Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety "Paranoja" nie jest dobrą kontynuacją. Właściwie dostajemy to samo co w 1 tomie. Tutaj autorka skupiła się na postaci lek. med. sądowej Marka Zadrożnego i dostajemy długie, szczegółowe opisy zadań i obowiązków w jego pracy oraz na czym dokładnie polega jego zawód. To jest dosyć nużące.

Więcej w tej książce romansu niż kryminału, a przyznam szczerze, że liczyłam na porządną dawkę emocji w postaci oczekiwania na następne wydarzenia, stresu związanego z tym czy się uda odnaleźć ofiarę na czas i spektakularnych zagadek od mordercy i sprytnego ich rozwiązania by być krok przed zabójcą. I tu znowu się zawiodłam. Dostajemy częste rozterki Joanny Skoczek i Marka Zadrożnego na temat ich uczuć do siebie nawzajem prawie co chwilę.

Muszę zwrócić uwagę na drobne szczegóły. Wymieniono w książce, że Skoczek trenuje judo, ale na tym się kończy. Autorka mogła się postarać i chociaż raz opisać pójście bohaterki na trening w ramach pozbycia się stresu i podbudowy swojej odwagi po przebytej traumie. Zadrożny czyta kryminały - co jest dosyć banalne zważywszy na klimat książki. Opisy jego hobby można było spokojnie wpleść zgrabnie do rozmowy bohaterów między sobą albo przy okazji jakiejś sceny. Mniej więcej przez połowę książki autorka wraca do wydarzeń z 1 części, które uważam za zamknięty wątek, po co to powtarzać milion razy? Mogłabym wymienić jeszcze kilka przykładów, ale szkoda na to czasu.

Książka to bardziej romans z elementami kryminału. Co prawda dzieje się dużo, ale mamy pourywane wątki. Były mąż Skoczek nagle się zjawia, niby po rozmowie z dawną teściową na temat Joanny bo oboje się o nią martwią. Zbyt długo były mąż się kręci wokół Joanny, która nie potrafi raz a dobrze powiedzieć mu, żeby się odczepił. Ten wraca jak bumerang i jeszcze ją śledzi.

Myślę, że wątek prezentera telewizyjnego Sylwestra Kołozińskiego zostanie przeniesiony do 3 i ostatniej części, ale nie spodziewam się, że będę czytać i powiem "Wow, to jest naprawdę dobre!". Tyle ode mnie, jeśli chodzi o moją opinię. Nie umiałam napisać jej bez spoilerów bo miejscami książka po prostu mnie irytowała i w pewnym momencie przeleżała tydzień czasu i za bardzo nie chciało mi się do niej wracać, ale w końcu ją dokończyłam. Książka prosta, lekka, niezapadająca w pamięć.

Niestety "Paranoja" nie jest dobrą kontynuacją. Właściwie dostajemy to samo co w 1 tomie. Tutaj autorka skupiła się na postaci lek. med. sądowej Marka Zadrożnego i dostajemy długie, szczegółowe opisy zadań i obowiązków w jego pracy oraz na czym dokładnie polega jego zawód. To jest dosyć nużące.

Więcej w tej książce romansu niż kryminału, a przyznam szczerze, że liczyłam...

Liczba gwiazdek to tylko 5, dlatego że na tyle książka zasługuje. Niestety szybkość akcji i rozwijających się wydarzeń jest słaba, bo w zasadzie jej nie ma. Kluczowa zagadka kto jest mordercą - tutaj bije brawo dla autorki bo nie spodziewałam się takiego rozwiązania. Obstawiałam kogoś zupełnie innego, ponieważ właśnie kierunek podejrzeń wskazywał na daną osobę. Szkoda, że opisy szpitalnej codzienności były rozciągnięte do granic możliwości. To powodowało, że po krótkim już czasie zaczęło być to nudne. Książkę uratował w jakimś stopniu humor, dzięki niemu doczytałam do końca. Mam drugą część na półce, więc przeczytam. Niemniej uważam, że tylko fantastyka i romanse są domeną pani Miszczuk, a kryminały jej nie wychodzą.

Liczba gwiazdek to tylko 5, dlatego że na tyle książka zasługuje. Niestety szybkość akcji i rozwijających się wydarzeń jest słaba, bo w zasadzie jej nie ma. Kluczowa zagadka kto jest mordercą - tutaj bije brawo dla autorki bo nie spodziewałam się takiego rozwiązania. Obstawiałam kogoś zupełnie innego, ponieważ właśnie kierunek podejrzeń wskazywał na daną osobę. Szkoda, że...

To moja pierwsza opinia o książce odkąd założyłam konto. Oceniłam książkę tylko na 3 gwiazdki.
Jestem osobą, która zazwyczaj najpierw czyta książkę, a dopiero potem ogląda film/serial, który powstał w oparciu o nią. W tym wypadku było tak samo. Po Grze o tron nastała moda na Obcą. Chciałam wiedzieć, o co tyle szumu, więc kupiłam książkę... I męczyłam się okropnie. Przebrnęłam przez nią w bólach. Nie wiem dokładnie w czym tkwi problem. Podejrzewam, że nie chodzi o objętość bo 700 str mnie nie przeraziło. Rozumiem autorkę, że chciała jak najwierniej oddać klimat Szkocji i atmosferę tam panującą, ale dla mnie było zdecydowanie za dużo szczegółów. Opisy poszczególnych przedmiotów w każdym dosłownie pomieszczeniu albo roślin na polanie czy w lesie były nużące. Niektóre dialogi były dla mnie niezrozumiałe. Poza tym dwójka głównych bohaterów - między nimi nie czułam żadnej chemii. Każde następujące po sobie wydarzenie - zero budowania grozy, napięcia. Nic z tego nie czułam. Wątek historyczny? Jego obawiałam się najbardziej, ale stwierdzam, że wcale tak dużo historii tam nie było więc na plus. Uznałam, że nie jest to gatunek literacki dla mnie i muszę wystrzegać się takich książek, nawet jeśli opis mnie zainteresuje tak jak w tym przypadku.

To moja pierwsza opinia o książce odkąd założyłam konto. Oceniłam książkę tylko na 3 gwiazdki.
Jestem osobą, która zazwyczaj najpierw czyta książkę, a dopiero potem ogląda film/serial, który powstał w oparciu o nią. W tym wypadku było tak samo. Po Grze o tron nastała moda na Obcą. Chciałam wiedzieć, o co tyle szumu, więc kupiłam książkę... I męczyłam się okropnie....