Na pewno jeszcze sięgnę po książki z serii John Rebus.

Na pewno jeszcze sięgnę po książki z serii John Rebus.

Bardzo dobra pozycja z niezastąpionymi John’em Rebus’em i Malcolm’em Fox’em.

Bardzo dobra pozycja z niezastąpionymi John’em Rebus’em i Malcolm’em Fox’em.

Jedna z lepszych książek z cyklu o inspektorze Rebusie, które do tej pory przeczytała. Wielowątkowe śledztwa, mroczne tajemnice z przeszłości, wspaniała lektura na lato!

Jedna z lepszych książek z cyklu o inspektorze Rebusie, które do tej pory przeczytała. Wielowątkowe śledztwa, mroczne tajemnice z przeszłości, wspaniała lektura na lato!

Kolejny tom z serii, której głównym bohaterem jest detektyw John Rebus. Policjant po przejściach, który nie do końca pasuje do czasów współczesnych - stara szkoła i metody odchodzą do lamusa, a John postrzegany jest przez młodszych kolegów jako przedstawiciel ginącego gatunku.
Kilka bieżących spraw i niewyjaśnione zagadki z przeszłości, które dają o sobie ponownie znać - z tym wszystkim (jak zwykle) daje sobie radę bohater. Działa nieszablonowo i czasami na granicy prawa, ale trafia w sedno i dochodzi do prawdy.
Książka ciekawa i dla znających i lubiących ta serię smakowity kąsek ;) Mnie wciągnęła akcja i czytało mi się bardzo dobrze - bez zacięć i chwili znudzenia. Poza tym lubię stworzonego przez Iana Rankina bohatera i zawsze z zaciekawieniem sięgam po kolejne jego "przygody".
Polecam.

Kolejny tom z serii, której głównym bohaterem jest detektyw John Rebus. Policjant po przejściach, który nie do końca pasuje do czasów współczesnych - stara szkoła i metody odchodzą do lamusa, a John postrzegany jest przez młodszych kolegów jako przedstawiciel ginącego gatunku.
Kilka bieżących spraw i niewyjaśnione zagadki z przeszłości, które dają o sobie ponownie znać - z...

Fabuła skomplikowana i pełna nakładających się na siebie wątków. Kilka aktualnych i jedna stara sprawa policyjna. Książka wymaga skupienia i uwagi ze względu na przeplatanie się wszystkich wątków. W tle kwestia co kiedyś oznaczało bycie policjantem i co oznacza teraz. Oraz jak dawni policjanci odnajdują się w dzisiejszych realiach. No i niepowtarzalny John Rebus.

Fabuła skomplikowana i pełna nakładających się na siebie wątków. Kilka aktualnych i jedna stara sprawa policyjna. Książka wymaga skupienia i uwagi ze względu na przeplatanie się wszystkich wątków. W tle kwestia co kiedyś oznaczało bycie policjantem i co oznacza teraz. Oraz jak dawni policjanci odnajdują się w dzisiejszych realiach. No i niepowtarzalny John Rebus.

To moja pierwsza książka tego autora i dość łatwo mnie wciągnęła. Jedna z tych, które musisz dokończyć przed snem, ale z drugiej strony nie zapadnie mi w pamięć na zawsze, jak np. "Złodziejka książek". Zwyczajnie jedna z wielu pozycji, których pełno na rynku, choć dobrze się czyta.

To moja pierwsza książka tego autora i dość łatwo mnie wciągnęła. Jedna z tych, które musisz dokończyć przed snem, ale z drugiej strony nie zapadnie mi w pamięć na zawsze, jak np. "Złodziejka książek". Zwyczajnie jedna z wielu pozycji, których pełno na rynku, choć dobrze się czyta.

Szkocja jest podzielona przed referendum niepodległościowym jak od dłuższego czasu nie była. Gdy więc ginie jeden z liderów jednego ze stronnictw a także dochodzi do tajemniczego wypadku samochodowego do akcji wkracza ponaglana przez polityków szkocka policja z Siobhan Clarke i Johnem Rebusem na czele. Ten drugi dodatkowo musi się zmierzyć z własną przeszłością, w czym pomaga mu inspektor Malcolm Fox.
Tak się jawi fabuła tego kryminału. Sam wątek kryminalny nie jest skomplikowany, ale Rankin umiejętnie dozuje nam poszlaki, krok po kroczku, tak byśmy za szybko nie domyślili się wszystkiego. Nie do końca mu się to udaje, bo rozwiązanie zagadki nie jest trudne.
Najjaśniejszym punktem "Świętych Biblii Cienia" są bohaterowie. John Rebus jest stereotypowym "starym wilkiem" - bezwzględny ale uczciwy, błyskotliwy. Szybko dostosowuje się do nowej sytuacji w pracy, chociaż ze zrobieniem tego samego w życiu prywatnym ma problem. Do tego jego relacje z tytułowymi Świętymi dodatkowo zdejmują mu sen z powiek. Jego młodszą odpowiedniczką jest rozsądna Clarke oraz wyrachowany służbista Fox, którzy jednocześnie udowadniają i zaprzeczają zdaniu, że już nie ma policjantów "jak kiedyś".
Rankin raczej szasta dialogami aniżeli opisami, których nie ma dużo, zarówno postaci jak i miejsc. Trochę szkoda, bo z chęcią bym poczytał więcej o ciasnych uliczkach Edynburgu. Mimo to dzięki takiemu zabiegowi książkę czyta się niezwykle szybko, a człowiek zapomina o świecie dookoła by gnać z akcją do przodu.
"Święci Biblii Cienia" nie są kryminałem idealnym, ale za to książka jest bardzo poczytna. Bohaterowie przyciągają na karty powieści, a akcja mimo że powolna, to stylem narracji zmusza do szybkiego czytania. Największe mankamenty można odnieść jedynie do samej fabuły, która momentami zawierała pewne niedopowiedzenia, których w tym wypadku być nie powinno. Z drugiej strony idealnie łączyła wątki przeszłości Rebusa z teraźniejszym śledztwem. Książkę polecam, ale głównie osobom, które czytają dużo kryminałów i chcą poznać jego różne strony.

Szkocja jest podzielona przed referendum niepodległościowym jak od dłuższego czasu nie była. Gdy więc ginie jeden z liderów jednego ze stronnictw a także dochodzi do tajemniczego wypadku samochodowego do akcji wkracza ponaglana przez polityków szkocka policja z Siobhan Clarke i Johnem Rebusem na czele. Ten drugi dodatkowo musi się zmierzyć z własną przeszłością, w czym...

Johna Rebus ciągle w formie!
Chociaż zdegradowany nie stracił umiejętności najlepszego szkockiego detektywa. Tym razem sprawa dotyczy kolegów z "epoki kamiennej", kiedy zaczynał policyjną pracę. Do tego zagadkowy wypadek dziewczyny syna szkockiego ministra sprawiedliwości i kilka jeszcze innych historii.

Miłośników cyklu nie muszę przekonywać, a tym którzy jeszcze nie czytali polecam! To "swoista przyjemność" pobyć w świecie brudnych szkockich realiów policyjno-politycznych i bardzo ludzkich emocji, w tym poszukiwania miłości, przyjaźni, albo zwyczajnie końca samotności...

Johna Rebus ciągle w formie!
Chociaż zdegradowany nie stracił umiejętności najlepszego szkockiego detektywa. Tym razem sprawa dotyczy kolegów z "epoki kamiennej", kiedy zaczynał policyjną pracę. Do tego zagadkowy wypadek dziewczyny syna szkockiego ministra sprawiedliwości i kilka jeszcze innych historii.

Miłośników cyklu nie muszę przekonywać, a tym którzy jeszcze nie...

Ciekawa książka. Jak już zaczełam czytać, to się wciagałam, ale by się do książki zabrać to jakoś mnie nie ciągneło. Jednak jestem zdecydowana kupić kolejne książki tego autora :)

Ciekawa książka. Jak już zaczełam czytać, to się wciagałam, ale by się do książki zabrać to jakoś mnie nie ciągneło. Jednak jestem zdecydowana kupić kolejne książki tego autora :)

Ian Rankin udowadnia, że nawet pisząc dziewiętnasty tom serii, można zachować wierną rzeszę czytelników. Pisze bez epatowania nadmiarem wulgaryzmów, naturalistycznego babrania się we wnętrznościach zwłok, za to z dyskretnym poczuciem humoru i zrozumieniem dla ludzkich słabości. Akcja jego powieści toczy się spokojnie (dla niektórych czytelników pewnie zbyt leniwie),bez natłoku wątków i postaci, ale zawsze z ich logicznym powiązaniem i końcowym rozwiązaniem problemu. Mocną stroną powieści jest opis pracy i stosunków panujących na posterunku policji szkockiej.

Rebus na szczęście nie daje się wypchnąć na emeryturę i powraca, by rozwikłać skomplikowane, wielowątkowe śledztwo. Wyznając zasadę, że „dobrzy faceci nigdy nie są do końca dobrzy, a źli nigdy do końca źli”, niekoniecznie polityczno-poprawnymi metodami doprowadza do sytuacji, w której sprawiedliwość triumfuje. Miód na moje serce :)

Przeczytałam niemal wszystkie dostępne w polskim tłumaczeniu książki serii o inspektorze Rebusie. Nie zamierzam czytać pierwszego. Oczywiście są lepsze i gorsze. „Świętych biblii cienia” zaliczam do pierwszej z tych kategorii. Bardzo jestem ciekawa, czy Rankinowi uda się pożegnanie na stałe przesympatycznego bohatera, czy jednak doczekamy się następnych przygód już nie inspektora a prywatnego detektywa Rebusa.

Ian Rankin udowadnia, że nawet pisząc dziewiętnasty tom serii, można zachować wierną rzeszę czytelników. Pisze bez epatowania nadmiarem wulgaryzmów, naturalistycznego babrania się we wnętrznościach zwłok, za to z dyskretnym poczuciem humoru i zrozumieniem dla ludzkich słabości. Akcja jego powieści toczy się spokojnie (dla niektórych czytelników pewnie zbyt leniwie),bez...