Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy o książce jest głośno, oczekiwania potencjalnych czytelników rosną w zastraszającym tempie. Później często okazuje się, że urosły do niemożliwych rozmiarów i nie da się im sprostać. Tak było ze mną i książką “Cień i kość”, po którą sięgnęłam, ponieważ wychodziła do mnie z każdego zakamarka Instagrama, a niedługo jej ekranizacja wyskoczy także z Netfliksa. Liczyłam na obfitą ucztę pełną smakowitych wrażeń, a dostałam zwyczajną, lecz sycącą przekąskę.

“Cień i kość” to książka fantastyczna, umiejscowiona w świecie zainspirowanym kulturą rosyjską, co było dla mnie pozytywnym zaskoczeniem. W tym świecie niektórzy ludzie rodzą się ze zdolnościami leczenia, tworzenia lub niszczenia, co czyni ich griszami. Służą oni królowi pod dowództwem najpotężniejszego z nich, Zmrocza, którego zadaniem jest zniszczenie Fałdy Cienia przecinającej kraj na pół. To niewyobrażalnie trudna misja, nawet dla ludzi obdarzonych mocami, ponieważ Fałda Cienia to zło w najczystszej postaci - żyją w niej stwory otoczone ciemnością i atakujące każdego, kto znajdzie się w jej obrębie. Na szczęście niespodziewanie okazuje się, że pewna żołnierka, Alina, posiada umiejętności, które mogą pomóc zniszczyć Fałdę Cienia. Alina może stać się wybawcą dla swoich rodaków, o ile oczywiście nie zginie z rąk wrogów, próbujących nie dopuścić do zjednoczenia królestwa.

Fabuła książki zaczyna się dobrze znanym schematem - mamy do czynienia z wybrańcem, który uratuje świat. Taki zabieg jest solidną podstawą do rozwinięcia naprawdę dobrej historii, co w tym przypadku niestety się nie udało. Główni bohaterowie są nijacy i często postępują nielogicznie, co bardzo zaburza rozgrywającą się akcję. Szczerze mówiąc, nigdy jeszcze nie spotkałam się z takim bezsensownym zachowaniem postaci. Wątek miłosny też jest grubymi nićmi szyty, przez co moje uczucia do bohaterów nie miały możliwości specjalnie się rozwinąć. Mimo to, książka przykuła moją uwagę na tyle, bym z ciekawością brnęła przez każdy kolejny rozdział.

Jeśli przymkniecie oko na nielogiczne zachowania bohaterów i zachwycicie się głównym antagonistą oraz światem przedstawionym, a także weźmiecie pod uwagę fakt, że to debiut, to możecie tę książkę ocenić całkiem nieźle. Ja tak ją oceniam, mimo mojego rozczarowania. Kusi mnie też powrót do świata stworzonego przez Leigh Bardugo, ale może tym razem sięgnę po “Szóstkę wron” :)

https://www.instagram.com/mysz.biblioteczna/

Gdy o książce jest głośno, oczekiwania potencjalnych czytelników rosną w zastraszającym tempie. Później często okazuje się, że urosły do niemożliwych rozmiarów i nie da się im sprostać. Tak było ze mną i książką “Cień i kość”, po którą sięgnęłam, ponieważ wychodziła do mnie z każdego zakamarka Instagrama, a niedługo jej ekranizacja wyskoczy także z Netfliksa. Liczyłam na...

Kolejna popularna ostatnio książka, która albo zachwyca, albo rozczarowuje. Tym razem należę do pierwszej grupy, ponieważ “Okrutny książę” idealnie trafił w mój gust!

Już sam początek powieści jest mocny - główna bohaterka, Jude, jako dziecko jest świadkiem zamordowania rodziców przez mężczyznę, który uważa się za ojca jej starszej siostry. Człowiek ten twierdzi, że jest elfem i pragnie wrócić ze swoim elfim dzieckiem do królestwa, a z poczucia przyzwoitości zabiera również Jude i jej bliźniaczkę. Dziewczynki dorastają w nowym świecie, pełnym magii, baśniowych stworzeń i walki o władzę. W tym świecie pogardza się śmiertelnikami, więc młodsze siostry nie mają łatwego życia - są poniżane i nękane na każdym kroku. Szczególną nienawiścią pała do nich książę Cardan, jeden z potomków króla. Mimo to, bohaterki próbują odnaleźć swoje miejsce w tej pozornie magicznej krainie, w rzeczywistości pełnej ułudy i okrucieństwa. Jude, będąca już waleczną młodą kobietą, postanawia zostać rycerzem oraz zdobyć bezpieczną i szanowaną pozycję na dworze. Jednak im bliżej królewskiego otoczenia się znajduje, tym bardziej staje się uwikłana w konflikty i intrygi, w których stawką jest życie.

Po przeczytaniu wielu opinii na temat tej książki byłam przygotowana na to, że może mi się nie spodobać. A jednak od pierwszej strony zostałam porwana do świata elfów i nie chciałam go opuszczać! Akcja w tej książce toczy się wartko od samego początku, przez co trudno się od niej oderwać. Równie trudno jest nie polubić głównej bohaterki, która jest złożoną postacią - silną i zdeterminowaną, ale jednocześnie popełniającą błędy i - jeśli sytuacja tego wymaga - bezwzględną. Inni bohaterowie również intrygują swoją osobowością, jednak książę Cardan i jego świta wrednych elfów byli dla mnie nie do zniesienia. Nie rozumiem celu ich zachowania i nie mam pojęcia, jak w tej trylogii ma powstać wątek miłosny z tytułowym okrutnym księciem. Jednak wierzę, że autorka rozegra to w ciekawy sposób.

“Okrutny książę” to książka pełna zwrotów akcji i nieoczekiwanych wydarzeń rozgrywających się w dopracowanym świecie. Nie spodziewałam się praktycznie niczego, co wydarzyło się w tej historii, przez co całość czytałam z wypiekami na twarzy. Zachęcam do poznania tej elfiej krainy, a sama wyruszam na ponowne spotkanie z ulubionymi bohaterami!

https://www.instagram.com/mysz.biblioteczna/

Kolejna popularna ostatnio książka, która albo zachwyca, albo rozczarowuje. Tym razem należę do pierwszej grupy, ponieważ “Okrutny książę” idealnie trafił w mój gust!

Już sam początek powieści jest mocny - główna bohaterka, Jude, jako dziecko jest świadkiem zamordowania rodziców przez mężczyznę, który uważa się za ojca jej starszej siostry. Człowiek ten twierdzi, że jest...

Pozycja, która została porównana do Orwella, “Igrzysk śmierci” i do “Opowieści podręcznej” (od siebie dodam jeszcze film “Midsommar”). To książka, która spełniła wszystkie moje czytelnicze oczekiwania i jest jedną z najlepszych, jakie czytałam w życiu!

W hrabstwie, w którym mieszka główna bohaterka, Tierney, kobiety nie mają wielu praw. Nie mogą organizować zebrań, modlić się szeptem i właściwie nie są zdolne do podejmowania żadnych decyzji. Jeśli nie są żonami i matkami, to nie stanowią dużej wartości dla społeczeństwa. Co więcej, mogłyby mu zagrażać, gdyby we wczesnym wieku nie pozbawiano ich magii, która “wyciąga dorosłych mężczyzn z łóżek, chłopcom odbiera rozum, a u żon wywołuje szał zazdrości”. Aby młode dziewczyny mogły raz na zawsze pozbyć się swoich złych mocy i stać się posłusznymi żonami, muszą przejść rok próby - przetrwać 12 miesięcy w lesie, w którym roi się od kłusowników. Chociaż co roku kolejne dziewczęta wysyłane są na wygnanie, nikt nie wie co dzieje się w trakcie trwania roku próby. O tym nie wolno rozmawiać. Pewne jest jedno - te dziewczęta, które przeżyją, wrócą do osady bez tajemniczych mocy i będą mogły prowadzić spokojne życie.

Opis fabuły zapowiadał świetną dystopię, jednak nie spodziewałam się, że ta książka będzie tak genialna. Zachwycił mnie nie tylko pomysł na historię, ale również jej wielowątkowość i niespodziewane zwroty akcji. W tej książce nie ma miejsca na nudę, ponieważ każdy kolejny akapit porywa czytelnika coraz głębiej w ten dziwny i okrutny, ale jednocześnie całkiem logiczny świat. Niektóre sceny były brutalne, inne bardzo niezrozumiałe, a jednak biorąc pod uwagę zasady i wierzenia, jakimi kieruje się przedstawione w książce społeczeństwo, wszystko miało sens. Na uwagę zasługują też bohaterowie, którzy różnią się od siebie pod wieloma względami, a jednak ich motywacje są głęboko uzasadnione.

Zrecenzowanie tej książki to trudne zadanie, ponieważ wygnanie dziewcząt na tytułowy rok próby to zaledwie wierzchołek góry lodowej rozmaitych wątków. Ta historia jest o wiele głębsza, więc nie pozostaje mi nic innego, jak zachęcić Was do sięgnięcia po tę oryginalną, dobrze napisaną powieść :)

https://www.instagram.com/mysz.biblioteczna/

Pozycja, która została porównana do Orwella, “Igrzysk śmierci” i do “Opowieści podręcznej” (od siebie dodam jeszcze film “Midsommar”). To książka, która spełniła wszystkie moje czytelnicze oczekiwania i jest jedną z najlepszych, jakie czytałam w życiu!

W hrabstwie, w którym mieszka główna bohaterka, Tierney, kobiety nie mają wielu praw. Nie mogą organizować zebrań, modlić...