Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początkowo nie mogłam się do tej książki przekonać. Czytałam żeby czytać, ale nie widziałam w niej nic ciekawego. W pewnym momencie nastąpił przełom i nie mogłam się oderwać. Pochłaniałam kolejne rozdziały i z bólem serca odkładałam książkę na bok.
To historia o miłości jakiej jeszcze nie czytałam. Naznaczona piętnem rozstań i powrotów, czekania, tęsknoty, poświęceń i bólu. Ale to też historia o miłości, która zwycięża wszystko, każdą przeciwność losu i trwa wiecznie.
Płakałam przy kolejnych poronieniach Clare. Trzymałam za nich kciuki żeby w końcu się udało, a gdy miała urodzić się Alba czekałam w napięciu na poród i wiadomość, że wszystko jest w porządku.
Gdy Henry dowiedział się, że umrze było mi przeraźliwie smutno. Czytałam kolejne rozdziały i łudziłam się, że może jednak nie umrze. Że może jednak uda mu się oszukać jakoś śmierć.
I zakończenie, które również wywołało potok łez. Ale daje też nadzieję. Bo Henry umiera, a jednak jest. Spotyka się z Albą, widzi jak dorasta i dojrzewa. A Clare czeka na niego cierpliwie, bo wie, że jeszcze się spotkają.
Ta książka daje nadzieję i pozwala uwierzyć w prawdziwą miłość. Naprawdę warto ją przeczytać i warto do niej wrócić za jakiś czas, tak jak Henry zawsze wracał do Clare.

Początkowo nie mogłam się do tej książki przekonać. Czytałam żeby czytać, ale nie widziałam w niej nic ciekawego. W pewnym momencie nastąpił przełom i nie mogłam się oderwać. Pochłaniałam kolejne rozdziały i z bólem serca odkładałam książkę na bok.
To historia o miłości jakiej jeszcze nie czytałam. Naznaczona piętnem rozstań i powrotów, czekania, tęsknoty, poświęceń i bólu....