Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Powstanie. Wielobarwna panorama Wielkopolski czasów Powstania” to zbiór opowiadań o nich, o Polakach z Poznańskiego. Jak to w przypadku takich zbiorów bywa jedne opowiadania zapadają nam w pamięci, inne nie. Jedne opowiadania czytamy z wielką ciekawością, inne niekoniecznie. Tak jest i tym razem. Nie zmienia to jednak faktu, że całość wypada dobrze. Nawet bardzo dobrze. Świadomość zbiorowa. Trzeba ją zbudować i umocnić. Bo tylko tak można wygrać. Nie wystarczy wygrać zbrojnego powstania. Trzeba to zwycięstwo utrzymać. Aby to zrobić, potrzeba właśnie owej świadomości zbiorowej i współdziałania. Na każdym polu. Ale i to nie wystarczy. Gospodarność. Tak, trzeba być dobrym gospodarzem nie tylko we własnym obejściu, nie tylko we własnym domu. Trzeba być dobrym gospodarzem myśląc o całym regionie… Wielka wojna. Temat wielkiej wojny przewija się przez większość opowiadań. Z jednej strony straszna wielka wojna. Wojna żołnierzy poborowych gnijących miesiącami w zaszczurzonych okopach. Wojna zbierająca wielkie żniwo. Rzesze tych, którzy przeżyli i powrócili z frontów do domu było okaleczonych (i fizycznie, i psychicznie). A tu trzeba budować nowy polski dom! Bo dzięki tej wojnie Polska znowu powróciła na mapę Europy. I choć walka o granice toczyła się i po 1918 roku wskrzeszenie Polski było faktem dokonanym. Niektórzy, tak jak Poznaniacy, musieli sami zadbać o to, aby powrócić do Ojczyzny. Jest jeszcze jeden szkopuł, który w tej wojnie dotyczył Polaków. Nie zapominajmy, że gdy wybuchła Wielka Wojna Polska była pod zaborami. A to oznacza, że Polacy zasilali szeregi trzech różnych armii: pruskiej, austriackiej i rosyjskiej. Tak, walczyli w przeciwległych okopach… Żal… Była i nutka żalu. Gdy Lwów wzywał na pomoc Poznaniacy stawili się zwarci i gotowi. W pamięci jednak mieli swoje osamotnienie w walce. Warszawa nie pomogła… „Trzech Józefów”. To opowiadanie doskonale pokazuje skalę problemów z jakimi wówczas się borykano. Były to problemy nie tylko z byłymi już zaborcami, nie tylko dotyczące wywalczenia na konferencji pokojowej jak najwięcej dla odradzającej się Polski… Były to problemy własne, wewnętrzne, polskie. Trzeba na nowo scalić nasz kraj, który przez ponad wiek podzielony był pomiędzy trzech jakże różnych zaborców. O odzyskaniu wszystkich utraconych ziem nie było mowy, ale trzeba zadbać o to, aby wyszarpać jak najwięcej. A to tego potrzeba jedności. Dyrygent tej orkiestry może być jeden. Tylko wtedy osiągnie się pożądany cel. A Józefów jest trzech. Ktoś musi ustąpić. Pytanie kto… Józef Piłsudski, Józef Haller, Józef Dowbor-Muśnicki… „Powstanie. Wielobarwna panorama Wielkopolski czasów Powstania” to publikacja, którą warto poznać. Polecam :) https://monikaolgaczyta.blogspot.com/