Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytamy, bo chcemy czuć, że nie jesteśmy sami. Czytamy, bo jesteśmy sami. Czytając, nie jesteśmy sami. Nie jesteśmy sami.

Czytamy, bo chcemy czuć, że nie jesteśmy sami. Czytamy, bo jesteśmy sami. Czytając, nie jesteśmy sami. Nie jesteśmy sami.

Co weźmiesz do serca, zostanie w nim na zawsze

Co weźmiesz do serca, zostanie w nim na zawsze

Czasem los bywa okrutny. Nie czepiaj się losu, to ludzie są okrutni.

Czasem los bywa okrutny. Nie czepiaj się losu, to ludzie są okrutni.

- (…) O, idą nasze panie. Na sam ich widok od razu chce się „mmm”, nie? – Pomrukowi towarzyszył wyraźnie seksualny ruch ciała. McNabb uśmiechnął się szeroko, patrząc na idące korytarzem Peabody i Eve. A potem szybko spojrzał na Roarke’a. - To znaczy, ja „mmm” moją, a ty twoją. Nie żebym od razu chciał „mmm” panią porucznik, bo by mi skopała tyłek, a moje zakrwawione szczątki rzuciła tobie do zabawy, a na koniec Peabody wdeptałaby je w ziemię i podpaliła. Chodziło mi o to, że… - Wiem, o co ci chodziło – McNabb zawsze potrafił go rozbawić – I zgadzam się w całej rozciągłości, łącznie z zabawą zakrwawionymi szczątkami. Fascynujące kobiety. Pani porucznik – powiedział Roarke, gdy Eve zbliżyła się do niego długimi krokami. - Cieszę się, że obaj spędzacie miło czas, popijając i gawędząc. - Melduję, że informowałem Roarke’a o ostatnich aktualizacjach i przekazywałem pani rozkazy. - Mnie to wyglądało na ślinienie się i wlepianie pożądliwego wzroku. - Ach… to mogły być reakcje uboczne (…

- (…) O, idą nasze panie. Na sam ich widok od razu chce się „mmm”, nie? – Pomrukowi towarzyszył wyraźnie seksualny ruch ciała. McNabb uśmiec...

Kiedy się nie wie, co człowiek może mieć, jest zadowolony z tego, co ma.

Kiedy się nie wie, co człowiek może mieć, jest zadowolony z tego, co ma.