Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasem zdarza się, że w ręce wpada mi książka, która trafia do mnie całą sobą od początku do końca. Taka książka zachwyca, wciąga, wzrusza. Nie często się to zdarza, ale tym razem był to strzał w dziesiątkę, mimo, że to literatura dziecięca, a ja już dawno dzieckiem nie jestem. Córce się podobało. Mimo małej ilości obrazków i sporej ilości tekstu, słuchała z zaciekawieniem. Książka opowiada o Satynce, małej bobrzycy, która w swoim rodzinnym żeremiu czuje się inna od reszty. Mniejsza, słabsza, nie radząca sobie ze zwykłymi zadaniami, z którymi inne bobry nie mają problemu. Czasem nawet samotna i nieszczęśliwa. I o Szuwarze, młodej wydrze, który jest dziedzicem gniazda, a który czuje się przytłoczony obowiązkami i próbuje się uporać z uczuciem straty, ale nie wie co tak naprawdę stracił... Mali bohaterowie z dwóch końców rzeki, wyruszają na podróż, która ma odmienić ich życie, pomóc coś odnaleźć, zrozumieć siebie. Każde z nich przeżywa własne przygody, nierzadko pełne niebezpieczeństw. A gdy w końcu ich drogi się przecinają, ich osobne podróże stają się jedną. Od teraz razem będą pokonywać niebezpieczną drogę w górę rzeki, podczas, której muszą stawić czoła wydarzeniom ze swojego życia, wyjaśnić różniące ich rzeczy, ale przede wszystkim zrozumieć, te łączące. W książce nie ma zbyt wielu bohaterów, ale moim ulubionym na pewno jest stary łabędź, który powiedzmy, że był takim jakby łącznikiem między nimi. Łabędź "wie wszystko" i w pewnym momencie ukierunkowuje Satynkę. On był mądry, dojrzały, miał w sobie taki spokój. Bardzo mnie poruszyła ich rozmowa. Tak samo jak jedna z ostatnich scen, gdy pod gniazdem wydr pojawił się Mistrz Szary. Choć tutaj muszę przyznać, że spodziewałam się rozwinięcia tematu w tym kierunku. Ale zobaczymy co będzie w drugiej części, może tam będzie więcej wyjaśnień. Całość zachwyca. Jest bardzo urocza, jakby ze szczyptą magii. Pełno w niej mądrości, przyjaźni, wsparcia, ciepła. Mam wrażenie, że w Satynce odnalazłam trochę siebie, może stąd moja sympatia do tej historii. Polecam całym sercem, książka naprawdę warta przeczytania.