Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem strasznie zmęczony bólem, który słyszę i czuję, szefie. Zmęczony tym, że ciągle wędruję, samotny jak drozd na deszczu. Nie mając nigdy żadnego kumpla, z którym mógłbym wędrować i który powiedziałby mi, skąd, dokąd i po co idziemy. Jestem zmęczony tym, że ludzie są dla siebie niedobrzy.

Jestem strasznie zmęczony bólem, który słyszę i czuję, szefie. Zmęczony tym, że ciągle wędruję, samotny jak drozd na deszczu. Nie mając nigd...

(Albus:) Chyba chodzi o bliskość emocjonalną czy coś równie rzygliwego.

(Albus:) Chyba chodzi o bliskość emocjonalną czy coś równie rzygliwego.

Każdego z nas czeka śmierć, bez wyjątku, ale Boże... czasem Zielona Mila wydaje się taka długa.

Każdego z nas czeka śmierć, bez wyjątku, ale Boże... czasem Zielona Mila wydaje się taka długa.

Terminalnie chorzy na AIDS, których odwiedzały rodziny i przyjaciele, żyli około 30 procent dłużej niż ci umierający w osamotnieniu. Ci, których dotykano, masowano pokryte zropiałymi krostami łydki, ramiona i twarz, żyli z kolei o 45 procent dłużej niż ci, których z odrazy nie odwiedzał lub nie dotykał nikt bliski.

Terminalnie chorzy na AIDS, których odwiedzały rodziny i przyjaciele, żyli około 30 procent dłużej niż ci umierający w osamotnieniu. Ci, któ...

Sześcioletni chłopiec mieszkał w Rochester z rodzicami i siostrzyczką. Dziewczynka urodziła się bardzo chora. Miała trzy lata, gdy rodzice zapytali chłopca, czy oddałby dla niej „krew, bez której ona nie mogłaby dalej żyć". Chłopiec zgodził się bez wahania. Po kilku dniach lekarze w uniwersyteckiej klinice przeprowadzili transfuzję bezpośrednią. Chłopiec leżał obok siostrzyczki i z jego żył przetaczano krew do jej żył. W pewnym momencie, gdy transfuzja w odczuciu chłopca trwała zbyt długo, zapytał lekarza: „Czy to tak się umiera?". Lekarz nadzorujący transfuzję nie wiedział, co odpowiedzieć. Po chwili rozmowy wyszło na jaw, że chłopiec nie zrozumiał do końca swoich rodziców. Myślał, że musi oddać całą swoją krew i umrzeć, aby mogła żyć jego siostra. Nie potrafię opanować lęku, gdy pytam siebie, czy ja byłbym w stanie zrobić coś takiego dla kogokolwiek. Czasami prawdziwa miłość ujawnia się dopiero wtedy, gdy nie wszystko do końca się rozumie...

Sześcioletni chłopiec mieszkał w Rochester z rodzicami i siostrzyczką. Dziewczynka urodziła się bardzo chora. Miała trzy lata, gdy rodzice z...

- To przyuczenie do zawodu, John - powiedziała. - Prawie każdy w twoim wieku dałby sobie rękę uciąć, żeby dostać taką szansę. Zdobędziesz nowe umiejętności. Nauczysz się stroić klaksony samochodowe. Załamałem się. Klaksony?

- To przyuczenie do zawodu, John - powiedziała. - Prawie każdy w twoim wieku dałby sobie rękę uciąć, żeby dostać taką szansę. Zdobędziesz no...

Po prostu nie mogli się od nas odpierdolić, ci sataniści. Wychodziłem rano z pokoju hotelowego, a oni siedzieli w kółku pod drzwiami na dywanie, wszyscy ubrani w czarne peleryny z kapturami, wokół świece. W końcu już miałem tego dość. Pewnego dnia, zamiast jak zwykle minąć ich bez słowa, podszedłem bliżej, kucnąłem, wziąłem głęboki oddech, zdmuchnąłem świeczki i zaśpiewałem „Happy Birthday”.

Po prostu nie mogli się od nas odpierdolić, ci sataniści. Wychodziłem rano z pokoju hotelowego, a oni siedzieli w kółku pod drzwiami na dywa...

Z dzieci rodziców o niskim stopniu kontroli i niskiej akceptacji wyrastają najczęściej nastolatki borykające się z wieloma problemami, łącznie z przestępczością i uzależnieniami. Dzieci rodziców o wysokim stopniu kontroli i małej akceptacji (autorytatywni) okazują się nieprzystosowane do życia w społeczeństwie i pozbawione pewności siebie. Rodzice o niskim stopniu kontroli i znacznej akceptacji (pobłażliwi) mają dzieci bardzo impulsywne, niezbyt odpowiedzialne i w dużej mierze zależne od nich. Wytworem rodziców o wysokim stopniu kontroli i wysokim stopniu akceptacji (surowi, ale kochający) są nastolatki niezależne, odpowiedzialne i pewne siebie. Według tych badań w idealnej rodzinie dzieci odbierają od rodziców przekaz: „Kochamy cię, ale musisz robić to, co mówimy”.

Z dzieci rodziców o niskim stopniu kontroli i niskiej akceptacji wyrastają najczęściej nastolatki borykające się z wieloma problemami, łączn...

Matce trochę brakowało do Delii Smith (autorka bestsellerowych książek na temat kuchni. Od lat 70. uważana w Wielkiej Brytanii za prawdziwego eksperta w sprawach gotowania, zwłaszcza potraw łatwych w przygotowaniu), to po pierwsze. Co niedziela uwijała się w kuchni, szykując lunch, a my trzęśliśmy portkami na myśl o końcowym efekcie. Nie wolno było narzekać. Któregoś dnia jem kapustę, a ta ma smak mydła. Jean widzi moją minę, więc wali mnie pod żebra i szepcze: - Siedź cicho. Ale mnie mdli jak cholera, a nie chcę jebnąć w kalendarz po zatruciu kapustą. Już mam coś powiedzieć, kiedy tato wchodzi do mieszkania po powrocie z pubu, wiesza płaszcz i siada przed talerzem. Bierze widelec, dziabie kapustę, podnosi, a tu dynda kawałek skręconego drucika! Mamuśka, niech ją Bozia błogosławi, ugotowała druciak do mycia naczyń! Wszyscy biegliśmy do klopa, żeby się wyrzygać. Innym razem mama zrobiła mi kanapki do szkoły z jajkiem na twardo. Zaglądam do środka, a tam popiół z papierosa i potłuczone skorupki. Dzięki, mamo!

Matce trochę brakowało do Delii Smith (autorka bestsellerowych książek na temat kuchni. Od lat 70. uważana w Wielkiej Brytanii za prawdziweg...