Robiący ogromne wrażenie poemat, niczym podczas spaceru wśród nagrobków oddający głos poszczególnym zmarłym już postaciom, które, jak gdyby wciąż jeszcze żyjąc i roztrząsając historię własnego życia i śmierci, mówią do czytelnika o swoich nieszczęśliwych miłościach, odrzuceniu, samobójczej lub tragicznej śmierci. Przegląda się w ich losach niesprawiedliwość ludzkiego świata, ograniczoność i zła wola żyjących. Poprzez groby widzimy całą nędzną kondycję człowieka w świecie, w którym bigoteria, fanatyzm i zwykła głupota społeczności decyduje o tragicznym losie jednostek.
Wydany po raz pierwszy w 1913 roku, poemat zrujnował karierę prawniczą autora. Po polsku wyszedł po raz pierwszy dopiero w 1968 roku, potem jeszcze pod zmienionymi nieco tytułami: Antologia Spoon River (1981) i Epitafia ze Spoon River (2000). W 2006 zrealizowano według poematu niezły spektakl teatru telewizji z plejadą aktorów polskich teatrów.
Wydany w 1912 roku zbiór wyznań zmarłych fikcyjnego miasteczka Spoon River. Mogłyby to być epitafia, ale wbrew zasadzie “nie mówi się źle o umarłych” Masters ujawnia ciemne sprawki mieszkańców. Mniejsze i większe tragedie, przemoc domową, gwałty, korupcję urzędników i sędziów, morderstwa, zdrady, kradzieże. Można nawet powiedzieć, że zwykli ludzie, którym nic się specjalnego nie przydarzyło są tu w zdecydowanej mniejszości.
[...]
https://www.speculatio.pl/antologia-spoon-river/