Najnowsze artykuły
-
Artykuły
Literacki kanon i niezmienny stres na egzaminie dojrzałości – o czym warto pamiętać przed maturą?
16 -
Artykuły
Trendy kwietnia 2024: młodzieżowy film, fantastyczny serial, „Chłopki” i Remigiusz Mróz
2 -
Artykuły
Książka za ile chcesz? Czy to się może opłacić? Rozmowa z Jakubem Ćwiekiem
2 -
Artykuły
„Fabryka szpiegów” – rosyjscy agenci i demony wojny. Polityczny thriller Piotra Gajdzińskiego
2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Filtry
Dziwią mnie tak wysokie oceny tego... czegoś. Na pierwszy rzut oka wyglądało to na typową książkę napisaną przez kobietę: nuda, zero akcji, a zamiast tego rozwleczone, przyprawiające o ból głowy opisy wewnętrznego "dialogu" (czy raczej jazgotu) zachodzącego w głowach kobiet (to jedyny plus: dzieło to pozwala może nie zrozumieć, ale w jakiś sposób poznać jak chaotyczne, nielogiczne, bezsensowne i chore potrafią być myśli kobiety ;) )
Mimo wszystko byłoby to jeszcze do zniesienia, skoro już dobrnąłem do połowy, chciałem to skończyć. Jednak mimo szczerych chęci, nie podołałem. Przyczyną są niemożebne irytujący główni bohaterowie. Jedyną postacią, z którą można do jakiegoś stopnia sympatyzować jest Morgiana (choć i ona zachowuje się przeważnie w sposób irracjonalny, niekonsekwentny i zwyczajnie głupi, ale w końcu jest kobietą, więc można to zrozumieć ;). Natomiast co do reszty: Artur jest krzywoprzysięzcą, durniem i pantoflarzem posłusznym we wszystkim swojej durnej żonie. Z Lancelota zrobiono pedała niezdolnego do podjęcia żadnej decyzji. Pani Jeziora to zimna suka manipulująca ludźmi i niszcząca ich życia, zmuszająca własną córkę do kazirodztwa w imię "wyższych celów", których i tak nie potrafi zrealizować. A najgorsza, niemożliwa do zniesienia jest Ginewra - chora z nienawiści paranoiczka z urojeniami i pretensjami do całego świata. Podsumowując: koszmar. Daję dwie gwiazdki za ciekawy pomysł na legendę o królu Arturze ciekawe przedstawienie przedchrześcijańskich wierzeń.
Dziwią mnie tak wysokie oceny tego... czegoś. Na pierwszy rzut oka wyglądało to na typową książkę napisaną przez kobietę: nuda, zero akcji, a zamiast tego rozwleczone, przyprawiające o ból głowy opisy wewnętrznego "dialogu" (czy raczej jazgotu) zachodzącego w głowach kobiet (to jedyny plus: dzieło to pozwala może nie zrozumieć, ale w jakiś sposób poznać jak chaotyczne,...
więcej Pokaż mimo to