Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mieszane uczucia towarzyszą mi dopiero od końcowych stron książki. Stron 49 - nic specjalnego się nie dzieje. Stron 150 nadal nawiedzają mnie stany niechęci, odkładam książkę, zmuszam się do ponownego czytania i tak dochodzę do 200-setnej strony. Co jest ja się pytam? 200 stron za mną a jedyne co mogę powiedzieć to to, że sen nawiedza mnie częściej niż podczas nauki na uczelni? Dramat! Następnie pojawia się scena z matką. Delikatny szok - umiarkowany. Jak tak można? Żyć obok i nie zwracać na to kompletnie żadnej uwagi.

Szczerze mówiąc książka zaczęła być interesująca dopiero pod koniec. Zbyt dużo autor opisywał tych samych rzeczy. W kółko coś co kompletnie można by było pominąć zachowując sens i esencję samej treści. Co podobało mi się najbardziej? Ostatnia strona. Całość pozostawia wiele do życzenia.

Mieszane uczucia towarzyszą mi dopiero od końcowych stron książki. Stron 49 - nic specjalnego się nie dzieje. Stron 150 nadal nawiedzają mnie stany niechęci, odkładam książkę, zmuszam się do ponownego czytania i tak dochodzę do 200-setnej strony. Co jest ja się pytam? 200 stron za mną a jedyne co mogę powiedzieć to to, że sen nawiedza mnie częściej niż podczas nauki na...

Zacisze Gosi.. Rozumiem, że jest to kontynuacja poprzedniej części ale dziwnie się czyta coś o takim tytule gdzie bohaterką jest tak na prawdę ktoś inny. Wybór autorki, nie wnikam.
Początek - rewelacyjny. Uwielbiam dramatyczne początki. Potem zbyt dużo dzieje się rzeczy niewyobrażalnych, bo jak to możliwe aby w tak małym Milanówku przy jednej osobie działo się w krótkim czasie tak wiele tragedii. Pierwsze skojarzenie - Ojciec Mateusz (mała mieścina a morderstw tyle co kwiatków na łące).
Sam układ treści i zaciekawienie budowane przez autorkę oceniam na duży plus, natomiast samą końcówkę? Przewidywalna. Nie rozumiem ostatniej z zamieszczonych tragedii. Moim zdaniem Gosia powinna zostać oszczędzona przez fakt na całe życie (nie wspominając już o sielankowej okładce, która nijak ma się do treści). Jestem nieco rozczarowana ale nie samą książką, bo technicznie nie mam nic do zarzucenia - tylko tymi jakże nierealnymi wydarzeniami. Gdyby nie to ocenę powiększyłabym przynajmniej o jedną gwiazdkę.

Zacisze Gosi.. Rozumiem, że jest to kontynuacja poprzedniej części ale dziwnie się czyta coś o takim tytule gdzie bohaterką jest tak na prawdę ktoś inny. Wybór autorki, nie wnikam.
Początek - rewelacyjny. Uwielbiam dramatyczne początki. Potem zbyt dużo dzieje się rzeczy niewyobrażalnych, bo jak to możliwe aby w tak małym Milanówku przy jednej osobie działo się w krótkim...

Podobno książka powinna mieć wciągający początek, lekkie rozwinięcie i zaskakujące zaskoczenie. Ilekroć nie biorę do rąk jakiejś powieści często schemat jest ten sam - trzy pierwsze strony, odkładam na wcześniej zajmowane przez nią miejsce. Tu było inaczej.Początek sprawiający, że w głowie rodzi się pytanie.. Środek relaksujący niczym delikatne opowiadanie miłosne.. Koniec - to taka mała wisienka na torcie.

I już wiem, że czekam na kolejną!

Podobno książka powinna mieć wciągający początek, lekkie rozwinięcie i zaskakujące zaskoczenie. Ilekroć nie biorę do rąk jakiejś powieści często schemat jest ten sam - trzy pierwsze strony, odkładam na wcześniej zajmowane przez nią miejsce. Tu było inaczej.Początek sprawiający, że w głowie rodzi się pytanie.. Środek relaksujący niczym delikatne opowiadanie miłosne.. Koniec...