Piotr Sarzyński

Tak bardzo nie zawiodłem się dotychczas chyba na żadnym tytule (choć jestem stałym, wiernym, aczkolwiek krytycznym czytelnikiem Polityki i jej dodatków od 9 lat). Oczekiwałem, może niezbyt słusznie, szerokich wywodów nt. polskiej przestrzeni, ładu przestrzennego, czy też jego braku, ciekawych rozwiązań urbanistycznych, szeroko opisanych problemów jak grodzenie, beznadziejne prawodawstwo w Polsce czy też igranie z naturą. No i ok, wiele z tych tematów poruszono, ale na może 1/5 zawartości całej 174 stronicowej publikacji! Poza tym to jakieś bajdurzenie (przepraszam za wyrażenie, ale czuję się nieco oszukany tym tytułem) o: - meblościankach - polskich stołach i dywanach - malarstwie (to akurat dla laika jakim jestem było dość interesujące i wnosi wartość do tej książki) - ogródkach działkowych (tematyka dobra, wykonanie beznadziejne) - pomnikach - zamkach - graffiti - budownictwie sakralnym (duży rozdział, wraz z wielkim odniesieniem do pomników papieskich) - pomnikach Chrystusa - figurkach ludowych w postaci aniołów - o prestiżu ogółem - gastronomii - modzie - wyjazdach turystycznych - fascynacją Włochami w polskim narodzie - bankietami !! - loftami i... zabawkami! Może źle zrozumiałem intencje autora, źle odczytałem reklamy, zapowiedzi pojawiające się w "Polityce" czy w mediach..., ale moim skromnym zdaniem może 30% tej książki jest znośne i ciekawe. Uważam ten tytuł za przykład jak zignorować temat, czytelników, w dodatku reklamując tą całą niefrasobliwość jako "manifest wkurzonego inteligenta".