-
ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel16
-
ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik267
-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Cytaty z tagiem "odbicie" [27]
[ + Dodaj cytat]Pomyliłeś niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu.
Kłapouchy, poczciwy bury Osioł, stał nad brzegiem strumienia i patrzył na swoje odbicie w wodzie.
- Imponujące – mówił. – To jest właśnie to słowo. Imponujące.
Obrócił się i powoli poszedł w dół strumienia. Potem z pluskiem przebrnął w bród wodę i zaczął iść z powrotem drugim brzegiem strumienia. I znowu spojrzał na swoje odbicie w wodzie.
- Tak, jak przewidywałem – powiedział. – Wcale nie lepsze z tej strony. Ale mniejsza o to. Co komu do tego? Imponujące i basta.
Nadzieja przypomina odbicie w wodzie. Raz jest i nagle znika, przykryta migotaniem coraz to nowych wydarzeń.
Święty Paweł, kiedy mówił o zwierciadle, nie miał na myśli szklanego lustra, bo takich wtedy jeszcze nie było, ale swoje odbicie, kiedy patrzył w wypolerowane dno metalowego naczynia. Powiedział mu o tym kiedyś Luckman, który czytał teologiczne książki. Nie chodzi o teleskop czy układ soczewek, które nie odwracają obrazu; nie o świat widziany przez coś, ale o własną twarz w odibiu, w odwróceniu - przeciągniętą przez nie skończoność. To tak, jak mi właśnie powiedzieli. Nie patrzy się przez lustro, ale widzi się obraz odbity w lustrze. Obraz, który do ciebie wraca: to ty, twoja twarz, ale jednocześnie ktoś inny. Wtedy nie było jeszcze kamer, więc człowiek mógł zobaczyć samego siebie tylko tak: w lustrzanym odbiciu.
Zobaczyłem siebie w lustrzanym odbiciu.
W pewnym sensie zacząłem nawet widzieć w ten sposób cały wszechświat. Drugą stroną mózgu!
Nieraz stawałem przed lusterkiem w przedpokoju i patrzyłem głęboko w odbicie mych smutnych niebieskich oczu, starając się przeniknąć tajemnicę mojego życia.
Dzieci są zwierciadłami. Kiedy znajdują się w obecności miłości, to ją odbijają. Kiedy miłości nie ma, nie mają czego odbijać.
Nasz świat jest odbiciem ludzi, którzy go tworzą.
Zajrzała teraz w tę otchłań bądź morze, gdzie wszystko znajduje swe odbicie - w istocie niektórzy mówią, że wszystkie nasze najburzliwsze namiętności, jak również sztuka i religia, to odbicia postrzegane w mrocznej jamie na dnie głowy, gdy świat widzialny jest chwilowo przesłonięty.
Bohater powieści nie jest wiernym odbiciem istoty żywej. Jest istotą wyobraźniową. Doświadczalnym ego. W ten sposób powieść nawiązuje do swoich początków.
Obraz” twojej sylwetki, stojącej przed zwierciadłem, występuje, jako realny fizyczny obraz w świecie rzeczywistym. Natomiast Twoje odbicie nie posiada substancji materii i jest pozorne, niematerialne, lecz metafizyczne. W lustrze wygląda ono również rzeczywiście jak fizyczny obraz sylwetki, lecz jest to pozorny świat iluzji. Dzięki podstawowym zasadom lustra, człowiek jest w stanie kształtować swoją rzeczywistość.