-
ArtykułyHłasko, powrót Malcolma, produkcja dla miłośników „Bridgertonów” i nie tylkoAnna Sierant1
-
ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Cud w Dolinie Poskoków“ Ante TomiciaLubimyCzytać1
-
Artykuły„Paradoks łosia”: Steve Carell i matematyczny chaos Anttiego TuomainenaSonia Miniewicz2
-
ArtykułyBrak kolorowych autorów na liście. Prestiżowy festiwal w ogniu krytykiKonrad Wrzesiński13
Cytaty z tagiem "ucieczka" [408]
[ + Dodaj cytat]Nie da się uciec od przeszłości, nieważne, jak jest się szybkim.
-Jakim sposobem uciekła. do wszystkich diabłów?!!! Jak ona to zrobiła?!!!
-Przekopała się pod ziemią - oświadczył rozczochrany z przekonaniem.
Szef spojrzał na niego strasznym wzrokiem.
-Masz źle w głowie?! Jakim cudem?! Przelazła przez kamienny mur?! To była zwyczajna dziewczyna, a nie wiertarka mechaniczna!
-To nie była zwyczajna dziewczyna - mruknął rozczochrany. - To była niepoczytalna wariatka, a takie są zdolne do wszystkiego.
Uciec nie znaczy tylko skądś odejść, lecz również dokądś dotrzeć. A przeszłość, do której dotarłem jako historyk prawa, nie była w mniejszym stopniu wypełniona życiem niż teraźniejszość. Nie jest również tak, jak mogłaby przypuszczać osoba stojąca z boku, że ktoś obserwuje jedynie minioną pełnię życia, uczestnicząc w teraźniejszej. Zajmować się historią oznacza budować pomosty między przeszłością a teraźniejszością, obserwować obydwa brzegi i być na nich aktywnym. Jednym z moich zagadnień badawczych było prawo w Trzeciej Rzeszy i w tym przypadku widać szczególnie wyraźnie, jak przeszłość i teraźniejszość zlewają się w jedną życiową rzeczywistość. Ucieczka nie jest tu zajmowaniem się przeszłością, lecz właśnie zdecydowaną koncentracją na teraźniejszości i przyszłości, ślepej na dziedzictwo przeszłości, które wycisnęło na nas swoje piętno z którym musimy żyć”.
Cisza stała się jego ucieczką, ale tak naprawdę rzadko udaje się uciec w ciszę.
Gratulacje, Janie, wyrwałeś się z objęć Gestapo.
W życiu nie można zacząć uciekać, bo nie będzie można przestać.
Odkąd pamiętam ciągle przed czymś uciekałem. Mam dość oglądania się przez ramię.
Biegł tak, jakby gdzieś istniało miejsce, do którego mógłby pójść.
Zamierzam pokrzyżować plany mojemu przeznaczeniu. Ucieknę przed nim.
Czy trzeba za wszelką cenę uciekać do lasu, jeśli odrzuca się swoją epokę? Można znaleźć ciszę pod sklepieniami własnej duszy. Można też zamknąć oczy: powieka jest najskuteczniejszym ekranem między nami a światem.