Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oh, tyle się dzieje! I niech nie przestaje!
Seria porywająca do granic możliwości, jestem po prostu zafascynowana tą historią. Po prostu... wybitna!
Jestem zadowolona z przebiegłości Aelin oraz jej towarzysza - Rowana. Myślę, że te dwie postacie do siebie pasują nie tylko jako carranam ale też jako dwóch oddanych sobie, wiernych, walczących u swego boku sprzymierzeńców, przyjaciół i Fae, którzy po porostu powinni byli na siebie trafić (oni byli sobie przeznaczeni - uwierzcie mi, czuć w każdej ich rozmowie i gestach).
Co do Arobynna - cóż.... po tym wszystkim co Aelin robiła ludziom (i nie tylko) jako Zabójczyni cieszę się, że spotkał go taki "łagodniejszy" los niż innych postaci w tejże książce. I dumna jestem, że nasza bohaterka oddała to zadanie komuś innemu (jednak serce Zabójczyni może okazać dobroć, choć tęsknię za tą wredną częścią osobowości Celaeny).
Zmienia się, nasza Królowa Terrasenu zmienia się, jak i cały świat w książce, jak akcja z dnia na dzień. Dorośleje, staje się dojrzalsza, mniej zafoszona, ale wciąż pyskata. I myślę, że to lubię w niej najbardziej - w końcu swój swojego zrozumie :).

Uwielbiam tą serię! Razem z Wiedźminem zajmuje honorowe miejsce na mej półce! Idę po następny tom w oczekiwaniu na dalsze losy.

Oh, tyle się dzieje! I niech nie przestaje!
Seria porywająca do granic możliwości, jestem po prostu zafascynowana tą historią. Po prostu... wybitna!
Jestem zadowolona z przebiegłości Aelin oraz jej towarzysza - Rowana. Myślę, że te dwie postacie do siebie pasują nie tylko jako carranam ale też jako dwóch oddanych sobie, wiernych, walczących u swego boku sprzymierzeńców,...

Bardzo podobała mi się książka (tak jak i poprzednie).
Jedyne co to bardzo się wkurzyłam, że Chaol przystąpił na rozkaz ojca. Mam wrażenie, że przez to odwraca się od swojej ukochanej, trochę też wydawało mi się przy czytaniu, że znów skupił się bardziej na byciu Kapitanem Gwardii, bez uśmiechu, radości, (może bez uczuć?). Rozumiem, że wyjazd Zabójczyni, król, odwrócenie się przyjaciela miały wpływ na jego postać, ale dla mnie jest takim "kołkiem" w tej książce. Fakt, że kombinuje, stara się czegoś dowiedzieć, ale przez to jest... dziwny.
Postać Celeany nadal jest tajemnicza, a przy końcu dowiadujemy się o jej przeszłości trochę więcej (gdy miała 8 lat i zamordowali jej rodzinę), jestem bardzo zadowolona z jej treningu z Rowanem, koleś mi się podoba - po opisie, traktowaniu Celeany, jego historii życia (a trochę ich ma...) trochę skojarzył mi się z postacią jednej serii anime (chodzi o Sasuke - kto oglądał "Naruto", to wie o co chodzi, nawet tatuaż Rowana zgadzał się z tym, który uaktywniał się u Sasuke).
Myślę, że treningi Rowana i Celeany wyszły jej na dobre. Ciekawe opowieści, nowe potwory, dodatkiem są opowieści z czarownicami. Rozbawił mnie moment, kiedy podczas ratowania Luca z zamarzniętego jeziora, autorka stwierdziła, że to coś mieszkające w jeziorze się "uśmiecha", ponoć był to szeroki uśmiech :) (tu skojarzenie z Kotem z Cheshire i jego uśmiechem, nawet w ciemności).
Jestem zadowolona, polecam!

Bardzo podobała mi się książka (tak jak i poprzednie).
Jedyne co to bardzo się wkurzyłam, że Chaol przystąpił na rozkaz ojca. Mam wrażenie, że przez to odwraca się od swojej ukochanej, trochę też wydawało mi się przy czytaniu, że znów skupił się bardziej na byciu Kapitanem Gwardii, bez uśmiechu, radości, (może bez uczuć?). Rozumiem, że wyjazd Zabójczyni, król, odwrócenie...

Książka jest zachwycająca. Co prawda do połowy nie mogłam pogodzić się z aż taką zmianą bohaterki (bo jakim cudem z wrednej i bez emocji zabójczyni stała się nagle tak uczuciowa, dobra, wrażliwa?!). Zaczynając jako Obrończyni Króla jej zadaniem jest eliminacja potencjalnych wrogów króla Adarlanu. Dlaczego więc zamiast faktycznie ich zabijać (skoro do tego została przydzielona) i dawać na tacy odcięte głowy wrogów, to ona dawała im wybór: ucieczka i upozorowanie własnej śmierci albo autentyczne morderstwo. Dlaczego była taka dobra, że nie wykonała (prawie) żadnego zadania zbrodni zleconej przez króla?! Dlaczego?! Myślałam, że w tym momencie przestanę czytać książkę, gdyż nie chciałam dobrej zabójczyni, me serce skradła ta zła, ta mściwa, ta okrutna, dzielna i silna. I kiedy zastanawiałam się nad przerwą stało się to, na co czekałam - Celaena wreszcie obudziła w sobie znów bestię i zabójcę, była pełna rządzy mordu z powodu pewnego zdarzenia. Stała się znów postrachem, nawet wśród najbliższych. Wreszcie ktoś, komu na niej zależy zobaczył drugą stronę dziewczyny (raz anioł, raz diablica, jedna twarz, dwa oblicza). Wszystko zaczęło nabierać szybkiego obrotu sprawy, obudziła dawno ukrytą magię w samej sobie. Wróciła, zabójczyni wróciła. I nie pozostawia po sobie litości.

Książka jest zachwycająca. Co prawda do połowy nie mogłam pogodzić się z aż taką zmianą bohaterki (bo jakim cudem z wrednej i bez emocji zabójczyni stała się nagle tak uczuciowa, dobra, wrażliwa?!). Zaczynając jako Obrończyni Króla jej zadaniem jest eliminacja potencjalnych wrogów króla Adarlanu. Dlaczego więc zamiast faktycznie ich zabijać (skoro do tego została...