Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński1
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać315
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Michał Kopczyński
Źródło: https://historia.uw.edu.pl/en/personel/michal-kopczynski-2/
Znany jako: prof. dr hab. Michał Andrzej...Znany jako: prof. dr hab. Michał Andrzej Kopczyński
18
7,1/10
Pisze książki: powieść historyczna, publicystyka literacka, eseje, historia, informatyka, matematyka
Urodzony: 09.03.1964
Historyk, profesor nauk humanistycznych, pracownik Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, członek redakcji kwartalnika Przegląd Historyczny (2000–2012) oraz Magazynu Historycznego „Mówią Wieki” (od 2000). Od października 2014 redaktor naczelny „Mówią Wieki”. Od 2009 związany również z Muzeum Historii Polski.
Laureat IX Olimpiady Historycznej (2 miejsce). Studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1989. Rozprawę doktorską napisaną pod kierunkiem profesora Antoniego Mączaka pt. „Studia nad rodziną chłopską XVII–XVIII wieku” obronił w 1997 roku. W 2006 r. uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim habilitację. W 2010 roku udostępnił tę pracę na wolnej licencji w serwisie „Otwórz Książkę”. W serwisie Otwórz Książkę znajduje się również rozprawa habilitacyjna Michała Kopczyńskiego pt. „Wielka transformacja”. Monografia „Historia gospodarcza ciała” udostępniona została w Repozytorium Centrum Otwartej Nauki. Profesor nauk humanistycznych od 2019 roku. Zajmuje się historią gospodarczą, demografią historyczną i dziejami techniki.
W 2010 wszedł w skład komitetu poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich.
W 2012 został członkiem Komitetu Nauk Historycznych PAN.
Jest synem Andrzeja Kopczyńskiego.
Laureat IX Olimpiady Historycznej (2 miejsce). Studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w 1989. Rozprawę doktorską napisaną pod kierunkiem profesora Antoniego Mączaka pt. „Studia nad rodziną chłopską XVII–XVIII wieku” obronił w 1997 roku. W 2006 r. uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim habilitację. W 2010 roku udostępnił tę pracę na wolnej licencji w serwisie „Otwórz Książkę”. W serwisie Otwórz Książkę znajduje się również rozprawa habilitacyjna Michała Kopczyńskiego pt. „Wielka transformacja”. Monografia „Historia gospodarcza ciała” udostępniona została w Repozytorium Centrum Otwartej Nauki. Profesor nauk humanistycznych od 2019 roku. Zajmuje się historią gospodarczą, demografią historyczną i dziejami techniki.
W 2010 wszedł w skład komitetu poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich.
W 2012 został członkiem Komitetu Nauk Historycznych PAN.
Jest synem Andrzeja Kopczyńskiego.
7,1/10średnia ocena książek autora
49 przeczytało książki autora
136 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Dziedzictwo II Rzeczypospolitej. Wokół Niepodległej
Wojciech Kalwat, Michał Kopczyński
0,0 z ocen
2 czytelników 0 opinii
2019
Pod wspólnym niebem. Narody dawnej Rzeczypospolitej
Wojciech Tygielski, Michał Kopczyński
6,3 z 9 ocen
34 czytelników 0 opinii
2010
Ludzie i technika. Szkice z dziejów cywilizacji przemysłowej
Michał Kopczyński
7,8 z 10 ocen
39 czytelników 2 opinie
2009
Stan wojenny w regionie łódzkim w dokumentach Służby Bezpieczeństwa
Michał Kopczyński, Robert Rabiega
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
2008
Podstawy statystyki. Podręcznik dla humanistów
Michał Kopczyński
10,0 z 1 ocen
6 czytelników 0 opinii
2005
Studia nad rodziną chłopską w Koronie w XVII-XVIII wieku
Michał Kopczyński
7,3 z 3 ocen
16 czytelników 0 opinii
1998
Najnowsze opinie o książkach autora
Ziemia obiecana. Miasto i nowoczesność Michał Kopczyński
5,0
"Ziemia obiecana. Miasto i nowoczesność" jest najlepszym dowodem na to, że historycy nie powinni pisać książek na temat kultury. Książka ta jest katalogiem wystawy w Muzeum Historii Polski i pewien kontekst historyczny dla zgromadzonych na niej eksponatów.
Rzecz w tym, że eseje zebrane w tym tomie są najzwyczajniej w świecie nudne, operują statystykami i liczbami, odwołują się do wydarzeń historycznych, ale tak naprawdę nie wychodzą poza schematy znane z licealnych podręczników do historii. Coś się ziało, jakieś zmiany były, ale wszystko to jest bardzo abstrakcyjne, jakby miasto było tylko kanalizacją, drogami, warunkami mieszkalnymi i konspiracyjną walką z zaborcą.
Tom podzielony jest na dwie części. W pierwszej znajdują się wspomniane już eseje, w drugiej z kolei zgromadzono bogaty materiał ikonograficzny, prezentujących miasta z ich kulturą materialną.
Przejrzeć warto, kupić niekoniecznie.