Jacek Kuroń

Jak na lekturę przeznaczoną dla osób niezorientowanych w realiach historycznych PRL, ale pragnących poszerzyć swoją wiedzę, jest to pozycja, która dość mocno manipuluje czytelnikiem. Każdy fakt historyczny jest podkolorowany opinią autora, który nie pozostawia żadnej informacji bez widma swoich własnych poglądów. Biorąc pod uwagę odbiorcę, do którego kierowana jest książka jest ona zbyt opiniotwórcza. Do tego widać, że Panu Kuroniowi brakuje wiedzy na wiele tematów co nie powstrzymuje go od wypowiadania jasnej opinii na te tematy. Dobrym przykładem jest usprawiedliwianie Zachodu co do podziału Europy po II wojnie światowej. Według Pana Jacka Zachód był zmuszony zaakceptować wpływy sowieckie w Polsce, bo stacjonowała tu Armia Czerwona. Tylko, że Stalin operacji detanstu i kontrofensywy alinackiej nie ustalał sam. Stalinowi pozwolono wkroczyć przez Polskę aż do Berlina. Churchill proponował, aby desantu alianckiego dokonać od Morza Śródziemnego co pozwoliłoby na odcięcie Armii Czerwonej od Polski. Niestety taki plan storpedował Roosevelt, który za plecami Churchilla układał się ze Stalinem. Zyskał na tym zaangażowanie Armii Czerwonej w zakończeniu konfliktu w Japonii, która dogasiła wojenne zapędy Japończyków. W zamian oddał pół Europy. Te negocjacje odbyły się świadomie i duże wcześniej niż konferencja w Jałcie. W myśl "Nie wiem, ale się wypowiem" autor wyraża podobną absurdalną ocenę dotyczą wyjaśnienia czemuż to Zachód zdecydował się poddać Polskę pod wpływ sowiecki. Cytat: "Bo - tak samo jak my - nie miał siły walczyć z sowiecką Rosją." - to już przelało we mnie czarę goryczy. Stalin był totalnie wyniszczony po agresji Hitlera, stracił ponad 20 milionów żołnierzy, prawie cały sprzęt wojskowy a jedyne co go uratowało to to, że Roosevelt udzielał mu ogromnej pomocy a statki z dziesiątkami tysięcy samochodów, czołgów, amunicji i broni przybijały codziennie do brzegów ZSRR. Do tego w maju 1945 USA dorobiło się broni, która mogła roznieść całe sowieckie imperium w drobny mak jakby tylko tego chcieli. Tylko, że tego nie chcieli. Wypadałoby zbadać temat zanim zacznie się rzucać opiniami na lewo i prawo. Szczególnie, że większą część książki zajmuje niestety sama ocena wydarzeń zamiast ich opis. Podważa to wiarygodność reszty książki i wątpię, żebym ją doczytała. Mimo, że ma to być podręcznik ogolnej wiedzy na temat historii PRL-u i z założenia czytelnik nie posiada szczególnie rozbudowanej wiedzy na ten temat, autor nie stara się wytłumaczyć dużej części zawiłości politycznych skupiając się przeważnie na swojej umiłowanej opinii bez podania faktów, do których się odnosi. Wiele skrótów organizacji musiałam sprawdzać na własną rękę, bo Pan Kuroń nie zdecydował się czytelnikowi ich rozszyfrować. Takich jak WiN, o którym rozprawia przez kilka stron, ale nie wytłumaczy, że to skrót od Zrzeszenia Wolności i Niezawisłości i na czym opierają się założenia tej organizacji, zamiast tego woli uprawiać prywatę opowiadając o tym jak to jego ojciec spotykał się i rozmawiał z jego przedstawicielami, którzy też wyrażali tylko swoje opinie na różne tematy, o których czytelnik ma wiedzę zerową. Niby tytuł mówi o "początkujących" a jednak autor prowadzi treść w taki sposób jakby spodziewał się, że czytelnik już wie coś na ten temat. Sięgnęłam po nią, tak jak większość czytelników, po to, aby nabrać większego rozeznania na temat enigmatycznego okresu PRL, na temat którego nigdy nie dostąpiłam edukacji na lekcjach historii w szkole. Nie lubię być manipulowana i to jeszcze w tak jawny sposób i brzydzi mnie to, że Pan Kuroń świadomie kreuje pośród młodszego pokolenia swoją własną, niczym nie podpartą wizję historii jako tą uniwersalną. Odnoszę wrażenie, że Pan Kuroń potraktował tę książkę jako pretekst do opowiedania światu o swoim własnym życiu zasypując nas stertą zdjęć z dzieciństwa i opowieści o swojej rodzinie. Oceniłabym na 1, ale duża ilość zdjęć i dokumentów z tamtych lat podnosi trochę wartość tej publikacji. Jeśliby traktować tę książkę jako sam album, niesie ona wtedy jakąś wartość. Jednak tak nie jest stąd moja ocena.