Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poprawiłabym tylko redakcję książki, bo momentami miałam wrażenie, jakby nad strumieniem świadomości autora nikt kompletnie nie umiał zapanować. I chociaż lubię język potoczny, normalny w takich książkach, ten tutaj momentami czasem mi wręcz przeszkadzał. Jeśli zaś chodzi o przesłanie książki i ilość przykładów, na które powoływał się autor - kawał dobrej roboty.

Poprawiłabym tylko redakcję książki, bo momentami miałam wrażenie, jakby nad strumieniem świadomości autora nikt kompletnie nie umiał zapanować. I chociaż lubię język potoczny, normalny w takich książkach, ten tutaj momentami czasem mi wręcz przeszkadzał. Jeśli zaś chodzi o przesłanie książki i ilość przykładów, na które powoływał się autor - kawał dobrej roboty.

Książka, która oblepia jak miód. Tęsknotą, żalem i bólem przepełniającymi każdą jej stronę. Coś niesamowitego wydarza się w pisaniu Christensena - i w słowach, i między słowami. I nie chodzi tylko o tak zwany klimat książki. To za mało powiedziane. To umiejętność powołania świata i bohaterów, którzy żyją w nas i dotykają naszych najbardziej wrażliwych strun. Nawet tych, które schowaliśmy głęboko w sobie.

Książka, która oblepia jak miód. Tęsknotą, żalem i bólem przepełniającymi każdą jej stronę. Coś niesamowitego wydarza się w pisaniu Christensena - i w słowach, i między słowami. I nie chodzi tylko o tak zwany klimat książki. To za mało powiedziane. To umiejętność powołania świata i bohaterów, którzy żyją w nas i dotykają naszych najbardziej wrażliwych strun. Nawet tych,...

Długo zwlekałam z rozpoczęciem przygody z panem Karpowiczem. Zaczęłam od Ości, nie od Balladyn. I dla mnie rewelacja. Jedna z lepszych, jakie przeczytałam. Jedna z tych, które niuanse stosunków międzyludzkich i materię codziennego życia potrafią uchwycić w najmniejszym szczególe - najmniejszym i najważniejszym. A poza wszystkim cudownie pan Karpowicz splata losy swoich bohaterów, naprawdę, szacunek :)

Długo zwlekałam z rozpoczęciem przygody z panem Karpowiczem. Zaczęłam od Ości, nie od Balladyn. I dla mnie rewelacja. Jedna z lepszych, jakie przeczytałam. Jedna z tych, które niuanse stosunków międzyludzkich i materię codziennego życia potrafią uchwycić w najmniejszym szczególe - najmniejszym i najważniejszym. A poza wszystkim cudownie pan Karpowicz splata losy swoich...