Pisarka i dziennikarka prasowa, radiowa i telewizyjna. Po napisaniu kilku książek z dziedziny literatury faktu, dotyczących aktualnej sytuacji politycznej w jej kraju, w 2004 roku opublikowała pierwszą powieść, thriller historyczny Bractwo świętego całunu. Książka z miejsca stała się bestsellerem, osiągając bezprecedensowy sukces i utrzymując się przez kilka miesięcy na pierwszych miejscach list sprzedaży zarówno w kraju, jak i zagranicą. Krytycy okrzyknęli Navarro „hiszpańskim Danem Brownem”. Kolejne książki Navarro, Gliniana Biblia i Krew niewinnych umocniły jej pozycję. Te trzy powieści sprzedały się na całym świecie w liczbie ponad 2,5 miliona egzemplarzy i doczekały się publikacji w 30 krajach, w tym w Niemczech, Portugalii, Rosji, Korei, Japonii, Chinach, Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, a także w Polsce. Powstałe nieco później: Powiedz mi, kim jestem oraz W przyszłym roku w Jerozolimie w mistrzowski sposób odnosiły się do dwudziestowiecznej historii, stanowiąc jednocześnie punkt zwrotny w karierze Navarro.
Jest jedną z najpopularniejszych współczesnych pisarek hiszpańskich. Jej książka pt. Bractwo świętego całunu wkrótce zostanie zekranizowana. Prawa do adaptacji filmowej kupiła hiszpańska wytwórnia Filmax International. Wśród autorów, którzy wywarli na jej pisarstwo wpływ, Navarro wymienia Dorris Lessing, Virginię Woolf, Lwa Tołstoja, Fiodora Dostojewskiego, Puszkina, Miguela Cervantesa, Lopego de Vegę oraz Calderona de la Barca.http://julianavarro.es/
Bardzo chciałam mieć tą książkę, ale jakoś od razu nie mogłam się zabrać za nią do czytania. Po kilku miesiąc, gdy w końcu nadszedł na nią czas, zabrałam się za to tomiszcze. O ile mniej więcej połowy historia jest ciekawa, to idąc dale i dalej, już naprawdę ciężko się to czytało. Powtarzane są wciąż do zmęczenia te same kwestie, historie bohaterów, ich rozmyślania i dialogi. Są męczące i nie posuwają historii w żadnym kierunku. Ostatnie 100 stron w książce nabiera nieco więcej sensu, ale chwilę przed dotarciem do tego momentu miałam ochotę odłożyć książkę wielokrotnie. O ile końcówka wyjaśnia bezsensowność zachowania jednej z bohaterek, tak kompetnie nie widzę sensu, by rozwlekać to na 700 parę stron i wałkować to co kilka stron, wręcz z tymi samymi dialogami. Ciekawy aspekt podjęcia się temu traumy, ale można było to opisać w dużo bardziej ciekawsze sposoby, niż jak bohaterowie walczą ze sobą nawzajem i ze swoim uporem na zasadzie kopania się z koniem. Potencjał był, ale wykonanie niestety zawiodło.
Ileż mi ta książka wyjaśniła.. O konflikcie palestyńsko izraelskiem oczywiście słyszałam, ale dopiero teraz zrozumiałam, dzięki przeczytaniu tej historii niezwykle ciekawych losów kilku pokoleń żydowskiej rodziny (tu też obraz sytuacji ludności żydowskiej na terenach rosyjskich w międzywojniu). Bardzo polecam tą książkę, oprócz niewątpliwej przyjemności jej czytania wniesie wyjaśnienie konfliktu, który po dziś się toczy.