Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Nie rób sobie bałaganu w życiu, Mojżeszu. Musisz znaleźć sposób, by ocalić samego siebie. Nikt tego za ciebie nie zrobi."

"Prawo Mojżesza" jest cudowną i mądrą powieścią o życiu i śmierci, o przebaczeniu i drugiej szansie, o odkupieniu i ocaleniu, o miłości i przyjaźni, o niezwykłym talencie i pasji. Znajdziemy w tej powieści wszystko co ważne i istotne. Autorka poruszyła chyba każdą ważną, życiową kwestię. Rozczarowana byłam tylko tym, że ta historia była taka krótka. Przyjemność spędzona podczas czytania minęła zdecydowanie zbyt szybko. Bardzo polubiłam głównych bohaterów.

Mojżesz zauroczył mnie wszystkimi swoimi pęknięciami. Spokojny i jednocześnie szalony chłopak, naznaczony cierpieniem już właściwie od urodzenia, kiedy został znaleziony w pralni, porzucony w koszu przez matkę narkomankę. Dziecko cracku, ciemnoskóry chłopiec od początku skazany na życie w samotności. Odtrącany i przekazywany od jednego członka rodziny do drugiego. Zagubiony i wpadający co chwila w kłopoty. Wytykany palcami i obgadywany przez wszystkich. A przy tym przystojny i niezwykle uzdolniony, obdarzony cudownym talentem malarskim.

Georgię polubiłam za jej charakter i osobowość. Silna, wesoła, dobra dziewczyna kochająca zwierzęta, a najbardziej konie. Pomagająca rodzicom w leczeniu ludzi hipoterapią - psychoterapią przy współpracy z końmi. Szkoląca najbardziej wymagające konie. Piękna blondynka nie zdająca sobie sprawy ze swojej urody. Dla niej liczą się tylko praca z końmi, książki i kowbojskie zawody.

Losy tej dwójki skrzyżują się kiedy on w wieku 18 lat przeprowadzi się na stałe do babci, której ziemie graniczą z ziemiami rodziny Georgie. On zamknięty i wycofany, ona otwarta i szukająca towarzystwa. Z początkowej niechęci zrodzi się przyjaźń, a może i coś więcej? Jednak czy uczucie przetrwa przy jego poważnych problemach ze sobą? Chłopak nie radzi sobie z silnym i obsesyjnym pragnieniem malowania i robi to wszędzie gdzie tylko może, przez co nieustannie pakuje się w kłopoty. Nikt tego nie rozumie, nawet Georgie.

Bardzo spodobało mi się połączenie dwójki tak odmiennych bohaterów. On ciemnoskóry, zamknięty w sobie, z artystyczną duszą, kochający sztukę i unikający emocji. Ona blondynka, otwarta na ludzi i świat, prosta farmerka, uwielbiająca konie, westerny i rodeo, pragnąca przyjaźni i miłości. Niestety wydarzy się coś co rozdzieli tych dwoje na długi czas. Zostaną doświadczeni przez los w okrutny sposób. Spotkają ich tragedie i dramaty. Czy odnajdą się ponownie? Czy przebaczą sobie? I najważniejsze, czy Mojżesz upora się ze swoimi problemami?

W tej historii nic nie jest pewne. Pierwszy raz spotkałam się z takim elementem historii będącym powodem problemów Mojżesza i jego szalonych epizodów niekontrolowanego malowania. Nie zdradzę jednak o co chodzi, bo sama byłam bardzo zaskoczona takim wyjaśnieniem. Jest to zdecydowanie duży pozytyw tej powieści, sprawiający że jest ona wyjątkowa i unikatowa.

Kolejnym plusem jest przedstawienie koni jako terapeutów, jako powierników dusz. Autorka w piękny sposób przedstawiła przyjaźń z tymi pięknymi i mądrymi stworzeniami. Relację Georgie z końmi, jej przywiązanie do nich, pracę z nimi. Do tego piękne farmerskie krajobrazy i kowbojski świat.

Minusem jest właściwie tylko, że powieść jest za krótka i z góry wiadomo, że coś im się nie uda. Może gdybym się tego nie spodziewała, byłabym bardziej poruszona, wzruszona. A tak czytałam ze ściśniętym sercem, ale obyło się bez emocjonalnego wybuchu. Mimo to, uważam że jest to jedna z piękniejszych i mądrzejszych książek jakie czytałam. Zdecydowanie polecam! A teraz zabieram się za drugą część "Pieśń Dawida" :)

"Nie rób sobie bałaganu w życiu, Mojżeszu. Musisz znaleźć sposób, by ocalić samego siebie. Nikt tego za ciebie nie zrobi."

"Prawo Mojżesza" jest cudowną i mądrą powieścią o życiu i śmierci, o przebaczeniu i drugiej szansie, o odkupieniu i ocaleniu, o miłości i przyjaźni, o niezwykłym talencie i pasji. Znajdziemy w tej powieści wszystko co ważne i istotne. Autorka poruszyła...

Przed lekturą "Co kryją jej oczy?" nastawiłam się na raczej wciągającą i zaskakującą historię. Zaskakująco było, jednak myślałam, że książka bardziej mnie porwie. Czytałam ją 4 dni, a normalnie jeśli historia bardzo mnie wciągnie, to wystarczy mi kilka godzin. Zabrakło mi napięcia, bo pomysł jest bardzo ciekawy.

Z tyłu okładki znajdujemy słowa:
"Nie ufaj tej książce. Nie ufaj tej historii. Nie ufaj sobie."
Dodałabym jeszcze - Nie ufaj bohaterom.

Wraz z początkiem historii zostajemy wplątani w tajemniczy trójkąt Adele - Louise - David. Nie wiadomo kto mówi prawdę, komu ufać i kto ma paranoję. Louise wdaje się w romans z David'em i dziwną przyjaźń z Adele, jego żoną. Kto ucierpi w tej chorej relacji?

Bardzo podobało mi się, że autorka stopniowo zdradzała elementy układanki i rzeczywiście dopiero na sam koniec czytelnik układa wszystko w logiczną całość. Totalnie nie spodziewałam się takiego rozwiązania tej historii. Podczas czytania ostatnich kilku zdań przeszedł mnie dreszcz.

Przed lekturą "Co kryją jej oczy?" nastawiłam się na raczej wciągającą i zaskakującą historię. Zaskakująco było, jednak myślałam, że książka bardziej mnie porwie. Czytałam ją 4 dni, a normalnie jeśli historia bardzo mnie wciągnie, to wystarczy mi kilka godzin. Zabrakło mi napięcia, bo pomysł jest bardzo ciekawy.

Z tyłu okładki znajdujemy słowa:
"Nie ufaj tej książce. Nie...

Niestety trylogia o Morfeuszu jest dla mnie sporym rozczarowaniem. Może miałam zbyt duże oczekiwania, albo po prostu czytanie takich erotycznych romansów już mi się przejadło. Nie mogłam znieść głównych bohaterów. I o ile postać Morfeusza czy też Adama w pewnym stopniu mnie intrygowała i do samego końca byłam ciekawa co ukształtowało go takim jakim jest, o tyle postać Cassandry irytowała mnie tak mocno, że miałam ochotę przyłożyć tej kobiecie w twarz, żeby wreszcie się obudziła i zaczęła myśleć głową, a nie waginą. Zdecydowanie jest to jedna z najgłupszych i najmniej dojrzałych kobiecych postaci z literatury tego typu. Nawet nie chce mi się szerzej rozwinąć mojej opinii, bo szkoda mi słów. Mimo wszystko jednak cała historia mnie zaciekawiła na tyle, że nie chciałam się oderwać i musiałam doczytać do końca. Nie sądzę jednak, żebym zechciała sięgnąć po ostatnią trzecią część, która będzie miała swą premierę w tym roku.

Niestety trylogia o Morfeuszu jest dla mnie sporym rozczarowaniem. Może miałam zbyt duże oczekiwania, albo po prostu czytanie takich erotycznych romansów już mi się przejadło. Nie mogłam znieść głównych bohaterów. I o ile postać Morfeusza czy też Adama w pewnym stopniu mnie intrygowała i do samego końca byłam ciekawa co ukształtowało go takim jakim jest, o tyle postać...