Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam prozę Witkowskiego. Jest to autor, który idealnia trafia w moje gusta, a humor zawarty w Jego książkach to dokładnie to, co lubię. Z tego powodu nie mogłam się doczekać, aż dorwę w końcu "Zbrodniarza i dziewczynę". Zdobyłam, przeczytałam, zamknęłam okładkę i cóż. Mam problem. Bo tak... doceniam, ale mnie nie porwało. "Boże, ratuj, jak to mnie zachwyca, kiedy mnie nie zachwyca?" Witkowski nie od dziś zgrabnie przeplata popliteraturę i elementy prozy wysokoartystycznej. "Drwal" był takim "nieudanym" kryminałem, pełnym nawiązań do smaczków literackich i z sypiącą się fabułą. Na tym polegał cały urok tej powieści. Teraz Witkowski postanowił jednak spłodzić dzieło, które nieco bardziej zasługuje na miano "typowej" powiesci kryminalnej (choć oczywiście nadal odbiega od norm gatunkowych). W przypadku "Drwala" mówiło się, że nie jest istotna zagadka, lecz przemyślenia narratora, stanowiące swoisty margines całości. O "Zbrodniarzu..." mówi się podobnie. Problem w tym, że mnie nie zachwyca prosektorium, nie czaję klimatu gotic-emo i nie chcę Michaśki mówiącej "memento mori". Nawiązania do kultury wysokiej (np. Gombrowicz), jak i do świata popkultury nie pomagają. Witkowski próbuje ratować klimat powieści powracając do Międzyzdrojów no ale, jak dla mnie, wychodzi z tego odgrzewany kotlet. Sorry Michaśka.

Uwielbiam prozę Witkowskiego. Jest to autor, który idealnia trafia w moje gusta, a humor zawarty w Jego książkach to dokładnie to, co lubię. Z tego powodu nie mogłam się doczekać, aż dorwę w końcu "Zbrodniarza i dziewczynę". Zdobyłam, przeczytałam, zamknęłam okładkę i cóż. Mam problem. Bo tak... doceniam, ale mnie nie porwało. "Boże, ratuj, jak to mnie zachwyca, kiedy mnie...

Generalnie nie czytuję romansów. Po tę powieść sięgnęłam tylko dlatego, że chciałam poznać dorobek pisarski tej autorki. Książka nie podobała mi się. Skończyła się dokładnie tak jak przypuszczałam. Niczym mnie nie zaskoczyła, nie odczułam żadnego napięcia. Nie wiem, nie mam doświadczenia w czytaniu typowych romansów, więc może się nie znam i tego typu książki tak po prostu muszą wyglądać.

Generalnie nie czytuję romansów. Po tę powieść sięgnęłam tylko dlatego, że chciałam poznać dorobek pisarski tej autorki. Książka nie podobała mi się. Skończyła się dokładnie tak jak przypuszczałam. Niczym mnie nie zaskoczyła, nie odczułam żadnego napięcia. Nie wiem, nie mam doświadczenia w czytaniu typowych romansów, więc może się nie znam i tego typu książki tak po prostu...

Temat może banalny, a jednak dobrze się czyta. Książka prosta, ale w tej prostocie także w jakimś stopniu mądra i wzruszająca.

Temat może banalny, a jednak dobrze się czyta. Książka prosta, ale w tej prostocie także w jakimś stopniu mądra i wzruszająca.