źle wykorzystany. Jeszcze bardziej mnie raziła bezzasadność powoływania się na klasyki - mam gdzieś że autor umiem rzucać tytułami skoro za tymi porównaniami nie idzie żadna głębia.

Przeczytałam 50 stron i uznałam ze dalej nie warto. Jak czytałam „tamte dni, tamte noce” to urzekał mnie opis wszystkich uczuć, uważam ze było to piękne i w punkt. Tutaj uważam że autor bardzo zaczął się kierować tym że „tamte dni, tamte noce” tak świetnie się przyjęły. Jest to dla mnie książka która nie mówi o emocjach ale mówi by mówić. Rozkłada każdą sekundę na czynniki...