Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ksiazka jest dobra, ale to nie najlepszy tom trylogii.

Ksiazka jest dobra, ale to nie najlepszy tom trylogii.

Zacznę od tego, że pierwsze 350 czy 400 stron czytałam ostatnie 3 tygodnie, a resztę pochłonęłam w 16h... (a będąc samą z 1,5 i 3,5 letnimi dzieciakami to wyzwanie). Czuję wiele emocji i to chwilami skrajnych, a to dobry znak. Jestem głodna, ciekawa i otwieram niektóre fragmenty, aby je doczytać, a to zdarza się nieczęsto.

Podoba mi się bardzo pomysł na fabułę i większość bohaterów. Henry mnie naprawdę irytował, ale sama Addie już mniej. Uparta, wytrwała, inteligetna, przebiegła. Myślę, że bardzo ważnym, ale i ciekawym było obserwować jej rozwój.

Jednak moją esencją książki jest taniec między Addie a Lucem, i sam Luc. Ostatnio takie wrażenie w sobie miałam po lekturze "Mistrza i Małgorzaty". Uwielbiam motyw diabła, a to, co dzieje się w tym duecie jest intrygujące. Minęło już kilka godzin, a ja dalej odczuwam niedosyt tego ich tańca, Luca. Męski, tajemniczy zły charakter, który ma w sobie... TO COŚ.

Nie wiem czy będzie kontynuacja, czy nie, ale to naprawdę warta uwagi powieść, która porusza mnóstwo różnych istotnych aspektów życia. Przemijanie, śmierć, samotność, potrzebę miłości, czy wagę pamięci i drobnych, codziennych gestów. Kiedyś wrócę do Addie i Luca, a to w moim podejściu do książek bardzo dużo.

Zacznę od tego, że pierwsze 350 czy 400 stron czytałam ostatnie 3 tygodnie, a resztę pochłonęłam w 16h... (a będąc samą z 1,5 i 3,5 letnimi dzieciakami to wyzwanie). Czuję wiele emocji i to chwilami skrajnych, a to dobry znak. Jestem głodna, ciekawa i otwieram niektóre fragmenty, aby je doczytać, a to zdarza się nieczęsto.

Podoba mi się bardzo pomysł na fabułę i większość...