Trzyma poziom poprzednich, ale nie jest to poziom wysoki. Myślę, że na tym moja przygoda z cyklem się skończy.

Trzyma poziom poprzednich, ale nie jest to poziom wysoki. Myślę, że na tym moja przygoda z cyklem się skończy.

Po końcówce drugiego tomu ten tom zapowiadał się bardzo ciekawą książką. Niestety, ciekawa historia została bardzo spłycona i przedstawiona w prosty sposób (chodzi o rodzaj przygód który się w niej odbywały. Zostały rozwiązane/zakończone w bardzo pospolity sposób). Zakończenie z dwoma niewyjaśnionymi wątkami. Niestety, nie tak grzejące jak przy zakończeniu drugiego tomu. Ale to daje nadzieję na ciekawszą książkę patrząc jak wypadł tom drugi.

Po końcówce drugiego tomu ten tom zapowiadał się bardzo ciekawą książką. Niestety, ciekawa historia została bardzo spłycona i przedstawiona w prosty sposób (chodzi o rodzaj przygód który się w niej odbywały. Zostały rozwiązane/zakończone w bardzo pospolity sposób). Zakończenie z dwoma niewyjaśnionymi wątkami. Niestety, nie tak grzejące jak przy zakończeniu drugiego tomu....

Ciąg dalszy przygód Jacka Dydyńskiego.
Tym razem wychodzi z niewoli .
Coś pięknego , takie pióro. Czyta się bardzo przyjemnie.
Przepiękny 16/17 wiek. Orły na Moskwę .
Historia zatacza koła. ( oby nie)
Coś niesamowitego, taka powieść.
Trzeba mieć głowę , chyba po Sienkiewiczu , jak już pisałem.
Teraz to mój jeden z czołowych pisarzy.
Bardzo się cieszę, że trafiłem na niego, zasługa mojej Córki .
Podsunęła mi książeczkę i tak przepadłem.
Zresztą co jakiś czas tak robi.

Ciąg dalszy przygód Jacka Dydyńskiego.
Tym razem wychodzi z niewoli .
Coś pięknego , takie pióro. Czyta się bardzo przyjemnie.
Przepiękny 16/17 wiek. Orły na Moskwę .
Historia zatacza koła. ( oby nie)
Coś niesamowitego, taka powieść.
Trzeba mieć głowę , chyba po Sienkiewiczu , jak już pisałem.
Teraz to mój jeden z czołowych pisarzy.
Bardzo się cieszę, że trafiłem na niego,...

Trzecia część podobała mi się nieco bardziej niż druga, ale nie aż tak, jak pierwsza. Mniej jest bitew, pojedynków, pościgów i innych dynamicznych scen, więcej dialogów i budowania akcji.

Seria ogólnie trochę mnie zawiodła, ale (w odróżnieniu od niedawno porzuconego "Pana Lodowego Ogrodu") planuję ją dokończyć.

Trzecia część podobała mi się nieco bardziej niż druga, ale nie aż tak, jak pierwsza. Mniej jest bitew, pojedynków, pościgów i innych dynamicznych scen, więcej dialogów i budowania akcji.

Seria ogólnie trochę mnie zawiodła, ale (w odróżnieniu od niedawno porzuconego "Pana Lodowego Ogrodu") planuję ją dokończyć.

Ta pozycja jest genialna. Polecam każdemu kto się męczył przez pierwsze dwa tomy. Ja oczywiście odsłuchałem.

Ta pozycja jest genialna. Polecam każdemu kto się męczył przez pierwsze dwa tomy. Ja oczywiście odsłuchałem.

Potężna wiedza historyczna i znajomość realiów tamtego czasu. Doświadczenie wyniesione z udziału w inscenizacjach historycznych pana Jacka, przeniesione na karty książek, daje rewelacyjne wrażenia czytelnikowi - pan Jacek to stary, doświadczony husarz ;) Ogromną zaletą jest też brak anachronicznego myślenia autora, tzn. durnej poprawności politycznej czy wrzucania feministycznych akcentów by tylko przypodobać się współczesnym czytelnikom. Autor przeczytał wszystko co mu wpadło w ręce a co dotyczyło Moskwy i wydarzeń będących tłem dla fabuły (a może odwrotnie, to fabuła jest tłem zajść historycznych) nic tylko brać i chłonąć tego ducha!

Potężna wiedza historyczna i znajomość realiów tamtego czasu. Doświadczenie wyniesione z udziału w inscenizacjach historycznych pana Jacka, przeniesione na karty książek, daje rewelacyjne wrażenia czytelnikowi - pan Jacek to stary, doświadczony husarz ;) Ogromną zaletą jest też brak anachronicznego myślenia autora, tzn. durnej poprawności politycznej czy wrzucania...

Dla mnie osobiście, największym plusem powieści takich jak Samozwaniec, - poza faktem, że jest świetnie napisana, ma wartką akcję, w której jest miejsce na humor, walki, miłość, politykę, - jest fakt, że opiera się ona w jakiś sposób na prawdziwych wydarzeniach i postaciach. Trzeba było sobie nieźle wykombinować, aby na kanwie historii sprzed 400 lat stworzyć swoje własne opowieści i bohaterów, i aby miało to ręce i nogi i pokrywało się z dawnymi dziejami. Komuda ma ogromną wiedzę historyczną, ale i niebanalną wyobraźnię, więc poszło mu to gładko. Tom III Samozwańca trzyma poziom poprzednich, wiele się tu dzieje, akcja trzyma w napięciu, a intryga jest nieszablonowa. Do tego, bardzo podoba mi się język Komudy- niektórym może wydawać się przesadzony, nawet grubiański miejscami, ale świetnie wpasowuje się on w stylistykę Rzeczypospolitej wczesnego XXVII wieku. Bez dwóch zdań, jest to jeden z najlepszych polskich autorów szeroko pojętej polskiej fantastyki historycznej. A Samozwaniec to jedno z jego najlepszych, jeśli nie najlepsze, dzieło.

Dla mnie osobiście, największym plusem powieści takich jak Samozwaniec, - poza faktem, że jest świetnie napisana, ma wartką akcję, w której jest miejsce na humor, walki, miłość, politykę, - jest fakt, że opiera się ona w jakiś sposób na prawdziwych wydarzeniach i postaciach. Trzeba było sobie nieźle wykombinować, aby na kanwie historii sprzed 400 lat stworzyć swoje własne...

Podobne jak dwie poprzednie, trzecia część przyciąga do siebie, jak magnes. Tym razem śledzimy losy Jacka Dydyńskiego po tym, jak trafił do niewoli i jak udało mu się odzyskać wolność i wrócić do Dymitra. To właśnie Samozwaniec jest drugim głównym bohaterem tej części, bo wreszcie udaje mu się zająć Moskwę i w końcu zasiada na tronie. Komuda dość dokładnie opisał topograficznie ówczesną Moskwę, ale zabrakło mi jeszcze większego wejścia w szczegóły, nadania konkretnym lokacjom jakiegoś indywidualnego, bardziej wyrazistego charakteru. Dużo jest też o miejscowych kniaziach i bojarach, trochę o ciągle knutych na boku spiskach, a także dowiemy się, co w tym samym czasie działo się w Dydniach. A działo się sporo. Wszystko oczywiście spisane pięknym językiem doprawionym dwoma szczyptami humoru.

Podobne jak dwie poprzednie, trzecia część przyciąga do siebie, jak magnes. Tym razem śledzimy losy Jacka Dydyńskiego po tym, jak trafił do niewoli i jak udało mu się odzyskać wolność i wrócić do Dymitra. To właśnie Samozwaniec jest drugim głównym bohaterem tej części, bo wreszcie udaje mu się zająć Moskwę i w końcu zasiada na tronie. Komuda dość dokładnie opisał...

Opinię piszę po przeczytaniu 4 tomów, więc będzie jedna dla całości. Seria ma wzloty i upadki, drugi tom powodował nawet miejscami lekkie ciarki na plecach... Tylko ten Dydyński... szybko go polubiłem, za chwilę już nie, potem znowu tak i podsumowując muszę chyba niestety powiedzieć, że na koniec go nie lubię... ale czy jeśli szlachta była chociaż w 30% taka na jaką kreuje ją Komuda to czy da się ją w ogóle lubić?

Opinię piszę po przeczytaniu 4 tomów, więc będzie jedna dla całości. Seria ma wzloty i upadki, drugi tom powodował nawet miejscami lekkie ciarki na plecach... Tylko ten Dydyński... szybko go polubiłem, za chwilę już nie, potem znowu tak i podsumowując muszę chyba niestety powiedzieć, że na koniec go nie lubię... ale czy jeśli szlachta była chociaż w 30% taka na jaką kreuje...

Kontynuacja przygód Jacka Dydyńskiego na służbie Dymitra Iwanowicza zwanego Samozwańcem.

Kontynuacja przygód Jacka Dydyńskiego na służbie Dymitra Iwanowicza zwanego Samozwańcem.