Pogoda taka, że w Warszawie cała mętna woda zamarzła. Na szczęście John Rebus jest w Edynburgu i woda może się mącić do woli. O ile pierwszy tom serii Iana Rankina bardziej przypominał powieść psychologiczną, o tyle drugi to już rasowy, czarny kryminał.

W zaniedbanej dzielnicy Edynburga, w squacie znaleziono zwłoki młodego mężczyzny. Wszystko wskazuje na przedawkowanie, ale John Rebus ma wątpliwości. A intuicja zwykle go nie zawodzi. Dokąd tym razem go zaprowadzi?

John Rebus, jak przystało na czarny kryminał, to detektyw po przejściach, jednak z silnym poczuciem sprawiedliwości i uczciwości. Żona go zostawiła? Oczywiście. Może pić za dużo? Nawet powinien. Może miewać przelotne romanse? Nie inaczej. Może być przy tym miłośnikiem dobrej muzyki? Wiadomo. Przy tym czytać dużo książek, a jeszcze więcej ich posiadać? No ba! Spać w fotelu i chodzić do pracy w wymiętych koszulach? A jakże. No i nie chodzić na żadne układy, to jasne! Taki właśnie jest John Rebus. Bardzo dobra, ciekawa postać.

W czarnym kryminale bardzo ważna jest sceneria. Szkocja, średniowieczne miasto, zdewastowana dzielnica, rozpadające się budynki, w których pomieszkują bezdomni, ciemno, brudno, szczury, fekalia. No i śledztwo, które zatacza coraz szersze kręgi. W końcu sięgnie najwyższych kręgów, nie może być inaczej. Ale czy każdy jest tu mniej lub bardziej ubrudzony? Nie. Na szczęście nie. Są tu także bohaterowie nieskazitelni. I to rozwiązanie, nietypowe dla czarnego kryminału, pozostawia nas z poczuciem, że jednak jest nadzieja dla świata i ludzkości.

Razem z Johnem Rebusem i nostalgią przenoszę się do analogowego świata lat 80. Świata książek, bibliotek, telefonów z kablem i kiczowatych krawatów. Do świata, w którym wolniej płynął czas, a informacji nie dostawało się na tacy od sztucznej inteligencji. Do tego potrzeba było tej prawdziwej, ludzkiej: pomysłowości, intuicji i trochę szczęścia. To był naprawdę inny świat. I tak sobie myślę, że świat będzie cyfrowy coraz bardziej, ze wszystkimi tego plusami i minusami, ale my możemy czasem zwolnić, poczytać papierową książkę czy pójść na spacer bez telefonu. Bądźmy czasem analogowi, żebyśmy nie zatracili się w tym cyfrowym pędzie. A z Johnem Rebusem taka chwila analogowości to naprawdę prawdziwa przyjemność!

Pogoda taka, że w Warszawie cała mętna woda zamarzła. Na szczęście John Rebus jest w Edynburgu i woda może się mącić do woli. O ile pierwszy tom serii Iana Rankina bardziej przypominał powieść psychologiczną, o tyle drugi to już rasowy, czarny kryminał.

W zaniedbanej dzielnicy Edynburga, w squacie znaleziono zwłoki młodego mężczyzny. Wszystko wskazuje na przedawkowanie,...

Lepsza niż pierwsza część.

Lepsza niż pierwsza część.

Wiem, że ta książka ma już swoje lata, ale styl (albo to konkretne tłumaczenie) tak średnio mi podchodzi.

Wiem, że ta książka ma już swoje lata, ale styl (albo to konkretne tłumaczenie) tak średnio mi podchodzi.

Morderstwo ćpuna, zawiła intryga, dobry kryminał. Inspektor Rebus.

Morderstwo ćpuna, zawiła intryga, dobry kryminał. Inspektor Rebus.

Cenię sobie cykl z inspektorem Rebusem, znałem dotąd jednak tylko jego późniejsze części. Postanowiłem dowiedzieć się jak Rebus zaczynał i sięgnąłem po dwie pierwsze książki opowiadające jego historię. Mała katastrofa- nieprawdopodobne wydarzenia i kompletnie niewiarygodne psychologicznie postacie. W "Mętnej wodzie" Rebus jest półgłówkiem, który przesłuchując ważnego świadka w sprawie morderstwa, nie zapytał tego świadka o nazwisko i potem musi go szukać po mieście. Poza tym nie wie czym są odciski palców i w ogóle nie bierze ich pod uwagę. Odradzam.

Cenię sobie cykl z inspektorem Rebusem, znałem dotąd jednak tylko jego późniejsze części. Postanowiłem dowiedzieć się jak Rebus zaczynał i sięgnąłem po dwie pierwsze książki opowiadające jego historię. Mała katastrofa- nieprawdopodobne wydarzenia i kompletnie niewiarygodne psychologicznie postacie. W "Mętnej wodzie" Rebus jest półgłówkiem, który przesłuchując ważnego...

Edynburg w tle i nietuzinkowy komisarz Rebus.w roli głównej. Nie irytuje, ale polubić też go trudno. Drugi tom chyba nieco lepszy od supełków i krzyżyków. Narracja nieśpieszna - nie ma pościgów i zaskakujących nagłych zwrotów akcji, ale czyta się przyjemnie. Lubię kryminały, ale dla przeciętnego czytelnika może być .... nieco nudnawe?

Edynburg w tle i nietuzinkowy komisarz Rebus.w roli głównej. Nie irytuje, ale polubić też go trudno. Drugi tom chyba nieco lepszy od supełków i krzyżyków. Narracja nieśpieszna - nie ma pościgów i zaskakujących nagłych zwrotów akcji, ale czyta się przyjemnie. Lubię kryminały, ale dla przeciętnego czytelnika może być .... nieco nudnawe?

Powolutku przyzwyczajam się do pióra Iana Rankina. Druga część zmagań z życiem detektywa Rebusa – „Mętna woda”, była jednak równie mętna jak jej tytuł.
Tym razem znaleziono zwłoki narkomana i niby można byłoby przyjąć, że człowiek przedawkował, gdyby nie to, że ułożono jego zwłoki na krzyżu, a krzyż wpisano w pentagram. Zapowiadało się dobrze, ale jakoś tak niemrawo idzie ta opowieść. Co najgorsze, to zupełnie obojętny jest mi ów Rebus. Na razie mnie ani ziębi, ani grzeje. Będę badać grunt dalej, zobaczymy co będzie się działo dalej 😊

Powolutku przyzwyczajam się do pióra Iana Rankina. Druga część zmagań z życiem detektywa Rebusa – „Mętna woda”, była jednak równie mętna jak jej tytuł.
Tym razem znaleziono zwłoki narkomana i niby można byłoby przyjąć, że człowiek przedawkował, gdyby nie to, że ułożono jego zwłoki na krzyżu, a krzyż wpisano w pentagram. Zapowiadało się dobrze, ale jakoś tak niemrawo idzie...

Druga część cyklu o Johnie Rebusie wypada korzystniej niż pierwsza. Zagadka kryminalna z pozoru wydaje się prosta, ale z czasem – jak to w kryminałach bywa – sprawy się komplikują. I tak od martwego narkomana sprawa nad którą nikt nie chce pracować rozrasta się, a John Rebus niespodziewanie znajduje się wśród miejskiej elity. Podoba mi się ta prostota sprawy oraz narracji, którą przygotował Ian Rankin. Choć nie jest to książka wybitna, to jednak czyta się dobrze i człowiek nie musi zgrzytać zębami z zażenowania. A to już całkiem sporo.

Druga część cyklu o Johnie Rebusie wypada korzystniej niż pierwsza. Zagadka kryminalna z pozoru wydaje się prosta, ale z czasem – jak to w kryminałach bywa – sprawy się komplikują. I tak od martwego narkomana sprawa nad którą nikt nie chce pracować rozrasta się, a John Rebus niespodziewanie znajduje się wśród miejskiej elity. Podoba mi się ta prostota sprawy oraz narracji,...

Ocena byłaby wyższa, gdyby tę powieść wydano w języku polskim 20 lat temu, kiedy pojawiły się pierwsze tłumaczenia powieści z tego cyklu. A tak, takie sobie czytadło.

Ocena byłaby wyższa, gdyby tę powieść wydano w języku polskim 20 lat temu, kiedy pojawiły się pierwsze tłumaczenia powieści z tego cyklu. A tak, takie sobie czytadło.

Jak Edynburg to tylko Rebus.
Lubicie rozwiązywać rebusy? Nie wiem czy inspektor szkockiej policji je lubi, za to wiem, że nie ustanie dopóki nie rozwiąże zagadki kryminalnej. Tak też było i tym razem. Kiedy znaleziono martwego narkomana, sprawa ma być szybko zakończona i zamknięta. Rebusowi kilka szczegółów nie daje spokoju i postanawia przyjrzeć się temu bliżej. Pomoże mu w tym Holmes...sierżant Brian Holmes. Jak ułoży im się współpraca oraz jaki będzie koniec tej sprawy? Musicie przeczytać .

Książka nie porywa szybką akcją, ale ma swój klimat, a styl autora w jakim pisze i jak prowadzi czytelnika przez sprawę mi osobiście odpowiada.
Gdybym miała porównać z pierwszą częścią, to "Supełki i krzyżyki" podobały mi się jednak bardziej. Może z powodu wątku kryminalnego (kompletnie inna sprawa),trochę pewnie też dlatego, że dopiero poznawałam głównego bohatera i dowiedziałam się o Johnie trochę więcej niż mogłam wyczytać w drugiej części.
Z pewnością będę kontynuować i wkrótce zabieram się za trzecią część.
Wam też serdecznie polecam ten nieco spokojniejszy, ale jednak ciekawy kryminał.

Jak Edynburg to tylko Rebus.
Lubicie rozwiązywać rebusy? Nie wiem czy inspektor szkockiej policji je lubi, za to wiem, że nie ustanie dopóki nie rozwiąże zagadki kryminalnej. Tak też było i tym razem. Kiedy znaleziono martwego narkomana, sprawa ma być szybko zakończona i zamknięta. Rebusowi kilka szczegółów nie daje spokoju i postanawia przyjrzeć się temu bliżej. Pomoże mu...