Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia znana, przytaczać nie trzeba. Krwawa Mary. W wydaniu dla młodzieży. I nawet wyszło to całkiem dobrze, choć nie obyło się bez wyjątkowo mnie frustrujących, typowo młodzieżowych wstawek.

Książka dużo by zyskała, gdyby była napisana w innym stylu, bardziej dorosłym, poważnym i stonowanym. Bo potencjał ma. Jak to się mówi, ma swoje momenty - czytając przy odpowiednim klimacie do dreszczowców można niekiedy poczuć niepokój. Lustra mogą już nie być takie jak kiedyś. Nawet ten luźny i młodzieńczy nastrój tak bardzo nie przeszkadza, czasami można przeczytać coś lekkiego i mniej angażującego umysłowo.
No ale... jak czytam te wszystkie dziewczęce wzdychania wielbiące klaty, bicepsy, ponętne usta, zalotne spojrzenia i tym podobne fanaberie nastolatków, to krew może zalać. Nie powinno być tu miejsca na takie rzeczy, to nie jest jakaś letnia opowieść o gimnazjalnym romansie przecież.
Ale zostawmy to. Książka okazuje się być typową, przewidywalna historią o mściwym duchu, który chce podzielić się swoją tragedią; chce sprawiedliwości. Jednakże końcówka sugeruje, że może to nie do końca tak?

"Wypowiedz jej imię" sprawdza się całkiem dobrze jako lżejsza, niezobowiązująca lektura. Historia Krwawej Mary jest ciekawa i miejscami straszy, czyta się ją przyjemnie i nie nudzi. A to też ważne. Może nie jest bardzo ambitna lecz zapewnia dobrą rozrywkę. W swoim gatunku, myślę, że to dobra książka.

Historia znana, przytaczać nie trzeba. Krwawa Mary. W wydaniu dla młodzieży. I nawet wyszło to całkiem dobrze, choć nie obyło się bez wyjątkowo mnie frustrujących, typowo młodzieżowych wstawek.

Książka dużo by zyskała, gdyby była napisana w innym stylu, bardziej dorosłym, poważnym i stonowanym. Bo potencjał ma. Jak to się mówi, ma swoje momenty - czytając przy odpowiednim...