Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niespodzianka z Hiszpanii. Twórca z Badajoz serwuje coś na kształt sennej inklinacji. Czego tu nie ma - kot, który marzy o lodach waniliowych, kukiełkowe przedstawienia, dziewczyn przebranych za kopciuszka, szkieletora przemierzającego las oraz rzeczki, magiczny kryształ przewidujący przyszłość oraz bandę nieudanych punków. Dziwaczna, ale nie niepokojąca lektura. Sam nie do końca wiem, po przeczytaniu, o czym to było, albo czym jest. Narracyjnie działa na kilku płaszczyznach, kiedy bohaterzy opowiadają o jakimś przedmiocie, duchu czy coś - pojawia się w równoległej rzeczywistości jako osoba materialna, i tak, słowo duchy są nie przypadkowo Snują się, nikt ich nikt nie widzi, ale mają wpływ na kształt teraźniejszości lub przyszłych wydarzeń. Muszę docenić senną atmosferę - większa część opowieści uknuta jest za peleryną nocy, za szarymi obłokami, rzekami, które odbijają równoległy czas. Niemal czułem, że topię się w wodzie, ktoś za kotarą mnie obserwuje, a szkielet przemierza lasy za oknem. Niezależne, undergroundowe pisarstwo zlepione z tuzina pomysłów, którymi można obdarować trzy inne tytuły. Dodatkowo - nie ma puenty, nie ma klasycznego zakończenia, czy jest to problem? Być może, ponieważ po zakończeniu historii byłem skonfundowany. Nie wiem, czy był to tylko sen, czy opowiadanie historii w historii, jakby iluzja miała przesłonić rzeczywistość. Nie wiem czy jest klucz do rozwiązania zagadki, za dużo niedomówień, skakania po równoległych światach, i w ostateczności pogubiłem się w tej zakręconej bańce. Chwilami jest to sztuka dla sztuki - piękna, nieskazitelna, ale nazbyt hermetyczna. Niewątpliwie pan Borja ma talent do snucia przedziwnych rzeczy, więc będę bacznie obserwował jego dokonania. Daję 6 z plusem, tylko dlatego, że ja nie wiem, o co chodzi, i o czym to dokładnie jest. Ukryty geniusz czy jednak przesadna śmiałość w pomysłach? Może jedno i drugie? Kto wie.