Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Mała Wu i odwaga” to bajka, która od dwóch miesięcy jest numerem jeden podczas naszych wieczornych czytanek. Wszyscy kochamy Wu, bo jest ona w każdym z nas. Trochę smutna, samotna, bojaźliwa, radosna i odważna. Im bardziej pchamy siebie i nasze dzieci do zdobywania świata tym więcej mamy w sobie zahamowań i lęków. Urodzeni, żeby latać zapominamy, że mamy skrzydła i wystarczy je rozłożyć, a potem zaufać sobie. Mała Wu nam o tym przypomina i dmucha w skrzydła, dodaje mocy, odwagi i wiary w nasze możliwości. Nela doskonale jeździła rowerem, na czterech kołkach, ale nie bała się niczego. Do czasu. Pewnego dnia wystraszyła się, że upadnie na kamienie i każda kolejna próba jazdy kończyła się paniką, łzami i porzuconym rowerkiem. Pewnego wieczoru czytałyśmy bajkę i „Mamusiu, ja jestem odważna, bo mogę próbować wiele razy i nawet jak upadnę to mnie złapiesz, tak jak Mała Wu swoją nową przyjaciółkę.” Mówiła to ze wzruszeniem, łezkami w oczach i pewnością siebie. Następnego dnia kilkanaście prób jazdy rowerkiem skończyło się zwycięstwem. Im bardziej bym jej tłumaczyła, że może i im mocniej przekonywała tym gorszy byłby skutek. Dojrzała do tego sama. Trzymając mnie za rękę pokonała strach, którego nigdy nie powinna czuć, bo przecież umiała jeździć już wcześniej. Tak mamy wszyscy. Działamy, aż nagle pojawia się strach, bo zapominamy, że mamy skrzydła, talenty, pomoc, przyjaciół, swoje prywatne moce. Dzieci i dorośli mogą się bać, ale mogą też ten strach pokonać. Nie ma nic piękniejszego niż radość z własnego sukcesu, nic piękniejszego niż śmiech dziecka, które pokonało strach. Autorka bajki dmucha w nasze skrzydła, jak czuła matka, wie, że dobrze opowiedziana historia potrafi czynić cuda. Słowa, mają moc!