Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tom zawiera w sobie opis ostatniej bitwy, którą przyjdzie stoczyć bogom Asgardu. Czyta się to przyjemnie, choć muszę przyznać, że jestem nieco zawiedziony. Czekałem na konfrontację – choćby ustną – Odyna lub Thora z Lokim. Miałem nadzieję na bliższe zapoznanie z półmartwą Hel, jej motywacjami i pragnieniami. Ciekawa jest też postać Surtra. Obecnie wygląda to przyzwoicie, ale jest zdecydowanie za mało metafizyczne na mój gust. Potwory to potwory, a bogowie to bogowie. Nie reprezentują sobą żadnych żywiołów czy potęg, wszyscy są nieco zbyt spłaszczeni, zbyt ludzcy. Ich śmierć czy manifestacja mocy nie odbijają się jakimś znacznym echem w ontologicznej konstrukcji świata przedstawionego.