Czym czaruje "Nocny krzyk"? Przede wszystkim grafiką, finezyjnymi, choć stroniącymi od przepychu kadrami, kapitalną kreską i konceptem ludzi bez twarzy. Na tym poziomie Gonzalez jest twórcą już w pełni ukształtowanym. Co z fabułą? To skomplikowane.

Kilka tekstów z kadrów, które opiszą klimat "Nocnego krzyku" lepiej niż moje wywody:

- "Wyjść poza swój sceptycyzm i... zaakceptować to co niezrozumiałe. Bo jeśli negujemy istnienie niepojętych zjawisk, czekających na odkrycie tajemnic... To znaczy, że istnieje tylko ten burdel.
-"Nie rozumiem tej opowieści"
-"Ale od czasu do czasu trafia się ktoś o tak smutnym życiu, że nigdy nawet o niczym nie marzył"
-"I tak grali tylko horrory... To zadupie to jeden wielki horror"

To komiks o smutku prowincji, o depresji i pustce bohaterki, o ucieczce w światy wykreowane, wymyślone, wystylizowane. To komiks o projekcji, bo zakładam, że prawdziwa jest tu jedynie Teresa, a zafascynowana Japonią i spełniająca życzenia dziewczyna z książki, jak również snująca się za nimi nastolatka, stanowią w jakimś sensie Alter ego głównej bohaterki. Niejednoznaczne zakończenie nie każdego zadowoli, ale chyba tę tezę potwierdza, choć nie daje odpowiedzi, a jest jedynie kolejną zamieszczoną tu zagadką.

Czym czaruje "Nocny krzyk"? Przede wszystkim grafiką, finezyjnymi, choć stroniącymi od przepychu kadrami, kapitalną kreską i konceptem ludzi bez twarzy. Na tym poziomie Gonzalez jest twórcą już w pełni ukształtowanym. Co z fabułą? To skomplikowane.

Kilka tekstów z kadrów, które opiszą klimat "Nocnego krzyku" lepiej niż moje wywody:

- "Wyjść poza swój sceptycyzm i......