Chyba mój ulubiony komiks o dziecku w świecie dorosłych ludzi.

Chyba mój ulubiony komiks o dziecku w świecie dorosłych ludzi.

Bardzo intymna quasi-autobiograficzna obyczajówka; podczas lektury nieco starsi ode mnie czytelnicy odbędą zapewne sentymentalną podróż do Polski lat 80'. Warto też zauważyć, że autor na tyle realistycznie odwzorował sposób rozumowania dziecka, że praktycznie każdy może odnaleźć w głównym bohaterze cząstkę siebie; czytając, nieustannie zastanawiałem się, ile w tym chłopaczku jest ze Śledzia, a ile ze mnie samego i z każdego czytelnika z osobna. Dobra to rzecz, bo momentami szokuje, momentami smuci, momentami wzrusza.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Bardzo intymna quasi-autobiograficzna obyczajówka; podczas lektury nieco starsi ode mnie czytelnicy odbędą zapewne sentymentalną podróż do Polski lat 80'. Warto też zauważyć, że autor na tyle realistycznie odwzorował sposób rozumowania dziecka, że praktycznie każdy może odnaleźć w głównym bohaterze cząstkę siebie; czytając, nieustannie zastanawiałem się, ile w tym...

Komiksowa „autobiografia” Śledzia z lat 1980 – 1990. Historia małego chłopca wychowanego wraz z bratem jedynie przez popadającego w alkoholizm ojca, żyjącego w świecie fantazji, ale i brutalnej rzeczywistości schyłku Komuny…

Kiedy zobaczyłem, jak Śledziu narysował ten komiks, pomyślałem, że tytuł oddaje go idealnie. Kreska przypominająca dokonania KRL’a, nie dość, że jest maksymalnie uproszczona, to jeszcze w pewien sposób niedbała, ale wystarczy chwila, by przestało to mieć znaczenie a nabrało swoistego uroku i klasy. Ale nie kreska tu, a scenariusz liczy się najbardziej, a ten jest zdecydowanie najmocniejszą i najbardziej głęboką rzeczą od czasu śledziowego Osiedla Swoboda. Scenariusz prawdziwy do bólu, życiowy, tragiczny, czasem wesoły, czasem dołujący… (scena ze Zrobię orzełka (kto przeczyta, zrozumie) to absolutne arcydzieło) Po prostu wielki.

A kto ceni sobie takie wartości w jakiejkolwiek formie wyrazu, niech z pierwszym tomem zapozna się koniecznie. I gdyby tylko rysunki były lepsze, tak, jak np. w OS, nazwałbym ten komiks arcydziełem.

Komiksowa „autobiografia” Śledzia z lat 1980 – 1990. Historia małego chłopca wychowanego wraz z bratem jedynie przez popadającego w alkoholizm ojca, żyjącego w świecie fantazji, ale i brutalnej rzeczywistości schyłku Komuny…

Kiedy zobaczyłem, jak Śledziu narysował ten komiks, pomyślałem, że tytuł oddaje go idealnie. Kreska przypominająca dokonania KRL’a, nie dość, że jest...

Pozornie lekkie, w rzeczywistości cholernie ciężkie. Wychowani w latach 90-tych doznają podwójnie.

Pozornie lekkie, w rzeczywistości cholernie ciężkie. Wychowani w latach 90-tych doznają podwójnie.