Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wreszcie przeczytany. Znając zajawki z tego komiksu niespodziewalam się, że Ariel stworzy taki mroczny klimat. A może inaczej-Błękitnooka już była mroczna, tutaj jest ciężej. Podoba mi się motyw zalanego deszczem miasta trup mówiący w kostnicy no i przeskok w czasie. Nie chcę spoilować ale jest ten time jump bardzo mocny. Jako, że to ledwo preludium, apetyt rośnie. Nowe postacie napewno są inne niż Dagmaretta i Grzesiek (pamiętam, jak autor mówił, że nie potrzeba znać innych postaci by czytać komiks ale fajnie znaleźć kolejne easter eggi umieszczane w historii, ja lubię takie rzeczy i znalazłam je) czytając to preludium polubiłam Konrada i Bożenkę, bo są zabawną parą. Rysunki-mroczne, klimatyczne, bardziej dojrzałe niż w Błękitnookiej i myślę, że nie będzie to spoilerem gdy powiem, że pojawiają się kolorowe elementy. Historia, która została napisana domyka się tak, że chce się więcej. Nie można zapomnieć, że ten komiks jest w ogóle inny. Napewno dlatego, że jest osobna historia rysowana przez inną rysowniczkę komiksów, która zamyka ostatni akt "O jeden krok za blisko". Maria Główkowska, która pokazała w tym komiksie swoją pracę plus rysowała Świętego Głupca, równie mroczno i niepokojąco rysuje, jak Ariel Kałuża. Aczkolwiek napewno stosuje inna technikę i to widać w obrazkach, nie nudzą się ale nadają nową świeżość. Życzę sobie by Święty Głupiec O jeden krok za blisko ale wersja ostateczna znów była rysowana przez tą dwójkę i czekam na osobny komiks Marii, bo IMO są pokłady na ciekawą historię.