Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobał mi się ten zbiór opowiadań. Nie wszystkie są równe, ale każde ma w sobie coś specjalnego, co porusza uczucia człowieka.

Podobał mi się ten zbiór opowiadań. Nie wszystkie są równe, ale każde ma w sobie coś specjalnego, co porusza uczucia człowieka.

Praca nierówna, co zresztą nie jest dziwne przy zbiorze esejów. Autor nieraz przekonuje do swoich racji, odrzucając bezkrytycznie inny punkt widzenia i źródła. Pomijając przemyślenia Pana Paradyża, warstwa merytoryczna zdecydowanie warta uwagi.

Praca nierówna, co zresztą nie jest dziwne przy zbiorze esejów. Autor nieraz przekonuje do swoich racji, odrzucając bezkrytycznie inny punkt widzenia i źródła. Pomijając przemyślenia Pana Paradyża, warstwa merytoryczna zdecydowanie warta uwagi.

Podchodząc do tej książki spodziewałem się kiepskiej imitacji, a okazało się że jest to kawał dobrej roboty! Bardzo bogata w treść powieść, która posiada mnóstwo smaczków z oryginalnej Diuny. Polecam!

Podchodząc do tej książki spodziewałem się kiepskiej imitacji, a okazało się że jest to kawał dobrej roboty! Bardzo bogata w treść powieść, która posiada mnóstwo smaczków z oryginalnej Diuny. Polecam!

Bardzo dobrze mi się czytało tę książkę. Nie spodziewałem się tego rodzaju literatury u Mroza, ale takie tematy religijne bardzo mnie wciągają. Na koniec ostrzeżenie - jeśli ktoś nie jest wierzący, ta książka go odrzuci.

Bardzo dobrze mi się czytało tę książkę. Nie spodziewałem się tego rodzaju literatury u Mroza, ale takie tematy religijne bardzo mnie wciągają. Na koniec ostrzeżenie - jeśli ktoś nie jest wierzący, ta książka go odrzuci.

Książka nie posiada już tego klimatu pierwszej części gdzie Wyspy Owcze czuć każdym zmysłem. Ogólnie historia średnio rozpisana, zakończenie godne finału trylogii.

Książka nie posiada już tego klimatu pierwszej części gdzie Wyspy Owcze czuć każdym zmysłem. Ogólnie historia średnio rozpisana, zakończenie godne finału trylogii.

Większy kaliber sprawy,a jednak mniej zaskakująca historia. Reacher jednak pozostaje ten sam; i to nie jest tak że nie ma zaskoczeń bo są, ale oczekiwałem więcej. Ogólnie dobra książka, nic ponad to.

Większy kaliber sprawy,a jednak mniej zaskakująca historia. Reacher jednak pozostaje ten sam; i to nie jest tak że nie ma zaskoczeń bo są, ale oczekiwałem więcej. Ogólnie dobra książka, nic ponad to.

Nikt inny nie potrafi tak oddać klimat USA jak Stephen King. Jednak pomimo tej niewątpliwej zalety, książka momentami bardzo się wlokła, a sama historia mogła być mocniej wyeksploatowana. Ogólnie polecam bo to wciąż Król w całkiem niezłej formie.

Nikt inny nie potrafi tak oddać klimat USA jak Stephen King. Jednak pomimo tej niewątpliwej zalety, książka momentami bardzo się wlokła, a sama historia mogła być mocniej wyeksploatowana. Ogólnie polecam bo to wciąż Król w całkiem niezłej formie.

Nierówna książka, wolno się rozkręca. Zakończenie satysfakcjonujące i zaskakujące. Polecam.

Nierówna książka, wolno się rozkręca. Zakończenie satysfakcjonujące i zaskakujące. Polecam.

Po raz kolejny dostajemy rozprawkę teologiczno filozoficzno polityczną. I po raz kolejny wpasowuje się to świetnie w historię Diuny. Powieść pełna intryg, odrobinę nierówna, ale jest to pozycja obowiązkowa dla fanów Diuny.

Po raz kolejny dostajemy rozprawkę teologiczno filozoficzno polityczną. I po raz kolejny wpasowuje się to świetnie w historię Diuny. Powieść pełna intryg, odrobinę nierówna, ale jest to pozycja obowiązkowa dla fanów Diuny.

Trudno mi ocenić tę książkę; jest niesamowicie zaskakująca, niesamowicie brutalna oraz momentami po prostu nudna. Wspomniana brutalność jest jej plusem jak i minusem ponieważ pomimo iż powieść wzbudza wielkie emocje, robi to w sposób zwyczajnie prymitywny. No a główny antagonista to trochę taki standard u Mroza. Polecam, ale jeszcze raz ostrzegam przed olbrzymią dawką przemocy.

Trudno mi ocenić tę książkę; jest niesamowicie zaskakująca, niesamowicie brutalna oraz momentami po prostu nudna. Wspomniana brutalność jest jej plusem jak i minusem ponieważ pomimo iż powieść wzbudza wielkie emocje, robi to w sposób zwyczajnie prymitywny. No a główny antagonista to trochę taki standard u Mroza. Polecam, ale jeszcze raz ostrzegam przed olbrzymią dawką przemocy.

W zasadzie oceniam tę książkę na 7,5, ale przez wzgląd na zakończenie. Sama fabuła i jej poprowadzenie są przewidywalne, a historia mniej zajmująca aniżeli w części 1. Sam mentalista jest bohaterem, który znacznie podnosi walory tej książki.

W zasadzie oceniam tę książkę na 7,5, ale przez wzgląd na zakończenie. Sama fabuła i jej poprowadzenie są przewidywalne, a historia mniej zajmująca aniżeli w części 1. Sam mentalista jest bohaterem, który znacznie podnosi walory tej książki.

Uwielbiam zanurzać się w ten przesadzony świat Reachera. Książki z nim mają ten amerykański klimat, który działa na moją wyobraźnię. Fabuła ciekawa, dość nieoczywista, a zakończenie na prawdę świetnie przemyślane. Polecam!

Uwielbiam zanurzać się w ten przesadzony świat Reachera. Książki z nim mają ten amerykański klimat, który działa na moją wyobraźnię. Fabuła ciekawa, dość nieoczywista, a zakończenie na prawdę świetnie przemyślane. Polecam!

Niby wszystko jest jak zawsze: znani bohaterowie, podwórkowy humor i nieoczekiwane historie. Jednak nie ma tutaj niczego świeżego, można odczuć wtórność, przez którą ciężko przebrnąć do końca. Mam nadzieję, że jeśli autor pokusi się o kolejną część będzie bardziej ciekawa.

Niby wszystko jest jak zawsze: znani bohaterowie, podwórkowy humor i nieoczekiwane historie. Jednak nie ma tutaj niczego świeżego, można odczuć wtórność, przez którą ciężko przebrnąć do końca. Mam nadzieję, że jeśli autor pokusi się o kolejną część będzie bardziej ciekawa.

Ładnie skonstruowany kryminał. 3 linie czasowe, które coraz bardziej się do siebie zbliżają są ciekawym rozwiązaniem. Bohaterowie, a szczególnie zachowania letników są jak z krwi i kości. Ale to co robi największe wrażenie to samo zakończenie. Ostatnie strony to majstersztyk kryminału. Polecam.

Ładnie skonstruowany kryminał. 3 linie czasowe, które coraz bardziej się do siebie zbliżają są ciekawym rozwiązaniem. Bohaterowie, a szczególnie zachowania letników są jak z krwi i kości. Ale to co robi największe wrażenie to samo zakończenie. Ostatnie strony to majstersztyk kryminału. Polecam.

Na prawdę wspaniała opowieść, która oprócz świetnej fabuły i bohaterów jest rozpisana na kilka dziesięcioleci. Taka rozciągłość w czasie jest dodatkowo fascynująca. Po 1 części myślałem, że jakość spadnie, ale nic takiego się nie wydarzyło. Szczerze polecam.

Na prawdę wspaniała opowieść, która oprócz świetnej fabuły i bohaterów jest rozpisana na kilka dziesięcioleci. Taka rozciągłość w czasie jest dodatkowo fascynująca. Po 1 części myślałem, że jakość spadnie, ale nic takiego się nie wydarzyło. Szczerze polecam.

Dziwnym trafem podoba mi się każda nieparzysta część Diuny i ta do nich należy. Heretycy podobają mi się na równi z 1 częścią dzięki większej ilości wydarzeń czy bohaterów. Bohaterowie ci są zresztą świetnie rozpisani. Polecam.

Dziwnym trafem podoba mi się każda nieparzysta część Diuny i ta do nich należy. Heretycy podobają mi się na równi z 1 częścią dzięki większej ilości wydarzeń czy bohaterów. Bohaterowie ci są zresztą świetnie rozpisani. Polecam.

Ładnie zarysowana międzywojenna Warszawa; sylwetki gangsterów również do mnie przemawiają. Jest tu parę dłużyzn i zbyt naiwnych rozwiązań, ale ogólnie książkę się bardzo dobrze czytało. No i dodatkowy plus za nieoczywiste zakończenie.

Ładnie zarysowana międzywojenna Warszawa; sylwetki gangsterów również do mnie przemawiają. Jest tu parę dłużyzn i zbyt naiwnych rozwiązań, ale ogólnie książkę się bardzo dobrze czytało. No i dodatkowy plus za nieoczywiste zakończenie.

Mam wrażenie, że w drugiej części trylogii Wysp Owczych intryga została wymyślona na siłę. Sprawa nie wydaje się na tyle poważna żeby ściągnąć Duńczyków na Faroje, a jednak... Sytuację ratują prywatne perypetie głównych bohaterów i samo rozwiązanie sprawy, które jest dostatecznie zawiłe. Podsumowując: mimo wad, fajnie było wrócić na ten przygnębiający kawałek świata.

Mam wrażenie, że w drugiej części trylogii Wysp Owczych intryga została wymyślona na siłę. Sprawa nie wydaje się na tyle poważna żeby ściągnąć Duńczyków na Faroje, a jednak... Sytuację ratują prywatne perypetie głównych bohaterów i samo rozwiązanie sprawy, które jest dostatecznie zawiłe. Podsumowując: mimo wad, fajnie było wrócić na ten przygnębiający kawałek świata.

Bardzo podobała mi się ta część. Wprawdzie domyślałem się dosyć wcześnie sposobu zabójstw, ale zakończenie było dla mnie kompletnym zaskoczeniem. Zresztą cała książka jest na prawdę super poprowadzona.

Bardzo podobała mi się ta część. Wprawdzie domyślałem się dosyć wcześnie sposobu zabójstw, ale zakończenie było dla mnie kompletnym zaskoczeniem. Zresztą cała książka jest na prawdę super poprowadzona.

Jest to książka duża i trudna. Wydarzeń jest tu mnóstwo, tak samo jak emocji. Samo zakończenie pomimo początkowego szoku spodobało mi się. Mam jednak wrażenie, że King przesadził tutaj z filozofią i religijnością- taki worek do którego można wrzucić wszystko. Mnie osobiście cykl Mrocznej Wieży podobał się najbardziej do 5 części; 6 jest najsłabsza, a finał znowu trochę podnosi poziom. Jest to jednak monumentalne dzieło cokolwiek by o nim nie mówić.

Jest to książka duża i trudna. Wydarzeń jest tu mnóstwo, tak samo jak emocji. Samo zakończenie pomimo początkowego szoku spodobało mi się. Mam jednak wrażenie, że King przesadził tutaj z filozofią i religijnością- taki worek do którego można wrzucić wszystko. Mnie osobiście cykl Mrocznej Wieży podobał się najbardziej do 5 części; 6 jest najsłabsza, a finał znowu trochę...