Polska poetka, dramatopisarka, prozaik, autorka wielu utworów dla dzieci i młodzieży. Poruszała tematy takie jak losu kobiety i seks, w specyficzny, jej tylko właściwy sposób. To, jak również wypracowanie charakterystycznego, oszczędnego (często wręcz skąpego w słowa) stylu – to najważniejsze osiągnięcia Świrszczyńskiej, dzięki którym Czesław Miłosz uznawał ją za jedną z najwybitniejszych i nowatorskich współczesnych poetek polskich.
Bardzo intrygujący wybór poezji Świrszczyńskiej - swoisty przekrój przez całą jej twórczość. Znajdziemy tu zarówno wiersze o powstaniu warszawskim i II wojnie światowej, o rodzicach i ich od chodzeniu, ale też te liryczne o miłości, o tęsknocie i o zmieniającym się w trakcie macierzyństwa ciele, aż po utwory feministyczne, zastanawiające się nad społecznymi rolami kobiety. Poruszająca podróż przez życie Świrszczyńskiej, zakończona kalendarium jej życia.
Wiersze Anny Świrszczyńskiej są dosyć nierówne. Najbardziej wzruszyły mnie utwory wojenne. Zupełnie inne spojrzenie. Odzierające z patosu i gloryfikacji cierpienia. Czytając niektóre wiersze czułam nawet w Annie swoją bratnią duszę, aby w kolejnych odczuć spory dystans między nami. Nie jest to być może ulubiona poetka, ale nie da się odmówić jej ogromu talentu i rozszerzonego wpływu na polską literaturę.