Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny szaleniec w „akwarium”. Tak początkowo zakwalifikował Maigret Josepha Gastina, choć oparł swą opinię na specyficznym wyglądzie Josepha. To nauczyciel z wioski, która leży poza obszarem działania Maigreta. Ten prosi komisarza o pomoc, bo w przeciwnym wypadku zostanie skazany za zbrodnię, której nie popełnił. Szacunek i zaufanie, jakim darzą Maigreta przełożeni, pozwala mu uzyskać zgodę na wyjazd. Wioska to dziura zapadła, jakby oderwana od świata, odporna na zmiany jakie wokół się dzieją. A zabito w niej wiedźmę – emerytowaną urzędniczkę pocztową, która życie poświęciła na psychiczne terroryzowanie mieszkańców. Maigret – wyjeżdżając – myśli jednocześnie o takim „pseudourlopie” na wsi sielskiej, trafia jednak do specyficznego gabinetu osobliwości. Mieszkańcy są prymitywni, zajadli, złośliwy. Czas spędzają na zarabianiu pieniędzy i czynieniu sobie złośliwości, na plotkach, piciu i płodzeniu dzieci. Łączy ich jedynie nieufność, wręcz nienawiść do wszystkiego i wszystkich co z ich wsi się nie wywodzi. Sama zdrobnia jest znów jedynie tłem do rysu psychologicznego hermetycznego środowiska, ukazania tej symbolicznej chłopskiej natury, która odporna jest na wszelkie wpływy, którą charakteryzuje powiedzenie „sąd sądem, ale sprawiedliwość musi być po naszej stronie”.