Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odświeżona wersja mitów nordyckich to wspaniała historia przenosząca do czasów, w których świat był jeszcze młody, a po ziemi stąpali bogowie. Historie Lokiego, Thora, i Wszechojca Odyna fascynują, a humor Gaimana jest tu dodatkowym atutem. Czyta się jednym tchem!

Odświeżona wersja mitów nordyckich to wspaniała historia przenosząca do czasów, w których świat był jeszcze młody, a po ziemi stąpali bogowie. Historie Lokiego, Thora, i Wszechojca Odyna fascynują, a humor Gaimana jest tu dodatkowym atutem. Czyta się jednym tchem!

2 + 2 = 4
Ale może też równać się 3 lub 5 w zależności od potrzeb. I wszyscy mieszkańcy Oceanii powinni się z tym bezwarunkowo zgadzać. Winston z pozoru podrzędny członek Zewnętrznej Partii ma jednak pewne wątpliwości. Ale Partia nie toleruje nieposłuszeństwa, wykorzenia każdą najmniejszą niezgodną myśl. Nie da się ukryć przed Partią myślozbrodni.
Przerażająca wizja przyszłościowego społeczeństwa, kontrolowanego w każdej minucie życia. Teleekrany, plakaty z Wielkim Bratem, którego należy bezwarunkowo ubóstwiać.
Choć książka Orwella została napisana ponad pół wieku temu, nadal przeraża wizja w niej zawarta...

2 + 2 = 4
Ale może też równać się 3 lub 5 w zależności od potrzeb. I wszyscy mieszkańcy Oceanii powinni się z tym bezwarunkowo zgadzać. Winston z pozoru podrzędny członek Zewnętrznej Partii ma jednak pewne wątpliwości. Ale Partia nie toleruje nieposłuszeństwa, wykorzenia każdą najmniejszą niezgodną myśl. Nie da się ukryć przed Partią myślozbrodni.
Przerażająca wizja...

Kolejny powrót do magicznego świata stworzonego przez J.K. Rowling jest czymś niesamowitym. Po ostatniej, siódmej części przygód najsławniejszego czarodzieja fani dostają "Przeklęte Dziecko" - scenariusz do sztuki teatralnej opowiadającej o wydarzeniach mających miejsce 19 lat później... Poznanie Albusa Pottera, Scorpiusa Malfoya oraz zobaczenie jak potoczyły się (lub mogły się potoczyć, możliwości jest wiele) losy Harry'ego, Rona i Hermiony pozwala kolejny raz przenieść się w ten magiczny świat. I to chyba jest największy plus tej książki.
O ile zdania na temat jej wartości są podzielone, ja sądzę, że jest to dobre zakończenie, a opisana historia ciekawa, jeśli tylko nie mamy zbyt wygórowanych (a często wręcz nierealnych) oczekiwań co do powieści o kolejnym Potterze.

Kolejny powrót do magicznego świata stworzonego przez J.K. Rowling jest czymś niesamowitym. Po ostatniej, siódmej części przygód najsławniejszego czarodzieja fani dostają "Przeklęte Dziecko" - scenariusz do sztuki teatralnej opowiadającej o wydarzeniach mających miejsce 19 lat później... Poznanie Albusa Pottera, Scorpiusa Malfoya oraz zobaczenie jak potoczyły się (lub mogły...

Są książki, od których nie można się oderwać i po skończeniu jednej od razu zaczyna się czytać kolejną z serii. Szklany tron nie jest tego typu książką, as szkoda. Niestety główna bohaterka bardziej drażni niż zachwyca, a każde z jej kolejnych zachowań jest coraz dziwniejsze. Właściwie wszyscy bohaterowie tej książki zachowują się co najmniej dziwnie i nie zapadają w pamięć. Spodziewać by się mogło, że Celaena (której imię za każdym razem czytam inaczej) będzie trochę bardziej interesująca, jako najlepsza zabójczyni. Niestety każde jej zachowanie utwierdza w przekonaniu, że to tylko rozkapryszona dziewczyna, jakich wiele w innych książkach. Po kolejną część być może sięgnę, a być może nie, ale nie spieszy mi się z tym...

Są książki, od których nie można się oderwać i po skończeniu jednej od razu zaczyna się czytać kolejną z serii. Szklany tron nie jest tego typu książką, as szkoda. Niestety główna bohaterka bardziej drażni niż zachwyca, a każde z jej kolejnych zachowań jest coraz dziwniejsze. Właściwie wszyscy bohaterowie tej książki zachowują się co najmniej dziwnie i nie zapadają w...

"Przez niego zginę" to książka, którą czyta się na raz. Nie sposób się oderwać, ponieważ każda kolejna strona przynosi nowe informacje i po prostu trzeba dowiedzieć się kto zabił i czy ktoś w ogóle zabił Celine. Maggie, jej przyjaciółka, nie wierzy w samobójstwo i pragnie dowiedzieć się więcej o życiu Celine, a przy tym i my poznajemy się coraz to więcej faktów, jednak aż do ostatnich stron nie sposób jednoznacznie wskazać mordercy. Czy jest nim przystojny, pewny siebie biznesmen Jace? A może dozorca domu, w którym mieszkała Celine, Grady? Lub jeszcze ktoś inny? Zagadka jest trudna, a odpowiedź można poznać jedynie czytając książkę do końca.

"Przez niego zginę" to książka, którą czyta się na raz. Nie sposób się oderwać, ponieważ każda kolejna strona przynosi nowe informacje i po prostu trzeba dowiedzieć się kto zabił i czy ktoś w ogóle zabił Celine. Maggie, jej przyjaciółka, nie wierzy w samobójstwo i pragnie dowiedzieć się więcej o życiu Celine, a przy tym i my poznajemy się coraz to więcej faktów, jednak aż...

Jedna z najciekawszych, a już na pewno najbarwniejsza postać jaka pojawia się w Świecie Cieni wykreowanym przez Cassandrę Clare. Czytało się szybko i aż chce się powiedzieć: Jeszcze! Bo przecież każda fanka Maleca musi się dowiedzieć co było dalej.

Jedna z najciekawszych, a już na pewno najbarwniejsza postać jaka pojawia się w Świecie Cieni wykreowanym przez Cassandrę Clare. Czytało się szybko i aż chce się powiedzieć: Jeszcze! Bo przecież każda fanka Maleca musi się dowiedzieć co było dalej.

Jakoś nigdy nie przepadałam za cyklem o czarownicach, choć cały dyskowy świat bardzo kocham. Niemniej ta książka to idealne zakończenie, mimo iż wiele wątków jeszcze mogłoby mieć swoją kontynuację. To jednak bez babci Weatherwax Świat Dysku nigdy nie będzie taki sam, choć wybrała sobie godną następczynię, jaką jest Tiffany. Szkoda, że to już koniec, ale to dobry koniec. Rozliczenie.

Jakoś nigdy nie przepadałam za cyklem o czarownicach, choć cały dyskowy świat bardzo kocham. Niemniej ta książka to idealne zakończenie, mimo iż wiele wątków jeszcze mogłoby mieć swoją kontynuację. To jednak bez babci Weatherwax Świat Dysku nigdy nie będzie taki sam, choć wybrała sobie godną następczynię, jaką jest Tiffany. Szkoda, że to już koniec, ale to dobry koniec....

Mechaniczna księżniczka, zakończenie cyklu o piekielnych maszynach wyciska z oczu łzy. Cassandra Clare zbudowała opowieść rozgrywającą się w mrocznym XIX - wiecznym Londynie i doskonale oddała jego klimat, pełen dymu, deszczu i terkotu przejeżdżających dorożek, wśród których przemykają niezauważenie Nocni Łowcy. Jestem pełna podziwu dla autorki, ponieważ udowodniła mi, że powieść "dla młodzieży" nie musi być przewidywalna, nie musi iść utartymi schematami.
Po "Piekielne maszyny" sięgnęłam po przeczytaniu "Darów anioła" i zapewne teraz sięgnę po kolejną z książek Clare. Ponieważ pokochałam te postaci i cały Świat Cieni tak zgrabnie wykreowany. Rzadko to mówię, jeśli chodzi o tego typu powieści, ale ten świat porwał mnie i zapewne jeszcze długo będę się nim zachwycać. Bo przecież "słowa mają moc zmieniania..."

Mechaniczna księżniczka, zakończenie cyklu o piekielnych maszynach wyciska z oczu łzy. Cassandra Clare zbudowała opowieść rozgrywającą się w mrocznym XIX - wiecznym Londynie i doskonale oddała jego klimat, pełen dymu, deszczu i terkotu przejeżdżających dorożek, wśród których przemykają niezauważenie Nocni Łowcy. Jestem pełna podziwu dla autorki, ponieważ udowodniła mi, że...

Zawsze sądziłam, że cała seria Darów Anioła Cassandry Clare to raczej typowa młodzieżówka. I zdania nie zmieniam, ale mimo moich dwudziestu kilku lat jestem zmuszona stwierdzić, że książka (ta i pozostałe z serii) wciągnęła mnie irytująco mocno i zanim się obejrzałam przeczytałam te 500 stron. Ciekawość zwyciężyła, ponieważ po tylu przygodach chciałam jak najszybciej dowiedzieć się jak wszystko się zakończy.
Ale od początku. Którym mimo wszystko jest bardzo banalny. Clary to typowa "nijaka" dziewczyna przyjaźniąca się z równie bezbarwnym Simonem. Wszystko zmienia się po spotkaniu z Jacem, chłopcem, który nie mógłby być jeszcze bardziej wkurzający z tym swoim urzekającym uśmiechem, pewnością siebie i sarkazmem. Oczywistą oczywistością jest też to, że Jace nie jest zwyczajny (jak zwykle lubi powtarzać) i odkrywa przed Clary i przypadkiem również przed Simonem cały Świat Cieni, gdzie wszystkie legendy okazują się zawierać w sobie ziarno prawdy. Jest oczywiście też tajemnica skrywana przez matkę, która zostaje porwana i to w koło tego kręci się akcja pierwszego z sześciu tomów.
Ale to co na początku wydaje się dość banalną opowieścią, Cassandra Clare komplikuje wraz z kolejnymi tomami, wprowadzając zdarzenia, do których czytelnik nie jest przyzwyczajony. Bo jak pogodzić się z faktem, że Clary i Jace to rodzeństwo, skoro łączy ich romantyczne uczucie? Z każdym kolejnym tomem ta część zagadki zostaje powoli rozpracowywana, ale konsekwentnie pojawiają się nowe przeciwności na drodze głównych bohaterów, ale nie tylko ich.
Bo ogromnym plusem dla autorki jest stworzenie bohaterów drugoplanowych, którzy nie stanowią jedynie tła, ale którzy również przeżywają swoje rozterki, radości, sukcesy i rozczarowania. Alec ze swoim opanowaniem i roztropnością powoli godzący się z własną seksualnością, Isabelle, zawsze piękna i gotowa łamać męskie serca dopóki nie spotyka kogoś kto staje się dla niej ważny, Luke i jego miłość, Jocelyn z całym bagażem doświadczeń, Magnus i jego nieśmiertelność wypełniona latami doświadczeń - to tylko część z bohaterów, których poznajemy w całym cyklu "Darów Anioła", ale którzy stanowią nieodłączną część całej historii i których nie sposób byłoby w niej pominąć.
W Mieście Niebiańskiego Ognia, ostatniej części cyklu po wielu zdarzeniach Clary, Jace i ich przyjaciele wreszcie stawiają czoła Sebastianowi, który jak się wcześniej okazało jest prawdziwym bratem Clary. Wkraczają za nim do demonicznej krainy, pełnej popiołów i zniszczenia i narażając się na ogromne niebezpieczeństwo próbują uratować świat Nocnych Łowców przed całkowitą zagładą.
I mimo że ta część jest ostatnią i wreszcie możemy liczyć na happy end to nie obywa się bez ofiar i smutku. Ale zakończenie napawa optymizmem.
Choć pozostawia też lekki niedosyt, ale to chyba dobrze. Ponieważ, żeby poznać historię Tessy i Brata Zachariasza trzeba sięgnąć po kolejną serią, "Diabelskie maszyny", ale to zupełnie inna sprawa...

Zawsze sądziłam, że cała seria Darów Anioła Cassandry Clare to raczej typowa młodzieżówka. I zdania nie zmieniam, ale mimo moich dwudziestu kilku lat jestem zmuszona stwierdzić, że książka (ta i pozostałe z serii) wciągnęła mnie irytująco mocno i zanim się obejrzałam przeczytałam te 500 stron. Ciekawość zwyciężyła, ponieważ po tylu przygodach chciałam jak najszybciej...

Mam pewne wątpliwości co do tej książki. Z komentarzy poniżej zauważyłam, że raczej wszyscy są do niej bardzo pozytywnie nastawieni (jak i do całej serii). A mnie coś w niej drażni. Niby historia jest spójna, całość trzyma się kupy i ładnie ze sobą wiąże poszczególne wątki. Niby główna bohaterka jest "spoko", a chłopcy, którzy gdzieś obok się pojawiają albo nieziemsko przystojni, albo uroczo kujonowaci. Jest jeszcze oczywiście tajemnica z przeszłości, całkiem nieznany świat, a na deser czarnoksiężnik mający słabość do eyelinera. Z tym że, mam wrażenie, że akcja gna do przodu tak szybko, że niektóre sytuacje dzieją się jak w teledysku, Clary nie myśli co robi, a Jace z tą swoją nonszalancją zaczyna bardziej denerwować niż zachwycać.
Niemniej całość jako taka ma sens i dobrze się to czytało, to muszę szczerze przyznać. Może bez zbytnich zachwytów, ale z przyjemnością. A kto wie? Może i jeszcze sięgnę po kolejne części? :)

Mam pewne wątpliwości co do tej książki. Z komentarzy poniżej zauważyłam, że raczej wszyscy są do niej bardzo pozytywnie nastawieni (jak i do całej serii). A mnie coś w niej drażni. Niby historia jest spójna, całość trzyma się kupy i ładnie ze sobą wiąże poszczególne wątki. Niby główna bohaterka jest "spoko", a chłopcy, którzy gdzieś obok się pojawiają albo nieziemsko...

Tyle tu patosu, że nie wiem. Praktycznie każda wypowiedź albo myśl Tris czy Tobiasa są tak strasznie poważne, pełne górnolotnych wyrażeń i z każdych wypływają morza mądrości. Niemniej czytało się dość dobrze, mimo tego, że główna bohaterka za wszelką cenę stara się utrudniać sobie życie i uważa, że musi się za wszystkich poświęcać, dlatego że jest jakoby "lepsza genetycznie" od całej reszty.
Co do dziwacznych konstrukcji zdań i kilku niedociągnięć fabuły, jakoś specjalnie mi to nie przeszkadzało w odbiorze całości i mimo, że mam kilka zastrzeżeń to całą serię uważam za dość udaną i nie żałuję, że poświęciłam na nią czas. Może to przez zakończenie? Jak dla mnie dobre, ponieważ niestandardowe i raczej niespodziewane. A może jednak?

Tyle tu patosu, że nie wiem. Praktycznie każda wypowiedź albo myśl Tris czy Tobiasa są tak strasznie poważne, pełne górnolotnych wyrażeń i z każdych wypływają morza mądrości. Niemniej czytało się dość dobrze, mimo tego, że główna bohaterka za wszelką cenę stara się utrudniać sobie życie i uważa, że musi się za wszystkich poświęcać, dlatego że jest jakoby "lepsza...

W zasadzie to nie wiem co twierdzić o tej książce. Jasne, jest mnóstwo błędów językowych i pod względem technicznym nie powala, ale mimo to historia Tris w jakiś pokrętny sposób wciąga i chcę się dowiedzieć co będzie dalej. Jest tu mnóstwo klisz i główna bohaterka wydaje się być niezniszczalnym cyborgiem a nie kruchą szesnastolatką, ale i tak zamierzam przeczytać kolejną część...

W zasadzie to nie wiem co twierdzić o tej książce. Jasne, jest mnóstwo błędów językowych i pod względem technicznym nie powala, ale mimo to historia Tris w jakiś pokrętny sposób wciąga i chcę się dowiedzieć co będzie dalej. Jest tu mnóstwo klisz i główna bohaterka wydaje się być niezniszczalnym cyborgiem a nie kruchą szesnastolatką, ale i tak zamierzam przeczytać kolejną...

Pełna humoru i bohaterów, których miałoby się ochotę poznać. Nawet bladego, ubranego na czarno Romańczuka, koniecznie z królikiem. Różowym. Pod pachą.
"Dożywocie" to książka, którą czytało się bardzo dobrze, od której nie można tak łatwo się oderwać. Bohaterowie są cudowni i to nie tylko dlatego, że większość z nich pochodzi nie z tego świata.
Mam wielką nadzieję, że znajdę jeszcze książkę, która będzie miała w sobie tyle humoru.

Pełna humoru i bohaterów, których miałoby się ochotę poznać. Nawet bladego, ubranego na czarno Romańczuka, koniecznie z królikiem. Różowym. Pod pachą.
"Dożywocie" to książka, którą czytało się bardzo dobrze, od której nie można tak łatwo się oderwać. Bohaterowie są cudowni i to nie tylko dlatego, że większość z nich pochodzi nie z tego świata.
Mam wielką nadzieję, że znajdę...

Jak każda z książek Zafrona z serii o Cmentarzu Zapomnianych Książek, sprawia, że chce się przejść uliczkami Barcelony lat 50 - tych i poszukać tego wyjątkowego księgozbioru. Dawna historia miesza się ze współczesnością i kolejne z książek łączą się ze sobą poprzez bohaterów i wydarzenia. Miejmy nadzieję, że to nie koniec opowieści, to dopiero jej początek...

Jak każda z książek Zafrona z serii o Cmentarzu Zapomnianych Książek, sprawia, że chce się przejść uliczkami Barcelony lat 50 - tych i poszukać tego wyjątkowego księgozbioru. Dawna historia miesza się ze współczesnością i kolejne z książek łączą się ze sobą poprzez bohaterów i wydarzenia. Miejmy nadzieję, że to nie koniec opowieści, to dopiero jej początek...

Dziwna, niejednoznaczna, zaskakująca, tajemnicza. Horror psychologiczny, który czyta się w napięciu. Moim zdaniem zakończenie jest idealne, jak cała reszta.

Dziwna, niejednoznaczna, zaskakująca, tajemnicza. Horror psychologiczny, który czyta się w napięciu. Moim zdaniem zakończenie jest idealne, jak cała reszta.