1. Kto rozbudził w Pani miłość do książek i jakie są ulubione książki Pani dzieciństwa?

Jeden z najwcześniejszych obrazów mojego dzieciństwa to czytający mi do snu tata. Co chwilę zasypiał, więc po każdym zdaniu musiałam go budzić, żeby dokończył. Czytał mi baśnie, legendy, wiersze polskie, ale mocno też zapamiętałam opowiadania rosyjskie. Myślę, że każdy rodzic z tego pokolenia ma w domu takie PRL-owskie wydanie, w którym można znaleźć np. bajkę O Iwanuszce – Głuptasku. Nasz tata – mam troje starszego rodzeństwa – kazał nam też uczyć się na pamięć różnych wierszy. Nawet dziś, jeśli ktoś obudziłby mnie w nocy, jestem w stanie wyrecytować Pawła i Gawła. Ale moje ulubione książki z dzieciństwa to oczywiście powieści z serii o Harrym Potterze. Wydawano je w czasie, gdy sama zaczynałam sięgać po lektury i pamiętam, jak czekało się na kolejne tomy tej sagi. Do dziś mam do niej ogromny sentyment i jestem psychofanką Harry’ego.

2. Czy jest książka, której nigdy Pani nie zapomni?

Pierwsza poważna lektura, którą przeczytałam sama, to Czarnoksiężnik z Krainy Oz. Miałam ją w takim pięknym, czerwonym, dużym wydaniu i wydawało mi się, że czytam prawdziwą wielką księgę magii. Naprawdę myślałam, że jestem w tym świecie. Nigdy więcej po nią nie sięgnęłam, ponieważ nie chcę psuć sobie tych czarów z dzieciństwa.

3. Po jakie gatunki literackie sięga Pani najczęściej i dlaczego?

Lubię fantastykę, przygodę. Ostatnio ze względu na mój kierunek studiów, czyli latynoamerykanistykę, czytam dużo reportaży i książek podróżniczych. Zawsze jednak tytuły, które wybieram, są pełne akcji, często też magii. Jedną z moich ulubionych pozycji z dorosłego już okresu czytelnictwa jest saga Millennium autorstwa Stiega Larssona.

4. Czy jest książka, którą powinna Pani przeczytać, ale do dzisiaj leży nieprzeczytana i wywołuje wyrzuty sumienia?

W tamtym roku, będąc na wakacjach w Kolumbii, kupiłam książkę o życiu Pabla Escobara, napisaną przez pewnego kolumbijskiego psychologa. Sprzedający ją księgarz zapewniał mnie, że to ciekawa i dużo poważniejsza pozycja niż Mój ojciec Pablo Escobar, napisana przez jego syna. Książka jest oczywiście napisana po hiszpańsku, dlatego czekam, aż podszkolę język na tyle, bym mogła ją przeczytać. Kolejka publikacji do przeczytania jest u mnie bardzo długa, ale trudno mi znaleźć na to czas. Oprócz lektur ze studiów, które są na liście moich priorytetów, na swoją kolej czeka też Ślepnąc od świateł.

5. Która książka Pani zdaniem zasługuje na miano Książki Roku 2018?

Publikacji jest tak dużo, że niełatwo jest wybrać książkę roku. Jestem bardzo zajęta, ponieważ oprócz pracy studiuję i nie mam możliwości być na bieżąco z nowościami. Mogę więc tylko powiedzieć, co mi ciekawego w tym roku wpadło w ręce. Są to np. Dzieci Szóstego Słońca Oli Synowiec. Bardzo ciekawe podejście do życia religijnego, ale i codziennego współczesnego Meksyku w bardzo jasnym i prostym tłumaczeniu. Drugą ciekawą pozycją jest Powrócę jako piorun Macieja Jarkowca. To był dla mnie duży szok, bo tematu Indian północnoamerykańskich dawno nikt nie poruszał z takiej perspektywy, jak ten autor.

Przeczytaj wszystkie wywiady z cyklu „5 pytań do czytelnika”.

Natalia Nykiel – wokalistka i autorka tekstów, która zdecydowanym krokiem weszła na muzyczny rynek. Jej debiutancki album „Lupus Electro” ukazał się w 2014 roku. Płytą stworzoną we współpracy z takimi artystami, jak Katarzyna Nosowska, Bunio z Dick4Dick, Paulina Przybysz, Karolina Kozak, Budyń z zespołu Pogodno i producent płyty Fox, otworzyła nowy rozdział polskiego electropopu. Wystąpiła na najważniejszych festiwalach w kraju i za granicą (Audioriver Festival, Electronic Beats Festival w Kolonii, Kraków Live Festival, Orange Warsaw Festival). Za płytę „Discordia” otrzymała m.in. nagrodę O!Lśnienia 2017 i została uhonorowana tytułem Kobiety Roku Glamour. Premierze płyty towarzyszyła trasa koncertowa Total Tour, która była największą klubową produkcją koncertową w Polsce ostatnich lat. Natalię można obserwować m.in. na Instagramie.