Uwielbiam książki z cyklu Mroczny Łowca, jednak najmniej pociągają mnie te o Łowcach Snów, zarówno Oneroi jak i Skotos.
Leta, Oneroi, bogini snu, stara się ochronić przed tarturami i bólem Aidana, ludzkiego mężczyznę, którego ma ostatecznie zabić Dolor, bóg bólu. Oboje są po brutalnych zdradach, poranieni psychicznie. Czy uda im się uwolnić od cierpień i pokonać boga bólu?
Wiem, ale nie powiem:)
Przeczytałam z przyjemnością, ale chwilami miałam dość permanentnego ubolewania Aidana.

Uwielbiam książki z cyklu Mroczny Łowca, jednak najmniej pociągają mnie te o Łowcach Snów, zarówno Oneroi jak i Skotos.
Leta, Oneroi, bogini snu, stara się ochronić przed tarturami i bólem Aidana, ludzkiego mężczyznę, którego ma ostatecznie zabić Dolor, bóg bólu. Oboje są po brutalnych zdradach, poranieni psychicznie. Czy uda im się uwolnić od cierpień i pokonać boga bólu?...

Z jednej strony wszystkie historie z cyklu, czy jak kto woli pod-cyklu "Dream-Hunter" mają te same cechy:

- człowiek i bóg snu (skotos lub orenoi) zakochują się w sobie, po czym tenże "nieśmiertelny" zostaje zabity przez innego boga, tym samym skazując go na pobyt w Hadesie; po czym Persefona poruszona miłością pary wpływa na swego męża - władcę podziemi, tak, że ten uwalnia duszę zamordowanego boga, dając mu możliwość powrotu na Ziemię w ciele człowieka i wszyscy żyją długo (jak na ludzkie standardy) i szczęśliwie (jak na happy end przystało). Banalne, prawda?

Te opowieści różnią się jedynie okolicznościami w jakich dochodzi do w/w wydarzeń. W tym przypadku - boginią snu jest Leta, której męża i córeczkę kilka tysięcy lat temu zabito na polecenie Zeusa oraz Aidan - słynny aktor, przepełniony rozgoryczeniem i gniewem (który według książki uwaga - jest seksowniejszy niż Brad Pitt).

Pomimo przewidywalności, historia niewątpliwie momentami prawdziwie wzrusza czytelnika. I chociaż znam schemat - na końcu nie byłam pewna wyniku końcowego.

Po opowieści składającej się z 9 rozdziałów + epilogu, autorka załączyła swój list i naprawdę wartą przeczytania opowieść o świętach.

Polecam fanom cyklu!

Z jednej strony wszystkie historie z cyklu, czy jak kto woli pod-cyklu "Dream-Hunter" mają te same cechy:

- człowiek i bóg snu (skotos lub orenoi) zakochują się w sobie, po czym tenże "nieśmiertelny" zostaje zabity przez innego boga, tym samym skazując go na pobyt w Hadesie; po czym Persefona poruszona miłością pary wpływa na swego męża - władcę podziemi, tak, że ten...

Myślę, że ta część mogłaby być bardziej rozbudowana a bohaterowie mocniej rozwinięci. Książka jest dość krótka co jednak nie zmienia faktu, że przeczytałam ją z przyjemnością. Wzbudza odpowiednie zaciekawienie oraz daje idealną dawkę emocji, nie nazbyt wzmożoną ale też nie pozostawia człowieka obojętnym.

Myślę, że ta część mogłaby być bardziej rozbudowana a bohaterowie mocniej rozwinięci. Książka jest dość krótka co jednak nie zmienia faktu, że przeczytałam ją z przyjemnością. Wzbudza odpowiednie zaciekawienie oraz daje idealną dawkę emocji, nie nazbyt wzmożoną ale też nie pozostawia człowieka obojętnym.

W odróżnieniu od poprzedniej części, która bardzo mi się podobała ... ta nie podoba mi się wcale.
A Aidan to mnie wnerwiał niemiłosiernie! Faceta, który tak się użalał nad sobą, to dawno nie spotkałam. To jego biadolenie jak to wszyscy go wykorzystują, oszukują, okłamują ... raaaany facet! Jeżeli jesteś tak głupi i ślepy żeby tego nie zauważyć - to dobrze ci tak!
Dla mnie Aidan jest jak mały chłopiec, który dostał dużego lizaka i nie wie co ma z nim zrobić.
A pokazanie jak to wszyscy i wszędzie go wykorzystują jest tak przerysowane, że aż groteskowe.
A Leta? No tu też mogłabym sobie poużywać. Ma emocje, czy też ich nie ma, jest tak niespójną, tak chaotyczną bohaterką, że jak dla mnie mało wiarygodna.
Ogólnie oboje są dla mnie mało wiarygodni i wyraziści.
No bo jak można mówić o wielkiej miłości po jednym dniu znajomości?! A pamiętajmy o tym, że Aidan nie ma wiary w ludzi, a Leta "rzekomo" nie ma emocji (a jeżeli,to jedynie może odczuwać coś tam, gdzieś tam i to jedynie mikroskopijne emocje) a tu nagle wielkie bum! I po jednym dniu spędzonym razem mamy miłość aż do śmierci!
Dla mnie ta historia jest za bardzo abstrakcyjna nawet jak na książkę z gatunku fantasy.
Postaci mało wyraziste, wymyślone "na kolanie" bez żadnej finezji i charakteru.
Można tę część sobie darować. Kompletnie niczego nie wnosi do serii, a nie przeczytanie jej, zaoszczędzi nam nerwów i bólu głowy!

W odróżnieniu od poprzedniej części, która bardzo mi się podobała ... ta nie podoba mi się wcale.
A Aidan to mnie wnerwiał niemiłosiernie! Faceta, który tak się użalał nad sobą, to dawno nie spotkałam. To jego biadolenie jak to wszyscy go wykorzystują, oszukują, okłamują ... raaaany facet! Jeżeli jesteś tak głupi i ślepy żeby tego nie zauważyć - to dobrze ci tak!
Dla...

dosłownie sekunde temu skończyłam czytać i pozytywnie się zaskoczyłam:)

Gdy się za nią zabierałam, miałam mieszane uczucia co do kolejnej historii wyrwanej z Nowego Orleanu, pozatym Łowcy snów nie należą do moich ulubieńców, ale... no własnie ALE:

Po pierwsze spodobało mi się że nadnaturalną istotą jest kobieta a zwyczajnym śmiertelnikiem mężczyzna:)
Po drugie, mimo oczywistego zakończenia, zasiało się we mnie ziarnko niepokoju pod koniec za co dziękuję autorce:)
Po trzecie, wylałam sporo łez, co paradoksalnie świadczy o całej historii dobrze, przynajmniej dla mnie.
Po czwarte końcowy list od autorki zawierający krótkie fragmenty z życia bohaterów poprzednich i NASTĘPNYCH części ( w tym przesłodka historyjka o Aimee i Fang'u ),bardzo mnie ucieszył.
No i oczywiście odnośniki do pewnej wigilijnej historii, notabene, mojej ulubionej... xd

No i coś na minus, dla równowagi:
Boli mnie fakt, że postaci wykreowane na złe, miękną.
I to nie tylko w tej, ale w każdej części.
Hades, który strasznie mnie urzekł w Dream Hunter'ze, nagle okazuje współczucie dla przypadkowych ludzi...
Boje się, że założy niedługo hodowlę króliczków.

dosłownie sekunde temu skończyłam czytać i pozytywnie się zaskoczyłam:)

Gdy się za nią zabierałam, miałam mieszane uczucia co do kolejnej historii wyrwanej z Nowego Orleanu, pozatym Łowcy snów nie należą do moich ulubieńców, ale... no własnie ALE:

Po pierwsze spodobało mi się że nadnaturalną istotą jest kobieta a zwyczajnym śmiertelnikiem mężczyzna:)
Po drugie, mimo...

Jakaś dziwna ta część jak na DH. Jakby Wigilijna przerobiona na siłę.

Jakaś dziwna ta część jak na DH. Jakby Wigilijna przerobiona na siłę.