Ta powieść zmarłego przed kilkoma laty francuskiego pisarza jest bardziej filozoficzną przypowieścią (Michel Tournier studiował filozofię na niemieckim uniwersytecie w Tybindze) niż religijnym apokryfem. Wszyscy znamy historię trzech królów – Kacpra, Melchiora i Baltazara – którzy przybyli do Betlejem, aby złożyć hołd nowonarodzonemu Jezusowi. Biblia, skupiając się na Dziecięciu, nie mówi nam wiele o trzech królach. Tournier wypełnia tę lukę. Nadaje Mędrcom imiona, twarze, historie życia, ambicje i pragnienia. Dzięki Tournierowi nie są już tylko tłem dla człowieka-boga, są ludźmi z krwi i kości.

Każda część powieści opowiada o jednym z trzech bohaterów i ich podróży do Betlejem. Jest także czwarty król – Taor – który, jak pozostali, wyrusza, prowadzony kometą i wewnętrznym imperatywem, którego do końca nie rozumie, lecz który przybywa do Betlejem zbyt późno, aby stać się częścią mitu.

Dobrze skonstruowana opowieść, chociaż w stylu dzisiaj rzadko stosowanym przez pisarzy – niespiesznym, smakującym każde zdanie, przez religijnych czytelników będzie odebrana jako swoiste uszczegółowienie mitu. Lecz jeśli pozostawimy na marginesie religijny kontekst (o ile to możliwe) otrzymamy poruszającą opowieść o człowieku, którego los i życiowe wybory wynikają nie tylko z bieżących potrzeb, lęków i ambicji, a są – często tego nieświadomi – częścią i bohaterami Historii.

Ta powieść zmarłego przed kilkoma laty francuskiego pisarza jest bardziej filozoficzną przypowieścią (Michel Tournier studiował filozofię na niemieckim uniwersytecie w Tybindze) niż religijnym apokryfem. Wszyscy znamy historię trzech królów – Kacpra, Melchiora i Baltazara – którzy przybyli do Betlejem, aby złożyć hołd nowonarodzonemu Jezusowi. Biblia, skupiając się na...

Michel Tournier należy do moich ulubionych pisarzy - w każdej jego książce, jaką znam, w ten czy inny sposób dotyka piękna. Ma swoją stałą metodę, którą określiłabym jako odczytywanie zsymbolizowanej rzeczywistości. Jego bohaterowie - Abel z "Króla Olch", Robinson Cruzoe w "Piętaszku" czy też czterej królowie tutaj - poszukują sensu, odpowiedzi na ważkie pytania, i znajdują je w spotykających ich wydarzeniach, które nabierają rangi ożywionych mitów. "Ożywiony" to zresztą słowo klucz, bo nie ma u Tourniera suchych i przeintelektualizowanych wywodów, wszystko jest zawsze wrośnięte w konkret i całościowe człowieczeństwo.

W "Kacprze, Melchiorze i Baltazarze" Tournier sięga do imaginarium chrześcijańskiego - Biblii, apokryfów, legend, przedstawień malarskich - i jest w tym trochę metafikcjonalnych gier, ale powieść nie wyradza się w pusty rebus złożony z nawiązań wplatanych dla samych nawiązań, jak to się często dzieje u niektórych autorów (np. Radek Rak). Jest w tym wszystkim jasny kościec wartości i głęboki sens, którego nawet nie chcę próbować tu eksplicytować, bo chyba można go wyrazić tylko tak, jak robi to Tournier: językiem mitu i symbolu.

Michel Tournier należy do moich ulubionych pisarzy - w każdej jego książce, jaką znam, w ten czy inny sposób dotyka piękna. Ma swoją stałą metodę, którą określiłabym jako odczytywanie zsymbolizowanej rzeczywistości. Jego bohaterowie - Abel z "Króla Olch", Robinson Cruzoe w "Piętaszku" czy też czterej królowie tutaj - poszukują sensu, odpowiedzi na ważkie pytania, i znajdują...

W ubiegłym roku przeczytałam książkę Michela Tourniera pt. "Kacper, Melchior i Baltazar".
Po jego mrocznym "Królu Olch" i głębokich opowiadaniach w zbiorze "Parking Konwalia", nie wiedziałam, czego się spodziewać. Szybko zatopiłam się w tej książce bez pamięci.

To opowieść o 4 królach (tak, o czterech),którzy wyruszają ze swoich wygodnych i dostatnich siedzib, gnani potrzebą wyjaśnienia tajemnicy...... życia? ludzkiego losu, przeznaczenia? Gnani niepokojem, ciekawością, żądzą poznania. Każdy z nich ma swoją historię, swój ból, swój los. I ten czwarty król, Taor. O nim nie wspomina Ewangelia. On dociera do Tajemnicy Wcielonej 33 lata później, gdy sponiewierany pracą w kopalni soli (skazał się na nią dobrowolnie, za innego człowieka) dociera do Wieczernika, już pustego, w którym pozostały jednak okruchy chleba, który kilka chwil wcześniej Chrystus zamienił w swoje Ciało....

Warto sięgnąć po tę książkę, nie tylko z okazji święta.

W ubiegłym roku przeczytałam książkę Michela Tourniera pt. "Kacper, Melchior i Baltazar".
Po jego mrocznym "Królu Olch" i głębokich opowiadaniach w zbiorze "Parking Konwalia", nie wiedziałam, czego się spodziewać. Szybko zatopiłam się w tej książce bez pamięci.

To opowieść o 4 królach (tak, o czterech),którzy wyruszają ze swoich wygodnych i dostatnich siedzib, gnani...

Opowieść o królach, którzy złożyli hołd Jezusowi. Jest ich czterech, bo chodź ten ostatni nie zdążył to jednak przez swoją wędrówkę, w której pomagał innym dał Synowi Bożemu najcenniejszy podarunek. Piękna przypowieść, która doskonale wpisuje się w świąteczny czas dając nam materiał do refleksji na temat tego co przyjście Chrystusa dało ludziom.
Polecam szczególnie rozdziała o Herodzie. To doskonały przykład do czego prowadzi chęć posiadania władzy.

Opowieść o królach, którzy złożyli hołd Jezusowi. Jest ich czterech, bo chodź ten ostatni nie zdążył to jednak przez swoją wędrówkę, w której pomagał innym dał Synowi Bożemu najcenniejszy podarunek. Piękna przypowieść, która doskonale wpisuje się w świąteczny czas dając nam materiał do refleksji na temat tego co przyjście Chrystusa dało ludziom.
Polecam szczególnie...

Ciekawa -zwłaszcza że mędrców (królów) jest 4. Czwarty to Taor. Przedstawiona jest w tej książce historia rodu Heroda.

Ciekawa -zwłaszcza że mędrców (królów) jest 4. Czwarty to Taor. Przedstawiona jest w tej książce historia rodu Heroda.