Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dużo słabsza niż "Krew, pot i piksele". Rozumiem, że takie książki muszą powstawać by ludzie wiedzieli o ciemnych stronach branży ale momentami była tutaj przedstawiana taka martyrologia, że ciężko było brnąć dalej.

Dużo słabsza niż "Krew, pot i piksele". Rozumiem, że takie książki muszą powstawać by ludzie wiedzieli o ciemnych stronach branży ale momentami była tutaj przedstawiana taka martyrologia, że ciężko było brnąć dalej.

Rozdział o Stardew Valley najbardziej utkwił mi w pamięci :) Dobra książka dla wszystkich graczy którzy są zainteresowani nie tylko graniem ale także samym procesem twórczym.

Rozdział o Stardew Valley najbardziej utkwił mi w pamięci :) Dobra książka dla wszystkich graczy którzy są zainteresowani nie tylko graniem ale także samym procesem twórczym.

Szkoda, że nie informuje czytelnika o ciemnych stronach głównego bohatera przedstawiając go raczej w jasnych barwach, jako ikonę popkultury. Ciekawe co by na to powiedział Jack Kirby i cała reszta rysowników/scenarzystów wyr***** przez Liebera?

Szkoda, że nie informuje czytelnika o ciemnych stronach głównego bohatera przedstawiając go raczej w jasnych barwach, jako ikonę popkultury. Ciekawe co by na to powiedział Jack Kirby i cała reszta rysowników/scenarzystów wyr***** przez Liebera?

Największym problemem tej książki są dwie rzeczy:
a) Napisał ją Dan Simmons.
b) Jest okej.
Natomiast po Danie Simmonsie oczekiwał bym czegoś więcej niż tylko 'okej'. Dla wyposzczonych (hehe) fanów wampirycznych opowieści redefiniujących klasykę i opowiadających ją na nowo będzie jak znalazł. Bawiłem się dobrze, liczyłem na więcej.

Największym problemem tej książki są dwie rzeczy:
a) Napisał ją Dan Simmons.
b) Jest okej.
Natomiast po Danie Simmonsie oczekiwał bym czegoś więcej niż tylko 'okej'. Dla wyposzczonych (hehe) fanów wampirycznych opowieści redefiniujących klasykę i opowiadających ją na nowo będzie jak znalazł. Bawiłem się dobrze, liczyłem na więcej.

Przyciężkawa (dla mnie, może to ja jestem taboretem) rzecz która jednak ma swój urok i klimat. Obiecuje sobie za jakiś czas podejść do tego raz jeszcze, ze spokojną głową. Raczej dla otrzaskanych w szeroko pojętym sci-fi.

Przyciężkawa (dla mnie, może to ja jestem taboretem) rzecz która jednak ma swój urok i klimat. Obiecuje sobie za jakiś czas podejść do tego raz jeszcze, ze spokojną głową. Raczej dla otrzaskanych w szeroko pojętym sci-fi.

Dużo lepsze niż bardziej popularny film.

Dużo lepsze niż bardziej popularny film.

Kanwa na której powstał genialny film 'Creepshow' (w którym zresztą zagrał King), natomiast trzeba lubić te pokręcone klimaty. Jeśli nie masz czasu ani na książke ani na film to mocno polecam teledysk The Black Dahlia Murder 'Everything Went Black' który również mocno odnosi się do Opowieści Makabrycznych i jednocześnie jest zabawny.

Kanwa na której powstał genialny film 'Creepshow' (w którym zresztą zagrał King), natomiast trzeba lubić te pokręcone klimaty. Jeśli nie masz czasu ani na książke ani na film to mocno polecam teledysk The Black Dahlia Murder 'Everything Went Black' który również mocno odnosi się do Opowieści Makabrycznych i jednocześnie jest zabawny.

Kiedy biegam to jestem biegaczem, kiedy fruwam to jestem fruwaczem, kiedy się boję to jestem baczem a tak w ogóle to jestem Gżdaczem! Więc podziwiaj mnie i patrz - jestem fruwający Gżdacz :)

Polska odpowiedź (?) na Muminki nie starzeję się ani na jotę pomimo upływu lat :)

Kiedy biegam to jestem biegaczem, kiedy fruwam to jestem fruwaczem, kiedy się boję to jestem baczem a tak w ogóle to jestem Gżdaczem! Więc podziwiaj mnie i patrz - jestem fruwający Gżdacz :)

Polska odpowiedź (?) na Muminki nie starzeję się ani na jotę pomimo upływu lat :)

Pomimo tego, że Warcraft nigdy nie był moim ulubieńcem pośród komputerowych strategii to fabułę części trzeciej śledziłem z zapartym tchem - Arthas, bogobojne książatko zmieniające się w największego złodupca w historii Azeroth? Książka jest niejako uzupełnieniem i twórczym rozwinięciem tego wątku. Dobrze się czyta, nie nuży, dobry przystanek między bardziej ambitnymi lekturami.

Pomimo tego, że Warcraft nigdy nie był moim ulubieńcem pośród komputerowych strategii to fabułę części trzeciej śledziłem z zapartym tchem - Arthas, bogobojne książatko zmieniające się w największego złodupca w historii Azeroth? Książka jest niejako uzupełnieniem i twórczym rozwinięciem tego wątku. Dobrze się czyta, nie nuży, dobry przystanek między bardziej ambitnymi...

Jest to prawdopodobnie jedna z najbardziej dziwacznych rzeczy jakie przeczytałem w życiu. Dzięki niej wiem sporo o zwyczajach pogrzebowych przeróżnych zwierzątek - nie jest to może idealny temat do rozmów przy wigilijnym stole ale czasem dobrze napchać głowę wiedzą która jest (pozornie) bezużyteczna.

Jest to prawdopodobnie jedna z najbardziej dziwacznych rzeczy jakie przeczytałem w życiu. Dzięki niej wiem sporo o zwyczajach pogrzebowych przeróżnych zwierzątek - nie jest to może idealny temat do rozmów przy wigilijnym stole ale czasem dobrze napchać głowę wiedzą która jest (pozornie) bezużyteczna.

Ciut słabiej ale ciągle dobrze. Na plus Azrael jako Batman - nie wiedzieć czemu zawsze jarałem się jego kostiumem.

Ciut słabiej ale ciągle dobrze. Na plus Azrael jako Batman - nie wiedzieć czemu zawsze jarałem się jego kostiumem.

Prawdopodobnie jedna z najbardziej ikonicznych historii w dziejach DC Comics.

Prawdopodobnie jedna z najbardziej ikonicznych historii w dziejach DC Comics.

Pierwszy raz czytałem będąc gówniakiem i byłem zafascynowany. Nic się nie zmieniło teraz, gdy jestem dorosłym chłopem.

Pierwszy raz czytałem będąc gówniakiem i byłem zafascynowany. Nic się nie zmieniło teraz, gdy jestem dorosłym chłopem.

Można - pod warunkiem, że zatkacie sobie nos spinaczem przed wszechobecnym smrodkiem naftaliny. Niestety, książka zestarzała się niezbyt dobrze. Raczej dla zatwardziałych fanów horrorów.

Można - pod warunkiem, że zatkacie sobie nos spinaczem przed wszechobecnym smrodkiem naftaliny. Niestety, książka zestarzała się niezbyt dobrze. Raczej dla zatwardziałych fanów horrorów.

"Przeżyj to sam" chciało by się zanucić. Dzieję się tak dlatego, że Dracula: Klątwa Wampira to jeden z przedstawicieli książkowych gier paragrafowych które - o dziwo! - w ostatnich latach przeżywają swój renesans. Tak więc rozsiadam się na poddaszu w fotelu bujanym, towarzyszy mi kieliszek czerwonego (a jakże) wina, koc, ołówek, kartka papieru i kilka kości. Z dostępnych postaci wybieram dr Sewarda, pomimo iz kusi mnie zarówno Jonathan Harker, Mina ale też i sam.. Dracula. Tak! Nie przejęzyczyłem się, poza trzema różnymi odrębnymi historiami można zmienić stronę 'konfliktu' i ruszyć tropem krwi niewinnych. W czasach gdzie dwoma kliknięciami jesteśmy w stanie zainstalować darmową grę na telefon z przyjemnością oznajmiam, że to jest lepsze. DUŻO lepsze. No i ciągle znajdują się ludzie którzy chcą grać w takie cymesy. Zdecydowanie polecam.

"Przeżyj to sam" chciało by się zanucić. Dzieję się tak dlatego, że Dracula: Klątwa Wampira to jeden z przedstawicieli książkowych gier paragrafowych które - o dziwo! - w ostatnich latach przeżywają swój renesans. Tak więc rozsiadam się na poddaszu w fotelu bujanym, towarzyszy mi kieliszek czerwonego (a jakże) wina, koc, ołówek, kartka papieru i kilka kości. Z dostępnych...

Mignola w formie. Nie ma i nie będzie drugiej takiej kreski. Świetna, czarno-biała (a przecież Wielki M. jest mistrzem światłocienia) adaptacja klasycznej powieści. Musiałem złapać za mopa podczas lektury bo klimat wylewał się spomiędzy stron gęstymi strumieniami.

Mignola w formie. Nie ma i nie będzie drugiej takiej kreski. Świetna, czarno-biała (a przecież Wielki M. jest mistrzem światłocienia) adaptacja klasycznej powieści. Musiałem złapać za mopa podczas lektury bo klimat wylewał się spomiędzy stron gęstymi strumieniami.

Nie wiem o co chodzi, ale przez cały czas poświęcony na lekturę chciałem dać Werterowi w mordę.

Nie wiem o co chodzi, ale przez cały czas poświęcony na lekturę chciałem dać Werterowi w mordę.

Jeśli ktoś woli więcej gore a mniej klimatu i strachu to jak znalazł. Wiadomo jak to jest z takimi antologiami - są tutaj teksty lepsze, są średnie, są i nijakie. Tych ostatnich natomiast nie ma tak wiele a pomysły z chorej głowy imć Barkera zostają z nami na długo po przeczytaniu Ksiąg Krwi.

Jeśli ktoś woli więcej gore a mniej klimatu i strachu to jak znalazł. Wiadomo jak to jest z takimi antologiami - są tutaj teksty lepsze, są średnie, są i nijakie. Tych ostatnich natomiast nie ma tak wiele a pomysły z chorej głowy imć Barkera zostają z nami na długo po przeczytaniu Ksiąg Krwi.

Gdzie Mignola nie może (albo mu się już nie chce..) tam całą ekipę najprzedniejszych scenarzystów i rysowników pośle! Obawiałem się spinoffu naznaczonego wierutnym brakiem Hellboya ale jednak jest dobrze i muszę w końcu walnąć się młotkiem w kolano, ogarnąć i znaleźć czas na dalsze tomy.

Gdzie Mignola nie może (albo mu się już nie chce..) tam całą ekipę najprzedniejszych scenarzystów i rysowników pośle! Obawiałem się spinoffu naznaczonego wierutnym brakiem Hellboya ale jednak jest dobrze i muszę w końcu walnąć się młotkiem w kolano, ogarnąć i znaleźć czas na dalsze tomy.

Spodziewał bym się odrobinę więcej bo temat tytułowego Szumowiny zostającego superbohaterem/szpiegiem to samograj zarówno w warstwie fabularnej jak i komicznej no ale jednak nie - jest zaledwie poprawnie i chyba nawet nie mam ochoty na drugi tom.

Spodziewał bym się odrobinę więcej bo temat tytułowego Szumowiny zostającego superbohaterem/szpiegiem to samograj zarówno w warstwie fabularnej jak i komicznej no ale jednak nie - jest zaledwie poprawnie i chyba nawet nie mam ochoty na drugi tom.